ผู้แปล: xiiannie บรรณาธิการ: adeadaxe
Lu Mingshu ใช้ความคิดของเธอเพื่อเข้าสู่ Heavenly Wheel
เนื่องจากหนี้สินของเธอ หน้าที่ของวงล้อแห่งสวรรค์จึงถูกปิดลง สถานที่ที่เคยมีชีวิตชีวากลับมามืดมนอีกครั้ง และเวลาผ่านไปช้าลง การพักฟื้นนั้นน่าเบื่อเกินไป เธอจึงมาที่วงล้อแห่งสวรรค์ ที่ซึ่งเธอจะอ่านหนังสือหรือสนทนากับเซียวซาง
อย่างไรก็ตาม สีของวงล้อไม้เปลี่ยนเป็นสีเข้มและหยุดหมุน ตัวเลขสีแดงสดอยู่ตรงกลาง: เก้าร้อยแปด
Lu Mingshu ยิ้มอย่างขมขื่น จำนวนมหาศาล! ฉันไม่สามารถจ่ายได้
เธอใช้แต้มสุดท้ายของเธอเพื่อแลกกับการรักษาขั้นสูง จากนั้นการแสดงของเธอในระหว่างการแข่งขันก็ทำให้เธอได้รับคะแนนใหม่ร้อยคะแนน เมื่อรวมกับดอกเบี้ยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอยังคงเป็นหนี้วงล้อสวรรค์เก้าร้อยแปดแต้ม
เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่หายดี ไม่มีทางที่เธอจะได้รับคะแนนใดๆ ในตอนนี้ หลู่หมิงชูยักไหล่ ท้ายที่สุดตามที่พูดไป เมื่อถูกเหาก็ไม่คัน เมื่อมีหนี้มากก็หมดกังวล เมื่อพูดถึงผลที่ตามมา เธอสงสัยว่าวงล้อแห่งสวรรค์จะสั่งห้ามเธอจริงๆ มันลงทุนไปไม่น้อยในตัว Mingshu ด้วยการให้การรักษาขั้นสูงแก่เธอ ดังนั้นการห้ามเธอในตอนนี้จึงค่อนข้างจะเป็นการสูญเสีย มันและเซียวซางจะคิดหาทางให้นางชดใช้คืน
หลังจากได้รับหนึ่งร้อยคะแนนจากการแข่งขัน Heavenly Door เธอตระหนักว่าไม่เพียง แต่หนึ่งสามารถได้รับคะแนนใน Heavenly Wheel เท่านั้น แต่ยังสามารถทำได้จากภายนอกอีกด้วย! สำหรับตอนนี้ ยังไม่มีตัวอย่างมากพอที่จะพิสูจน์ทฤษฎีของเธอทั้งหมด แต่เมื่อทฤษฎีของเธอได้รับการพิสูจน์แล้ว ก็จะได้รับคะแนนอย่างง่ายดาย
หลังจากอ่านไปสักพัก ได้ยินเสียงจากข้างนอก
Lu Mingshu ลืมตาขึ้นและออกจาก Heavenly Wheel
เธอเห็น Hui Niang พา Liu Jizhen เข้าไปในห้องของเธอในขณะที่รายงานอาการของเธอกับเขา “คุณหญิงได้กินยาและทำความสะอาดบาดแผลแล้ว เธอออกไปก่อนหน้านี้เพื่อไปรอบๆ สักหน่อย….”
Liu Jizhen พยักหน้า “ต่อไปขอให้ Ah Sheng ลงไปที่ลานแห่งความจริงเพื่อรับยา อย่าลืมบอกให้เขานำแท็บเล็ตของ Mingshu ไปด้วย”
"ใช่."
ฮุ่ยเนียงออกไปบอกอาเซิง ดวงตาของ Liu Jizhen สบเข้ากับดวงตาของ Lu Mingshu
"ผู้เชี่ยวชาญ."
Liu Jizhen วางถ้วยในมือลงแล้วเดินไปหาเธอ “คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง”
“โอเค” เธอลุกขึ้นนั่ง “แต่ร่างกายของฉันเจ็บไปหมด”
“พักผ่อนเยอะๆ นะ” เขายิ้มให้เธออย่างเกียจคร้าน เขาเคยผ่านเรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงสามารถสะท้อนใจกับเธอได้
Liu Jizhen นั่งข้างเตียงของเธอ
“ท่านอาจารย์ ท่านต้องการจะบอกอะไรข้าหรือไม่”
“เอ่อ…” Liu Jizhen ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดต่อ “คุณจะทำอะไรต่อจากนี้”
Lu Mingshu มองเขาด้วยความสับสน ฉันจะทำอย่างไรต่อจากนี้
“แม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักระยะหนึ่ง แต่ฉันสงสัยว่าคุณจะหลีกหนีจากปัญหาได้โดยสิ้นเชิง” Liu Jizhen เน้นย้ำทุกคำที่เขาพูด “คุณโดดเด่นเกินไป และสายของ Jade Terrace ก็จับตามองคุณอยู่แล้ว สำหรับตระกูลโจว… ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาต่อสู้กันเองหลังจากวันนั้น”
“ต่อสู้กันเอง? คุณหมายถึง…ความขัดแย้งภายใน?” Lu Mingshu หมดคำพูด
Liu Jizhen พยักหน้า “อาจารย์คนที่สองของ Zhou มาที่เวทีที่มีเมฆมากด้วยตัวเขาเอง มันไม่ใช่คำสั่งของตระกูลโจว”
“ไม่น่าแปลกใจที่ Jie Wenhan ยินดีที่จะเป็นพยานของฉัน”
ตอนนี้ทุกอย่างสมเหตุสมผลแล้ว
“แล้วตอนนี้โจวกำลังวางแผนอะไรอยู่? ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่พบปัญหากับฉัน พวกเขายังช่วยฉันด้วยซ้ำ พวกเขาต้องการอะไรจากฉัน”
“ชุดปัจจุบันจากตระกูล Zhou ไม่มีตัวละครที่โดดเด่น ถ้าฉันจำไม่ผิด น่าจะเป็น Zhou Miaoru ซึ่งเป็นผู้ตัดสินใจของครอบครัวในปัจจุบัน”
หลังจากที่เธอแต่งงานแล้ว โจวเมี่ยวหลู่ก็ทำตัวงี่เง่าและไม่สนใจอะไรในตำหนักเก้าหยก เพราะเธอต้องการเป็นแม่และภรรยาที่ดี Gao Xiang ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอมากนัก
“แม่เลี้ยงของคุณ” Liu Jizhen ล้อ Lu Mingshu “ถ้าเธอมีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ พ่อของคุณคงไม่มีทางเป็นผู้นำนิกาย”
สิ่งนี้ทำให้ Lu Mingshu ประหลาดใจ เธอไม่เคยรู้ว่า Zhou Miaoru เป็นคนอย่างไรเพราะไม่มีใครเคยพูดถึงมัน ตำหนักเก้าหยกวาดภาพเธอเป็นภรรยาที่ดีและแม่ที่รักเสมอ ซึ่งหลู่หมิงชูไม่ได้ซื้อเลย ผู้หญิงใจดีจะฉกสามีของใครบางคนและบังคับให้ภรรยาเก่าของเธอตาย เอกสารการหย่าร้างไม่ได้เขียนขึ้นเมื่อ Zhou Miaoru แต่งงานกับ Fu Shangqing!
อย่างไรก็ตาม จากสิ่งที่ Liu Jizhen พูด ดูเหมือนว่า Zhou Miaoru คนนี้มีแผนร้ายบางอย่าง ตระกูล Zhou ชอบที่จะแต่งงานกับลูกสาวนอกสถานที่เพื่อผลประโยชน์ และสิ่งที่ Liu Jizhen พูดก็ฟังดูไม่เหมือนสิ่งที่ตระกูล Zhou จะทำ เดี๋ยวก่อน Gao Xiang ไม่ได้พูดถึงว่าตระกูล Zhou ต้องการแต่งงานกับ Zhou Miaoru กับ Master!?
“อาจารย์ ท่านดูเหมือนจะรู้จักเธอดีใช่ไหม?”
เมื่อมองไปที่เธอที่ทำหน้าบูดบึ้ง Liu Jizhen ก็หัวเราะออกมาดัง ๆ “Gao Xiang บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนั้นหรือเปล่า? ไม่ ฉันไม่มีความรู้สึกผูกพันกับเธอ ข้ารู้จักนางดีเพราะเราโตมาด้วยกันในวังเก้าหยก แน่นอนว่าข้าย่อมรู้จักนางดีกว่าคนนอก ตามสไตล์ของเธอเธอจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ เธออาจมีแผนการชั่วร้ายอื่น ๆ ที่จะต่อสู้กับคุณ”
“อาจารย์ เข้าประเด็นเลย”
Liu Jizhen รู้สึกบีบหัวใจเมื่อเขารู้ว่าเธอยังเด็กแค่ไหน
“ปีนี้จะมีเทศกาลกิเลน กษัตริย์แห่งจงโจวได้ส่งคำเชิญไปยังพระราชวังแล้ว”*
“ราชาแห่งจงโจว? เทศกาลกิเลน?”
“ในห้ารัฐ จงโจวและนิกายมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดที่สุด แท่นความจริงเจ็ดประการในจงโจวอยู่ใกล้กษัตริย์มากที่สุด ทุก ๆ สองสามปี กษัตริย์จะส่งคำเชิญไปเทศกาล Qilin และทุกปีจะมีการจัดอันดับฮีโร่ เป็นโอกาสที่หาได้ยากที่นักศิลปะการต่อสู้ที่เก่งที่สุดจะมารวมตัวกันที่สถานที่แห่งเดียวในจงโจว”
Lu Mingshu เริ่มเข้าใจถึงสิ่งที่ Liu Jizhen กำลังขับรถอยู่ “หมายความว่ายังไง… คุณต้องการส่งฉันไปที่นั่นหรือ”
Liu Jizhen พยักหน้า “คุณไม่ควรติดอยู่ในวังเก้าหยก โลกนี้กว้างใหญ่ ออกไปดูว่าโลกเป็นอย่างไร”
Lu Mingshu นิ่งเงียบเป็นเวลานาน
“มีอะไรหรือเปล่า เป็นห่วงหรือเปล่า”
“ท่านอาจารย์ ถ้าข้าออกไปเช่นนั้น จะมีใครทำให้ท่านลำบากใจหรือไม่?”
“สบายใจได้ ลุงอาวุโส Zhuo ของคุณสามารถปกป้องใครก็ได้โดยไม่ล้มเหลว นอกจากนี้ พวกเขาจะมาหาฉันทำไมในเมื่อฉันไม่ได้ต่อต้านพวกเขาด้วยซ้ำ” เขาหัวเราะ.
"แต่…"
“สำหรับตอนนี้ มันจะเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดสำหรับคุณ คุณฝึกฝนอย่างหนักใน Green Jade Valley เป็นเวลาหลายปี ถึงเวลาที่คุณต้องออกไปหาประสบการณ์ นิกายก็ยุ่งเหยิงเช่นกันในขณะนี้ ดังนั้นคุณควรหลีกเลี่ยงชั่วคราว” Liu Jizhen ตบหัวของเธอ “เมื่อเทศกาล Qilin สิ้นสุดลง อย่ากลับมาอีก ถือโอกาสนี้ไปเที่ยวซะเลย โปรดสบายใจ อาจารย์สัญญาว่าเมื่อคุณกลับมา ฉัน Hui Niang และ Ah Sheng จะรอคุณอยู่ทั้งชีวิตและเตะ”
หลังจากหยุดไปนาน Lu Mingshu ก็ตอบเขาเบา ๆ ว่า "ครับ อาจารย์"
Liu Jizhen ยิ้มให้เธอแล้วลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องของเขา เขานั่งลงและจ้องมองอย่างว่างเปล่าในอวกาศ
สิ่งที่ An Tongcheng พูดกับเขาเข้ามาในความคิด
“เด็กคนนั้นไม่ควรอยู่ในวังเก้าหยกอีกต่อไป”
มือของ Liu Jizhen เริ่มสั่นเมื่อได้ยินประโยคนั้น
“ผู้อาวุโสใหญ่ Yuan Xi ให้คำแนะนำแก่เธอ: ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจะถูกทำลายและผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจะถูกขายหน้า เด็กคนนั้นโดดเด่นมากเสียจนวังเก้าหยกเป็นเพียงหล่มที่ไม่มีที่ให้เธออยู่”
เท่านั้น
เนื่องจากไม่มีสถานที่รองรับเธอ พวกเขาจึงพยายามปราบปรามเธอ หรือแม้แต่ทำลายเธอ เพื่อที่เธอจะกลายเป็นคนอย่างคุณ – เป็นอัมพาตและเป็นคนธรรมดา
ครึ่งหลังของประโยคไม่ได้พูด
หลังจากหยุดไปนาน Liu Jizhen ก็ถามว่า "นี่เป็นความคิดของลุงอาวุโส Zhuo หรือไม่"
อันถงเฉิงยิ้ม “อาจารย์ของข้าเคยบอกว่าศิษย์ของเจ้าไม่ควรอยู่ที่ตำหนักเก้าหยก อย่างไรก็ตาม เราต่างรู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างไร โจว เมียวลู่ ฉันไม่หวังว่าจะเห็น Mingshu ถูกเธอวางแผน นกอินทรีควรอยู่บนท้องฟ้า ไม่ใช่อยู่ในกรงเหมือนนกขมิ้น”
ความรู้สึกที่หลากหลายพรั่งพรูใน Liu Jizhen เขาเทไวน์อีกถ้วยให้ตัวเองแล้วกระดก
สิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้เหมือนกับไวน์ ขมในตอนแรก แต่หวานในตอนท้าย
ใช่ เธอไม่ควรอยู่ที่นี่อีกต่อไป เธอสมควรได้รับสถานที่ที่ดีกว่านี้