ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
แม้ว่าเจียงหยวนจะพูดเป็นอย่างอื่น นายน้อยเมฆลอยก็ยืนยันที่จะตรวจสอบศพ และอย่างที่เธอพูด เขาไม่พบอะไรเลย
ทันทีที่เขายืนขึ้น Jiang Yuan ยิ้มบางๆ และคำนับ “ในเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ ลาก่อน."
“ลาก่อน” นายน้อยเมฆลอยตอบอย่างสงบและโค้งคำนับ “ขอบคุณมากสำหรับปัญหา”
"ด้วยความยินดี." Jiang Yuan พยักหน้าและจากไป
"สามี…." Miss Nie คนโตดมกลิ่น
นายน้อยเมฆลอยเดินกลับมาด้านข้างของเธอ ปล่อยให้เธอจับเขาไว้แน่น “ฉันแย่ที่โดนพวกมันหลอกและถูกหลบหลีก” เขาพูดหลังจากที่คุณหญิงเนียคนโตหยุดร้องไห้
คุณหญิง Nie คนโตสูดหายใจเข้าลึก ๆ และส่ายหัวพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลอาบแก้ม “ไม่ พวกนั้นฉลาดแกมโกงเกินไป”
นายน้อยเมฆลอยไม่พูดอะไรอีกและช่วยเธอลุกขึ้น “ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันกำลังตกเป็นเป้าหมายของใครบางคน มันอันตรายสำหรับคุณที่จะอยู่ที่นี่”
“ฉันไร้ประโยชน์เหรอ? ฉันดูเหมือนจะลากคุณลงไป” คุณนายใหญ่กัดริมฝีปากของเธอ มองไปที่นายน้อยเมฆลอยด้วยดวงตาสุนัขลูกสุนัข
เขามองเธอสักพักแล้วถอนหายใจ “ให้ฉันไปส่งคุณที่ทางเข้า”
“ฉันมันไร้ประโยชน์จริง ๆ เหรอ?” คุณหญิง Nie คนโตน้ำตาไหลอีกครั้ง
แต่นายน้อยเมฆลอยไม่ได้พูดอะไร หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มองลงมาที่เธอและให้ความมั่นใจกับเธอว่า “ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น และเธอไม่จำเป็นต้องคิดไปเองแบบนั้น”
“แต่…” คุณเนียคนโตเริ่มแต่ตัดสินใจไม่ดำเนินการต่อ
“เพียงแค่เปล่งเสียงออกมา มีอะไรปิดบังระหว่างเรา”
“…ฉันกลัว Fu Yun” คุณ Nie คนโตพึมพำ มองไปที่พื้น
“ฉันอยู่ที่นี่ ไม่มีอะไรต้องกลัว”
“ไม่ ไม่ใช่นี่” เธอเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตา “ฉันกลัวว่า…คุณจะไม่ต้องการฉัน”
นายน้อยเมฆลอยตบไหล่ของเธอ “รูเฟย ฉันจะพูดซ้ำ ฉันมีสิ่งที่คุณต้องการและคุณมีสิ่งที่ฉันต้องการ เราได้ประโยชน์ซึ่งกันและกันและเราเหมาะสมกัน ไม่จำเป็นต้องกังวล”
“นั่นคือสิ่งที่คุณพูด….” คุณหญิงเนียคนโตกัดริมฝีปากของเธอและตัดสินใจพูดออกไป “แต่ฉันไม่ดีเท่าเจียงว่านและจะไม่มีวันเป็นเหมือนเธอในหัวใจของคุณใช่ไหม”
“เลิกคิดถึงเธอสักทีได้ไหม? ฉันได้ละทิ้งความรู้สึกที่มีต่อเธอไปแล้ว และคุณก็ควรทำเช่นกัน” นายน้อย เมฆลอย ฟังดูโกรธเคือง
"ฉันเสียใจ…."
“ไม่จำเป็นต้องเป็น ยังไงก็ส่งคุณกลับไปก่อนเถอะ”
เขาอุ้มมิสเนียคนโต และทั้งสองคนก็จากไป
“ต๊าย….” Yan Wugui มองไปที่ Lu Mingshu อย่างขบขัน “ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่สร้างปัญหามากที่สุด!”
เมื่อได้รับแสงแห่งความตายของ Lu Mingshu เขาก็หัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นตัวปัญหา จริง ๆ แล้ว….”
“ใช่ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใช่ไหม” Lu Mingshu ยิ้มหวาน
“ฮี่ฮี่ฮี่ ดูสิ มันเป็นแค่ช่วงกระตุ้นเท่านั้น ผู้หญิงอย่างเธอลำบากที่สุด เห็นด้วยไหม? ถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป เธอก็ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาสร้างปัญหาให้กับเธอ เพราะเธอสามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง!”
Lu Mingshu ส่ายหัวของเธอ เธอค่อนข้างลำบาก แต่ก็ไม่ยากที่จะรู้ว่าคุณหญิงเนียคนโตกำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นทางเลือกของเธอ เนื่องจากเธอเลือกที่จะแต่งงานกับนายน้อยเมฆลอย เธอควรเตรียมพร้อมที่จะยอมรับความจริงที่ว่าคู่แข่งของเธอเก่งกว่าตัวเธอมาก การมีคู่แข่งทางความรักที่ดีกว่าคุณเป็นความจริงที่ยากที่สุดที่จะยอมรับ แล้วทำไมต้องทำให้ตัวเองอยู่ในตำแหน่งที่น่าสมเพชเช่นนี้?
คู่แข่งที่เกลียดชังที่สุดคือคู่แข่งอย่าง Jiang Yuan คุณใส่ใจทุกอย่าง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจคุณ ยิ่งเธอไม่สนใจคุณมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น
อะไรก็ตาม นั่นมันปัญหาของเธอ ไม่ใช่ของฉัน
ขณะที่พวกเขากำลังจะออกจากที่ซ่อน ก็มีเสียงหนึ่งหยุดพวกเขาไว้
“รายการฟรีมิสแอนด์มิสเตอร์เป็นอย่างไรบ้าง”
หวด! Yan Wugui ชักดาบออกมาทันทีด้วยความตกใจ
Lu Mingshu ไม่ได้มีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนั้น แต่เธอก็เข้าสู่ตำแหน่งป้องกันทันที
พวกเขามองขึ้นไปเห็น Jiang Yuan นั่งอยู่บนต้นไม้ห่างจากพวกเขาไม่กี่เมตรและหัวเราะ “เฮ้ ใจเย็นๆ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อฆ่า”
“….” Lu Mingshu เข้าใจทันทีว่า Eldest Miss Nie รู้สึกอย่างไรก่อนหน้านี้ เมื่อมีใครอยู่เคียงข้างองค์ชายเจียง เขาหรือเธอจะกลายเป็นเพียงอุปกรณ์ประกอบฉากที่ทำให้เจียง หยวนเจิดจรัสยิ่งขึ้นในทันที
“องค์ชายเจียง?” Yan Wugui มองเธออย่างระมัดระวัง ไม่เก็บอาวุธของเขา “คุณไม่ไปแล้วเหรอ”
“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ตั้งแต่ฉันมาถึง”
"ห่า…." Yan Wugui กลืนน้ำลาย พวกเขาผ่อนคลายเกินไปจริงๆ โดยคิดว่าพวกเขาถูกซ่อนไว้อย่างดี มีท้องฟ้าเหนือท้องฟ้าและภูเขาที่อยู่เหนือภูเขาเสมอ แต่ถ้าเธอรู้ นายน้อยเมฆลอย…
ราวกับว่าเธอสามารถอ่านใจของเขาได้ Jiang Yuan กล่าวว่า "เขาควรจะรู้เช่นกัน เราแค่รู้สึกว่าคุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อฆ่า ดังนั้นเราจึงไม่สนใจ”
Lu Mingshu กลืนน้ำลาย ดูเหมือนว่าเราประเมินพวกเขาต่ำไป พวกเขาแข็งแกร่งกว่าที่เราคิด
“เจ้าชายเจียงต้องการอะไรจากเรา” Lu Mingshu ระมัดระวังมาก พวกเขาได้ยินทุกอย่าง และในขณะที่นายน้อยเมฆลอยเลือกที่จะไม่สนใจพวกเขา องค์ชายเจียงก็อยู่ที่นี่ถัดจากพวกเขา เธอต้องการที่จะฆ่าเรา? แต่เธอบอกว่าเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อฆ่า….
Jiang Yuan เลิกคิ้วและยิ้ม “คำถามนี้น่าจะเหมาะกับคุณ คุณต้องการอะไรจากการแอบดู”
"ไม่มีอะไรมาก." Yan Wugui ยักไหล่ “เราเป็นแค่ทางผ่าน”
Jiang Yuan ยิ้มบางๆ “แต่คุณได้ยินทุกอย่างแล้วใช่ไหม”
Lu Mingshu และ Yan Wugui แลกเปลี่ยนสายตากัน
Jiang Yuan กล่าวว่า “นั่นควรจะเป็นความลับ คุณก็รู้”
“อยากให้เราเงียบเหรอ” Lu Mingshu ขมวดคิ้วของเธอ
“ไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดี” เจียงหยวนกอดอก “ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าที่นี่ก็ไม่มีใครตามข้ามา นี่คือการโต้วาทีของทะเลเมฆ!”
“แต่มันจะไม่ง่าย” Yan Wugui ยิ้ม “คุณคงไม่อยากมีปัญหามากใช่ไหม”
Jiang Yuan พยักหน้า “ใช่ คุณไม่ได้อ่อนแอ ดังนั้นมันจึงลำบากเกินไป แต่คุณก็ได้ยินหมดแล้ว แล้วทำไมฉันต้องปล่อยคุณไป”
"ดังนั้น?"
“ดังนั้น…” Jiang Yuan จ้องมองที่พวกเขา “ทำงานกับฉัน”
Lu Mingshu และ Yan Wugui ต่างก็ยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร
ร่วมงานกับเธอ? ทำไมต้องเป็นเรา?
“การโต้วาทีไม่ใช่เรื่องยากในสองรอบแรก แต่รอบสุดท้ายนั้น และด้วยความสัตย์จริง ตระกูล Jiang อาจเห็นคุณค่าในตัวฉัน แต่ฉันไม่ได้เติบโตที่นั่น ดังนั้นจึงไว้ใจได้ไม่มาก ฉันต้องการความช่วยเหลือ."
“เหตุผลนั้นอ่อนแอมาก คุณอยู่ที่นั่นมาห้าปีแล้วและไม่ไว้ใจสหายของตัวเอง แต่คุณไว้ใจคนแปลกหน้าสองสามคนที่คุณเพิ่งพบที่รู้ความลับของคุณหรือไม่”
“ฉันบอกตอนไหนว่าเชื่อใจนาย” เจียงหยวนหัวเราะ “พูดตามตรง ฉันไม่ได้ขอความเห็นจากคุณด้วยซ้ำ แค่ทำให้มันเป็นทางออกที่สันติ ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ ไม่อย่างนั้น และฉันไม่คิดว่าคุณอยากจะตาย”
“คุณอยากให้เราร่วมมือกับคุณไหม”
Jiang Yuan เลิกคิ้ว “ใช่ แต่เพื่อประโยชน์ของคุณ”
Lu Mingshu จ้องมองที่เธออย่างเย็นชา นั่นหมายความว่าอย่างไร?
“ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้ แต่การเสียพลังงานเพื่อฆ่าเจ้านั้นไม่คุ้มค่า งั้นมาทำข้อตกลงกัน ตกลงไหม?”