ผู้แปล: Sissy That Walk
ตีชิ่วเหอยืนพิงประตูและโค้งคำนับเพื่อเรียกดูข้อความก่อนที่ไฟจะเปิดขึ้น
เหอไป๋: คุณโกรธฉันจริงๆเหรอ?
เหอไป๋: ขอโทษที่ทำให้คุณกังวล
เหอไป๋: ฉันทำงานมาทั้งวัน ฉันเลยตั้งโทรศัพท์เป็นโหมดสั่นและใส่ลงในกระเป๋า โดยไม่รู้ว่าคุณส่งข้อความหาฉัน
เหอไป๋: ฉันโดดเรียนและไปเยี่ยมจังหวัดซีพร้อมกับลูกค้าคนหนึ่ง
…
เหอไป๋: ปัญหาออนไลน์ได้รับการแก้ไขแล้ว ขอบคุณที่ช่วยค้นหาความจริง
…
เหอไป๋: คุณยังอยู่ในกองถ่ายไหม? พักผ่อนบ้างเมื่อเสร็จสิ้น
Di Qiuhe ตรวจสอบข้อความเหล่านี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เมื่อพิจารณาว่า Little Puppy มีความจริงใจในสิ่งที่เขาพูด ในที่สุดเขาก็ยอมรับคำขอโทษของเขา ตีชิ่วเหอส่งยิ้มคร่ำครวญ เปิดไฟ เดินไปข้างเตียงและเอนกายลงบนหมอน ค่อย ๆ พิมพ์ว่า: ฉันเพิ่งทำงานเสร็จและจะบินไปเขต D ในวันพรุ่งนี้ ฉันโล่งใจที่คุณตระหนักถึงความผิดพลาดของคุณ เป็นเด็กดี ลูกหมาน้อย ไม่งั้นฉันจะ...
โทรศัพท์ของเขาส่งเสียงบี๊บ มีข้อความเข้ามาอีก
เหอไป๋: ครั้งนี้นายต้องพ่ายแพ้ใช่ไหม? ยังคงโกรธ?
เหอไป๋: คุณจะไปทำงานที่เขตดีไหม? ฉันมีวันหยุดสองสามวันสำหรับวันหยุดวันชาติ ฉันจะไปหาคุณไหม
ตี่ชิวเหอนั่งตัวตรง จ้องมองข้อความทั้งสองนี้ประมาณสิบวินาที ลบคำที่เขาแก้ไขแล้วและโทรหาเหอไป่ทันที ไม่ทันไรเขาก็พูดขึ้น “ลูกหมาน้อย ฉันหวังว่าคุณจะไม่โกหกฉันนะ! เจอกันวันที่ 1 ตุลาคม!”
Di Qiuhe พูดจบก่อนที่ He Bai จะพูดว่า "สวัสดี" ซึ่งทำให้เขาหัวเราะออกมา Di Qiuhe นั้นง่ายมากที่จะพอใจที่การจิบเพียงเล็กน้อยทำให้เขามีความสุขเหมือนเด็ก
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นอย่างน่ารักเมื่อตีชิ่วเหอรู้สึกว่าหูของเขาร้อนผ่าว เขาเลิกคิ้วและพยายามอย่างหนักเพื่อให้ดูเหมือนดุร้าย “ตลกอะไรนักหนา? คุณเป็นคนทำผิด ดังนั้นคุณควรขอโทษ! และจำเป็นต้อง...ให้ค่าตอบแทนบ้าง!
"ตกลง. ฉันผิดไปแล้ว ขอบคุณที่ยกโทษให้ฉัน คุณใจกว้างมาก” เหอไป๋เกลี้ยกล่อมตีในขณะที่ตรวจสอบรูปถ่ายที่เขาถ่ายในวันนี้ “มันไม่ใช่เรื่องโกหก D District อยู่ใกล้กับบ้านเกิดของฉันมาก ดังนั้นฉันจึงสามารถกลับบ้านเพื่อไว้อาลัยให้กับพ่อแม่ของฉันหลังจากที่ได้พบคุณ… เฮ้ เดี๋ยวก่อน”
รอยยิ้มของเหอไป๋จางหายไปเมื่อเขาขยายภาพ เขาขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว พยายามแยกแยะผู้หญิงสองคนที่ปรากฏในมุมของภาพ และถามอย่างลังเลว่า “ชิวเหอ มีญาติของครอบครัวคุณหรือตระกูลฉินในจังหวัดซีหรือไม่”
ในตอนแรก Di Qiuhe รู้สึกดีใจที่ He Bai จะมาที่เขต D แต่ความสุขของเขาถูกแทนที่ด้วยความประหม่าอย่างสุดจะพรรณนา เมื่อ He Bai บอกว่าเขากำลังจะกลับบ้านเพื่อไปเยี่ยมหลุมฝังศพของพ่อแม่ของเขา อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเข้าใจว่าทำไม เขากลับถูกบอกให้ "รอสักครู่" ซึ่งทำให้เขาต้องหยุดชะงัก เขาคิดว่าเหอไป่อาจจะกลับคำพูดของเขา… ไม่คาดคิดว่าชายคนนั้นจะถามเขาเพียงคำถามเดียว
เมื่อได้สัมผัสกับกิจกรรมทางสรีรวิทยาที่ขึ้นและลง Di Qiuhe ก็สงบลงอย่างแปลกประหลาดและตอบว่า “ไม่ ไม่มี ทำไมคุณถามฉันแบบนี้”
เมื่อเอาโทรศัพท์มาเสียบใต้คาง เหอไป๋ค้นหารูปภาพของ Qin Li อย่างรวดเร็วในเว็บ ทำการเปรียบเทียบอย่างพิถีพิถันระหว่างสองภาพแล้วตอบว่า “ฉันกำลังจัดรูปที่ฉันถ่ายที่สนามบินจังหวัด C วันนี้ เพียงเพื่อจะพบว่า ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูคล้ายกับแม่เลี้ยงของคุณอย่างโดดเด่นอยู่ที่มุมหนึ่งของภาพ ยิ่งไปกว่านั้น เธอมาพร้อมกับเด็กสาววัยรุ่น ซึ่งฉันสงสัยว่าเป็นน้องสาวของคุณ ตี ชุนฮัว ฉันจะส่งรูปถ่ายให้คุณ เปิดคอมพิวเตอร์ของคุณและตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกเขาเป็นแม่เลี้ยงและน้องสาวของคุณหรือไม่”
Di Qiuhe รู้สึกประหลาดใจเพราะสิ่งต่าง ๆ เกินความคาดหมายของเขา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอบว่า 'ใช่' และเปิดคอมพิวเตอร์
หนึ่งนาทีต่อมา เหอไป๋ส่งรูปมาให้ Di Qiuhe ทำตามคำแนะนำของเขาเพื่อขยายส่วนล่างขวาและเห็น Qin Li และ Di Chunhua ถือสัมภาระอยู่ท่ามกลางฝูงชน
“พวกเขาเป็นแม่เลี้ยงและน้องสาวของคุณหรือเปล่า” เหอไป๋ถาม
“ใช่ พวกเขาเป็น” ตี่ชิ่วเหอขมวดคิ้วเมื่อเขาพยายามคิดว่าทำไมพวกเขาถึงไปจังหวัดซี จู่ๆก็มีบางอย่างแวบเข้ามาในความคิดของเขา เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เคาะกระเป๋าเดินทางลง และหยิบแผนธุรกิจหลายรายการจากชั้นที่ Di Bian มอบให้เขา ตี่ชิวเหอพลิกดูหนึ่งในนั้นและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ลูกหมาน้อย คุณคือดาวนำโชคของฉันจริงๆ”
"คุณหมายความว่าอย่างไร?" เหอไป๋ถามด้วยท่าทางงุนงง
รอยยิ้มกระจายไปทั่วใบหน้าของ Di Qiuhe เขายืนขึ้น นำแผนที่วางไว้ข้างเตียงและนั่งลง มองออกไปนอกหน้าต่างที่ท้องฟ้ายามค่ำคืน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขาเมื่อเขาตอบด้วยเสียงต่ำ “คู่รักที่แสดงความรักในที่สาธารณะเสมอในที่สุดก็มีข้อพิพาท”
"อะไร?"
“ฉันต้องการส่งของขวัญให้คุณ ลูกหมาน้อย” Di Qiuhe หยุดยิ้มทันที ราวกับว่าเขาจริงจังมาโดยตลอด
“อย่าบ้าไปเลย”
Di Qiuhe เรียกดูแผนธุรกิจและถามอย่างมีความสุขว่า “คุณต้องการสินค้าพิเศษของเขต D หรือหยกจากชายแดนหรือไม่”
“… ไม่ ขอบคุณ ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณหัวเราะเยาะอะไร”
“อืม ฉันจะไปส่งเธอทั้งสองคน” Di Qiuhe ตัดสินใจขั้นสุดท้ายเมื่อเขาปิดเอกสาร
เหอไป๋ขมวดคิ้ว แต่ถามอย่างอดทนว่า “สองคนนั้นไปจังหวัดซีเพื่ออะไร? สำหรับการเดินทาง?”
“คุณอยากรู้ไหม” เสียงของ Di Qiuhe นุ่มนวลและอ่อนโยน
"ใช่ฉันทำ." เหอไป๋ตอบกลับ มีสีหน้าว่างเปล่าบนใบหน้าของเขา
“งั้นผมขอตัวนะครับ” Di Qiuhe อวดดี
"..."
“หรือเรียกฉันว่า 'หวาน' และบอกราตรีสวัสดิ์กับฉัน” เสียงของเขามีความสุข
เหอไป๋เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นหายใจเข้าลึก ๆ และคำราม “ไปลงนรก! ฉันไม่ไป D District! ฉันจะทำงานกะพิเศษในวันชาติ! ลาก่อน!"
เสียงของเขาดังขึ้นจนหูหนวกจนตีชิ่วเหอสั่นเหมือนใบไม้และเลื่อนโทรศัพท์มือถือออกไปโดยไม่รู้ตัว หลังจากที่เขาย้ายมันกลับไป Di Qiuhe ก็ไม่กล้าแหย่ He Bai โดยอธิบายว่า “ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้น Bai แม่เลี้ยงของฉันไปจังหวัด C เพราะ…”
“ปี๊บ…”
"..."
Di Qiuhe ตกตะลึง เขาวางโทรศัพท์มือถือลงและกดหมายเลขของเหอไป๋อย่างระมัดระวังอีกครั้ง
“ขออภัย สมาชิกที่คุณโทรออกปิดอยู่
หัวใจของเขาจมลง
Di Qiuhe ยืนอยู่หลายวินาที ศีรษะของเขาโค้งคำนับ เขาค้นหาหมายเลขของ Jiang Xiuwen โทรออกแล้วถามด้วยน้ำเสียงโหยหวน “ฉันรู้สึกประหม่าของ Bai เขาปิดโทรศัพท์และบอกฉันว่าเขาจะไม่มาที่บริเวณ D เพื่อดูฉัน แล้วไงต่อ”
Jiang Xiuwen: “… คุณสามารถไปลงนรกได้”
คำพูดของเขาทำให้ตีชิ่วเหอสิ้นหวัง
หลังจากหลับสนิทแล้ว เหอไป๋ก็เปิดโทรศัพท์ และพบว่าตีชิ่วเหอส่งข้อความถึงเขามากกว่า 30 ข้อความเมื่อคืนนี้ และข้อความสุดท้ายถูกส่งไปเมื่อเวลา 01.00 น.
เขาขมวดคิ้วและพิมพ์อย่างหนัก: นอนเร็ว คราวหน้าไม่งั้นฉันจะเฆี่ยนตีเธอ!”
ข้อความของ Di Qiuhe มาถึงทันที: ครั้งเดียวครับท่าน