ผู้แปล: xiiannie
บรรณาธิการ: adeadaxe
หลังจากส่ง Hui Niang และคนอื่นๆ ออกไปแล้ว Lu Mingshu ก็กลับไปที่สระน้ำเพื่อซักผ้าต่อ
Liu Jizhen เดินไปและยืนอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูเธออย่างเงียบ ๆ
Lu Mingshu เงยหน้าขึ้น "ผู้เชี่ยวชาญ?"
Liu Jizhen พยักหน้า "มานี่สิ."
"ใช่…"
Liu Jizhen นั่งลงมองไปที่ Lu Mingshu ก่อนหน้าเขา
ในวันที่เธอเพิ่งมาถึง ในขณะที่เขาจำได้ เธอยังคงมีรูปลักษณ์ของหญิงสาวที่บอบบางมาก แต่วันนี้ สวมผ้ากันเปื้อนเก่าๆ ผูกเอวและมือแดงจากการแช่น้ำเย็น เธอสูญเสียสัมผัสที่ละเอียดอ่อนนั้นไปกับท่าทางของเธอแล้ว
"ผู้เชี่ยวชาญ?" Lu Mingshu รู้สึกประหม่าภายใต้การจ้องมองของเขา
Liu Jizhen ขยับสายตาของเขาออกไป พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันรู้สถานะการเกิดของคุณแล้ว”
Lu Mingshu เงยหน้าขึ้นทันที เธอรู้ว่าสถานะการเกิดของเธอค่อนข้างอึดอัดในวังเก้าหยก ซึ่งเป็นปัญหาที่เธอกังวลมากที่สุดเมื่อเธอต้องยอมรับอาจารย์ เมื่อจู่ๆ Liu Jizhen ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา เขาไม่ต้องการให้เธออยู่ภายใต้การดูแลของเขาอีกต่อไปแล้วหรือ?
ในขณะที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เธอฟังในขณะที่ Liu Jizhen พูดต่อ “คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นคนแบบไหน”
หัวข้อเปลี่ยนไปเร็วมากจนทำให้ Lu Mingshu ตะลึง เธอตอบว่า “ฉันรู้ อาจารย์เป็นพี่ชายคนโตของวังเก้าหยกรุ่นก่อน มีชื่อเสียงในฐานะพรสวรรค์ที่หาได้ยากซึ่งพบเห็นได้ทุก ๆ ร้อยปี เริ่มฝึกศิลปะการต่อสู้เมื่ออายุแปดขวบ เข้าสู่อาณาจักรลมปราณภายในเมื่ออายุสิบขวบ อาณาจักรหลอมรวมเมื่ออายุสิบห้าปี และเข้าสู่อาณาจักรวิญญาณเมื่ออายุยี่สิบสี่ปี” เธอหยุดคิดก่อนที่จะเพิ่มบรรทัดใหม่ “ในซีฉวน มีคนไม่ถึงสิบคนที่เข้าสู่อาณาจักรวิญญาณก่อนอายุยี่สิบห้าในหนึ่งสหัสวรรษ!”
คำพูดเหล่านี้ถูกจดจำไว้ในใจของเธอ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
Liu Jizhen ยิ้มเล็กน้อย “สิ่งที่คุณพูดไม่ผิด แต่นั่นเป็นเรื่องของอดีตทั้งหมด”
Lu Mingshu ตกตะลึง ของอดีต? นั่นหมายถึงอะไร?
Liu Jizhen มองลงไปที่มือของเขา น้ำเสียงที่ปกติเย็นชาของเขาฟังดูแตกต่างออกไปเล็กน้อย “ตอนนี้ฉันเป็นแค่คนพิการ”
Lu Mingshu แข็งไปครู่หนึ่ง พูดออกมาด้วยความสับสน “อาจารย์?”
Liu Jizhen พูดเบา ๆ ว่า “เมื่อแปดปีที่แล้วเมื่อฉันเข้าสู่ Spirit Realm ฉันออกไปและเดินทางเพื่อค้นหาผู้เชี่ยวชาญที่ท้าทาย แต่เมื่อฉันเดินทางไปที่เป่ยหมิง ฉันพ่ายแพ้และเส้นเมอริเดียนของฉันยังพิการในการท้าทายนั้น ฉันแทบจะฟื้นคืนชีวิตไม่ได้ แต่กลายเป็นคนพิการ”
เขามองไปที่หลู่หมิงชู “ฉันเชื่อว่าคุณมีมาตรวัดคร่าว ๆ ว่าสถานที่ Heavenly Ascension Pavilion เป็นอย่างไรในตอนนี้ แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะนับเป็นหนึ่งในลาน แต่ในความเป็นจริงแล้วมันถูกยกเลิกไปแล้ว การถูกโยนเข้ามาที่นี่หมายความว่าฉันรอความตายอยู่เท่านั้น”
Lu Mingshu มองเขาด้วยความงุนงง ดวงตาของเธอไม่ได้อยู่ในโฟกัสเป็นเวลานาน
กล่าวคือพ่อของเธอไม่ซื่อสัตย์ต่อเธอ เขาได้พบปรมาจารย์อัจฉริยะสำหรับเธอแล้ว แต่ชายผู้นั้นพิการ...
Lu Mingshu พบว่าตัวเองไม่แปลกใจเลย แต่กลับรู้สึกสงบ อาจเป็นเพราะเธอรู้โดยไม่รู้ตัวว่านี่คือสิ่งที่พ่อของเธอสามารถทำได้
“เมื่อเจ้ามาครั้งแรก ข้าไม่ต้องการรับเจ้า เพราะข้ารู้ว่าเจ้าจะไม่ต่างจากคนพิการครึ่งซีกหากเจ้าทำตามคนพิการอย่างข้า แต่สจ๊วตคนนั้นเตือนฉันว่าถ้าฉันไม่ต้องการคุณ เขาก็ยังต้องหาที่อื่นที่เหมาะกับคุณ ซึ่งอาจจะไม่ดีกว่าที่นี่ก็ได้”
Lu Mingshu ลดศีรษะลงและเงียบ
“แต่ข้าไม่คาดคิดว่าสถานะโดยกำเนิดของเจ้าจะเป็นเช่นนี้ คนพิการอย่างฉันไม่ต้องการมีส่วนร่วมในความขุ่นเคืองของนิกาย” Liu Jizhen ลูบคางของเขาแดกดัน “ดังนั้น ฉันให้คุณเลือกได้สองทาง”
เขามองไปที่เด็กคนนี้และพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า “หนึ่ง อยู่ที่นี่และใช้ชีวิตเหมือนถูกเนรเทศ ข้อดีคือไม่มีใครมารบกวนคุณ เนื่องจาก Green Jade Valley ถูกละทิ้งไปนานแล้ว สอง ฉันยังมีสายสัมพันธ์บางอย่างจากปีที่แล้ว และสามารถส่งคุณไปที่สภาล่างเพื่อฝึกศิลปะการต่อสู้ร่วมกับสาวกของสภาล่างได้ แต่เจ้าต้องรู้ การเป็นศิษย์ของสภาล่างจะยากกว่าเมื่อเทียบกับการเป็นศิษย์กับอาจารย์”
“ค่อยๆ พิจารณา ไม่ต้องรีบหาคำตอบ แจ้งให้เราทราบเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว” Liu Jizhen ยืนขึ้นและเดินเข้าไปในถ้ำ
Lu Mingshu ยืนไม่ไหวติงภายใต้แสงแดดเป็นเวลานาน
ในตอนเย็นของวันนั้น ในลานเล็กๆ รั้วไม้ไผ่บน Blue Jade Peak หยูเหวินซีฟังรายงานของ Shao Zhengyang ขณะนั่งสมาธิบนแท่นไม้ไผ่
Shao Zhengyang รู้สึกงงงวย “อาจารย์ ศิษย์ไม่เข้าใจ”
Shao Zhengyang ส่งถ้วยชาไปด้วยการชำเลืองมอง เมื่อ Yu Wen Shi ลืมตาขึ้นและลงมาจากแท่นไม้ไผ่ ยืดกล้ามเนื้อและกระดูก
หยูเหวินซีนั่งจิบชาอย่างสบายๆ แล้วพูดว่า “คุณไม่เข้าใจว่าทำไมอาจารย์ถึงทำสิ่งที่ฉันทำ”
"ใช่." Shao Zhengyang ขมวดคิ้ว “อาจารย์มีความชัดเจนมากเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของลุงอาวุโส Liu ด้วยการแจ้งสถานะการเกิดของเด็กผู้หญิงคนนั้นให้เขาฟัง ในทางกลับกัน เขาจะไม่ขอยุ่งเกี่ยว….”
Yu Wen Shi ยิ้ม “สิ่งที่ฉันต้องการคือผลลัพธ์นี้”
Shao Zhengyang ตกใจ "อาจารย์?
“ลองคิดดูสิ การทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้ที่ Green Jade Valley จะเป็นอย่างไร”
Shao Zhengyang คิดออกมาดัง ๆ ว่า “ด้วยลุง Liu ที่กำลังท้อแท้ในปัจจุบัน แม้ว่าเขาจะถูกบังคับให้รับศิษย์ตามกฎของนิกาย เขาจะไม่ทุ่มเทในการสอนอย่างแน่นอน ด้วยเวลาไม่กี่ปีที่เสียไป ไม่ว่าเธอจะมีความสามารถเพียงใด เธอก็ยังก้าวหน้าช้าอยู่ดี”
"ไม่เลว." Yu Wen Shi เคาะนิ้วบนโต๊ะ “นั่นคือเหตุผลที่ Zhou Yinru เสนอสิ่งนี้ ด้วยการจัดการเช่นนี้ หมากรุกที่ไม่ได้ใช้งานนี้จะว่างเปล่าตลอดไป”
แม้ว่าตอนนี้มันจะเป็นตัวหมากรุกว่างๆ แต่ก็คงไม่คุ้มสำหรับเขาที่จะใช้หากไม่มีโอกาสสำหรับการพัฒนาใดๆ เขาจะปล่อยให้เธอพยายามทำให้ชิ้นส่วนนี้พิการได้อย่างไร
“แต่ตอนนี้ ลุงอาวุโสหลิวรู้ถึงสถานะชาติกำเนิดของเธอแล้ว เขาก็ยิ่งปฏิเสธที่จะสอนเธอ!”
“คุณไม่เข้าใจเขา” Yu Wen Shi ถอนหายใจ “พี่ชาย Liu อาจดูเย็นชา แต่ความจริงแล้วหัวใจของเขาอ่อนโยนจริงๆ ตอนนี้เขาได้เรียนรู้ความจริงแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้สอนเธอด้วยตัวเอง เขาก็น่าจะเตรียมทางออกให้เธอ”
Shao Zhengyang คิดอยู่นาน จากนั้นก็ส่ายหัว “อาจารย์ โปรดยกโทษให้ศิษย์ที่เฉลียวฉลาดคนนี้ แต่ผู้หญิงคนนั้นจะไปไหนได้? สถานะโดยกำเนิดของเธอช่างน่าอึดอัดใจเหลือเกิน เป็นไปได้ไหมว่าจะไม่มีใครอยากรับเธอเข้ามา”
Yu Wen Shi ยิ้ม “ถูกต้อง การส่งเธอไปหาคนอื่นเป็นเรื่องยาก แต่มันง่ายมากที่จะส่งเธอไปที่สภาล่าง”
Shao Zhengyang ตกตะลึง "สภาผู้แทนราษฎร? มีประโยชน์อะไร? ไม่ใช่แค่การเปิดโอกาสให้ตระกูล Zhou โจมตีได้ง่ายขึ้นเท่านั้นหรือ”
Yu Wen Shi ชำเลืองมองมาที่เขา “ฉันบอกให้คุณค้นหาความสัมพันธ์ในนิกาย แต่คุณไม่ได้ทำใช่ไหม Zhang Kun ผู้นำลานบ้านล่างของ Jiulü Province ก็มาจากแนวของปรมาจารย์เช่นกัน ในความอาวุโส เขาเป็นลุงอาวุโสโดยตรงของลุงอาวุโสหลิว เขาอาสาสอนสาวกในสภาล่างเท่านั้นเนื่องจากเขาทำร้ายรากฐานของเขาในช่วงปีแรก ๆ ถ้าพี่หลิวจะขอความช่วยเหลือ ลุงอาวุโสจางจะไม่ปฏิเสธ เฮ้ ไม่ว่ามือของตระกูลโจวจะยาวแค่ไหน พวกเขาจะไม่สามารถยืดเข้าไปในสภาล่างโดยมีลุงอาวุโสจางยืนเฝ้าอยู่ที่นั่น”
“เป็นเช่นนั้น…” Shao Zhengyang เข้าใจแล้ว แต่เขาก็ยังงงงวย “ไปสภาล่างจะมีประโยชน์อะไร? มีสาวกกี่คนในสภาล่างที่กลายเป็นอัจฉริยะ?”
บ้านชั้นล่างของ Nine Jade Palace ใช้เพื่อเอาใจผู้สูงอายุ มีผู้สูงอายุบางคนในนิกายที่มีส่วนอย่างมากในนิกาย แต่ไม่มีผู้สืบทอดที่โดดเด่น ทำให้พวกเขาไม่สามารถเข้าสู่นิกายได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเปิดสภาล่างในจังหวัดจิ่วลู่เพื่อสอนผู้สืบทอดของพวกเขา ไม่ใช่ว่าไม่มีอัจฉริยะอยู่ที่นั่น พวกเขาเป็นเพียงจำนวนที่เบาบาง
“คุณคาดหวังให้เธอเป็นยอดฝีมืออย่างแน่นอน?” Yu Wen Shi หัวเราะออกมา “ไม่ว่า Fu Shangqing จะทำตัวอย่างไร ไม่ต้องสงสัยเลยเกี่ยวกับพรสวรรค์ของเขา ฉันแค่ต้องการให้เด็กคนนี้เติบโตเป็นกระดูกสันหลังและสามารถครอบครองสถานที่ในนิกายได้ เพราะเธออาจจะใช้งานได้ในอนาคต”
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดต่อ “ผู้หญิงคนนี้มีความมุ่งมั่นที่ดี เป็นไปได้ที่จะปั้นเธอให้เป็นอัจฉริยะ”
เท่านั้น
Shao Zhengyang หน้ามุ่ย “ทำไมฉันไม่เห็นเลย….”
Yu Wen Shi หัวเราะ “หนูน้อย คุณกำลังพยายามแข่งขันกับสาวน้อยเพื่ออะไร? ช่างเล็กน้อย!”
ดังคำกล่าวที่ว่า อาจารย์กับศิษย์ก็เหมือนพ่อกับลูก Shao Zhengyang เป็นศิษย์คนแรกของ Yu Wen Shi สอนทีละขั้นตอนเป็นการส่วนตัวตั้งแต่เริ่มต้นเส้นทางการต่อสู้ของเขา ซึ่งทำให้ความรู้สึกของพวกเขาลึกลงไป เขาชอบวางท่าต่อหน้าคนอื่น แต่เขาค่อนข้างเป็นเด็กต่อหน้าเจ้านายของเขา
ขณะที่เขาพูด เขานึกถึงเรื่องอื่น “อาจารย์ พูดสิ ลุงหลิวพิการอย่างไร้ความหวังหรือเปล่า”
“เส้นเมอริเดียนของเขาพิการ คุณคิดอย่างไร” Yu Wen Shi เคาะโต๊ะแล้วถอนหายใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่หลิวประสบอุบัติเหตุ เหตุใดลูกปลาตัวเล็กๆ อย่าง Fu Shangqing จึงทำตามความทะเยอทะยานของเขาได้สำเร็จ ถ้าเขาสบายดี ตำแหน่งผู้นำนิกายคงอยู่ในมือของฉันแล้ว”
แม้ว่า Liu Jizhen จะเป็นพี่ชายคนโตในตอนนั้น แต่เขาแสวงหาศิลปะการต่อสู้ระดับสูงสุดด้วยใจจริงทำให้เขาไม่ต้องการตำแหน่งผู้นำนิกาย จากนั้นผู้อาวุโสรุ่นก่อนก็จับจ้องไปที่ Yu Wen Shi ที่ราบรื่นและลื่นไหล แต่ใครจะรู้ Liu Jizhen จะกลับมาเป็นคนพิการหลังจากการเดินทางของเขา หลังจากนั้นผู้นำนิกายคนก่อนก็นำ Fu Shangqing กลับมา เนื่องจาก Yu Wen Shi มีความทะเยอทะยานแตกต่างจากตระกูล Zhou เหตุใดพวกเขาจึงยอมให้ Yu Wen Shi เป็นผู้นำนิกายในเมื่อพวกเขามี Fu Shangqing ลูกเขย ดังนั้นพวกเขาจึงรวบรวมพลังทั้งหมดเพื่อให้ Fu Shangqing เป็นผู้นำนิกาย
หาก Liu Jizhen ยังอยู่รอบๆ ความแข็งแกร่งของ Fu Shangqing คงจะซีดลงเมื่อเทียบกับเขา และด้วยรากฐานของเขาถูกบดบังโดยหยูเหวินซี พวกเขาคงไม่มีโอกาสดึงมันออกมาอย่างแน่นอน
น่าเสียดาย—แต่บางทีนี่อาจเป็นชะตากรรมก็ได้ Liu Jizhen โชคไม่ดีที่กลายเป็นคนพิการ ทำให้ตำแหน่งที่มั่นคงของ Yu Wen Shi ในฐานะผู้นำนิกายคนต่อไปถูกขโมยอย่างง่ายดาย