ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
Jiang Yuan เข้าใจประเด็นที่ Lu Mingshu พยายามจะสื่อ แต่เธอเลือกที่จะเงียบและไม่พูดอะไร
อย่างไรก็ตาม Lu Mingshu มุ่งมั่นที่จะได้รับคำตอบ เนื่องจาก Jiang Yuan ไม่เต็มใจที่จะตอบ Lu Mingshu จึงตัดสินใจแสดงความสงสัยของเธอ “องค์ชายสี่น่าสงสัยที่สุด ใช่ไหม?”
"…..ใช่." ณ จุดนี้ Jiang Yuan ไม่ต้องการที่จะโกหกอีกต่อไป “แต่มิสจี ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลขุนนางนั้นซับซ้อนเกินไป ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอน”
Jiang Yuan กระพริบตา ในความเป็นจริงเธอสงสัยคู่ที่เธอเข้าร่วมด้วย อย่างแรกคือราชาแห่งสัตว์ร้าย จากนั้นตามด้วยลูกบอลสายฟ้า ถ้าพวกเขาสามารถช่วยเธอหลีกเลี่ยงการโจมตีเหล่านั้นได้ แสดงว่าความสามารถของพวกเขานั้นไม่ธรรมดา ~พวกเขาจะคุ้นเคยกับช่วงวิญญาณเยือกแข็งแทนฉัน มันเหมือนกับการใช้ศีลฆ่าไก่!"~
และตามจริงแล้วความเป็นไปได้ทั้งสามอย่างที่ Lu Mingshu ระบุไว้นั้นถูกต้องทั้งหมด แต่ Jiang Yuan ไม่ได้ผ่านช่วงวิญญาณเยือกแข็ง ดังนั้นแม้ว่าครอบครัว Jiang จะสูญเสียเธอไป แต่ก็ไม่ใช่การสูญเสียครั้งใหญ่ สำหรับผู้อาวุโส Miss Nie หรือสมาชิกในครอบครัว Jiang พวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้
“อีกนัยหนึ่ง ใครก็ตามอาจเป็นศัตรูของเราได้ และไม่มีใครไว้ใจได้” Lu Mingshu ส่ายหัวของเธอ
"ใช่." เจียงหยวนมีกำลังใจ ไม่มีทางเลือก คำตอบนั้นชัดเจนมาก
“เป็นทางเลือกที่ไม่เลวเลยที่จะเข้าร่วมกองกำลังกับเราในเวลานี้” Lu Mingshu พึมพำ
"..."
การต่อสู้ดำเนินไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง และในไม่ช้า มีผู้เข้าร่วมที่ยอมแพ้อย่างเต็มใจ ในขณะที่มีบางคนที่เลือกที่จะอดทนแต่กลับถูกผลักลงจากทะเลเมฆ จำนวนผู้เข้าร่วมที่เหลือลดลง และการต่อสู้ก็หยุดลงอย่างช้าๆ เนื่องจากพวกเขาส่วนใหญ่เริ่มเคลื่อนตัวไปยังการสร้างคาถาเทเลพอร์ตที่ตั้งอยู่ที่แกนสวรรค์
เมื่อจำนวนผู้เข้าร่วมทั้งหมดน้อยกว่า 30 คน ในที่สุดการต่อสู้ก็หยุดลง—--เป้าหมายที่ง่ายถูกตัดสิทธิ์ทั้งหมด พวกที่เหลือล้วนแข็งแกร่งมาก
Yan Wugui วิ่งกลับมาหาพวกเขาและเช็ดเหงื่อที่หยดลงมาจากหน้าผากของเขาอย่างล้นเหลือ “เป็นบ้าอะไรของพวกนาย? หนึ่งวินาทีคุณสองคนถูกไฟเผาและครั้งต่อไปคุณจะถูกไฟไหม” หลังจากได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นจาก Lu Mingshu เขาก็จ้องมาที่เขาอย่างแปลกประหลาด
"ไม่ใช่ความผิดของฉัน." Lu Mingshu ยักไหล่ “ ขอให้องค์ชายเจียงจำได้ว่าใครทำให้เธอขุ่นเคือง”
“คุณล้อเล่นหรือเปล่า” Yan Wugui สำลักน้ำลายของเขา “เราจะแข่งกันยังไง”
พวกเขาทุกคนได้เห็นว่าเมฆมีพลังมากเพียงใด มันคล้ายกับพลังของศิษย์ชั้นยอดขั้นวิญญาณบริสุทธิ์ ~ถ้า Jiang Yuan โดนมัน…..มันจะลำบากขนาดไหน!~
“ให้ตายเถอะชีวิตฉัน” Yan Wugui รู้สึกหงุดหงิด “ถ้าฉันรู้ว่ามันจะลำบากขนาดนี้ ฉันจะตั้งเงื่อนไขไว้”
Jiang Yuan ถอนหายใจและเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาอย่างจริงจัง “ท่านสุภาพบุรุษ Ji หากฉันสามารถเข้าสู่สามอันดับแรกได้สำเร็จ ฉันจะให้รางวัลแก่คุณอย่างมาก”
“รางวัลไม่ใช่ปัญหา….” Yan Wugui มองไปที่เธออย่างเศร้าหมอง “ตกลงมันเท่าไหร่กันแน่”
"..."
Yan Wugui หัวเราะให้กับเรื่องตลกของตัวเอง เขาสัญญากับเธอและลงนามในสนธิสัญญา แน่นอนว่าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเธอ ~ แต่ยิ่งรางวัลใหญ่เท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น ใครไม่ชอบรางวัลใหญ่~
“ ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี” เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลงเจ้าชาย Chu ก็เพิ่มเสียงของเขาและรวบรวมความสนใจของคนปัจจุบันทั้งหมด “พวกเจ้ายังอยู่เพราะพวกเจ้าแข็งแกร่ง แต่ถ้าเรายังเป็นแบบนี้ต่อไป ความสูญเสียอาจจะ….”
ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค อีกฝ่ายก็เย้ยหยัน “โอ้พระเจ้า คุณต้องตาบอดแน่ คุณไม่เห็นเหรอว่ามีคนตายไปแล้วกี่คน? พูดถึงเรื่องนี้ราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่มีความสูญเสียใดๆ คุณไม่รู้สึกว่าคุณสายเกินไปเหรอ?”
อย่างไรก็ตาม Chu Zhengyan ไม่ได้ลุกเป็นไฟ เขาหัวเราะและยิ้มหวานให้เขา “แน่นอน ฉันมองเห็น แต่คนที่ตายไปก่อนหน้านี้ไม่ใช่คุณ ใครจะรู้ว่าคุณจะเป็นคนต่อไปหรือไม่”
"คุณขู่ฉัน?" อีกฝ่ายได้ยินก็โกรธจัด
“หมายความว่ายังไงที่ขู่คุณ” Chu Zhengyan ฟาดพัดและเริ่มพัดตัวเอง “ฉันแค่ระบุข้อเท็จจริง ใครอยากจะตายที่นี่? คุณจำไม่ได้ว่าเรามีคู่แข่งกี่คน”
“ เจ้าชายชูคุณกำลังพยายามจะพูดอะไร” มีคนตะโกนใส่เขาว่า “พยายามโน้มน้าวให้เรายอมแพ้?”
“ไม่” Chu Zhengyan ยิ้มและส่ายนิ้ว “รอบที่สามเรามีเพียงสิบคน ทีมของฉันจะแย่งช่องทั้งหมดได้อย่างไร ฉันแค่รู้สึกว่าเราทุกคนเป็นชนชั้นสูงที่นี่ และถ้าเราเริ่มฆ่ากันเอง มันจะเสียเปล่า”
“พี่ชู” สุภาพบุรุษเมฆลอยพูดขึ้นในทันใด “แค่พูดออกมา เวลาของเรามีค่า”
“บราเดอร์หยุนตรงไปตรงมาจริงๆ” Chu Zhengyan หัวเราะและหมุนพัดของเขา “ฉันรู้สึกว่าวิธีที่เราใช้ก่อนหน้านี้ป่าเถื่อนเกินไปและจะทำให้เกิดความทุกข์ ชีวิตมีค่าเกินไป มาทำอย่างอื่นกันดีไหม”
ฝูงชนต่างมองหน้ากันเมื่อได้ยินสิ่งนี้
~ Chu Zhengyan คนนี้กำลังทำอะไรอยู่? ทุกคนมาที่นี่เพื่อแข่งขันด้วยความสามารถของพวกเขา และต่อสู้อย่างสุดกำลังที่นี่ เพราะรางวัลสำหรับการเป็นสิบอันดับแรกนั้นยิ่งใหญ่จนต้านทานไม่ได้ แต่เขากำลังเสนอวิธีใหม่ในการแข่งขัน? ~
“ บราเดอร์ฉินคุณคิดอย่างไร” Chu Zhengyan ยิ้มและโทรหา Qin Jun
Qin Jun ยิ้มให้เขาและพยักหน้า “บราเดอร์ชูโปรดพูดออกมา ถ้ามันดีเราจะทำตาม”
"ยอดเยี่ยม!" Chu Zhengyan ปรบมือ “พี่ฉินเป็นคนใจกว้างจริงๆ”
เขาชี้ไปที่แก่นสวรรค์และยิ้ม “แผนของฉันง่ายมาก หากเราจะสู้กัน เราจะต้องสูญเสียและเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก เหตุใดเราจึงไม่เปลี่ยนชีวิตของเราเป็นอย่างอื่น”
"อื่น ๆ อีก?"
"ใช่." Chu Zhengyan หยิบตราของเขาออกมาและโบกมือต่อหน้าทุกคน "นี้. สิ่งที่ทำหน้าที่เป็นบัตรประจำตัวของเราในการโต้วาทีครั้งนี้ ถ้าคนอื่นแย่งสิ่งนี้ไปจากเราได้สำเร็จ จะถือว่าแพ้ เรากำลังเดิมพันกับสิ่งนี้แทนชีวิตของเรา”
“พี่ชูหมายถึงใครก็ตามที่เสียตราถือว่าแพ้ใช่ไหม” Qin Jun เงยหน้าขึ้นมอง
“เอ่อ ฮะ” Chu Zhengyan หัวเราะ “ฉันคิดว่าพวกคุณส่วนใหญ่ลืมไปแล้วว่ามีการกำหนดขอบเขตสำหรับการโต้วาทีนี้เพื่อป้องกันการโกง ดังนั้นใครก็ตามที่สูญเสียตราของพวกเขาจะถูกตัดสิทธิ์
"ดี…."
ฝูงชนต่างชำเลืองมองซึ่งกันและกัน ความคิดของเจ้าชาย Chu นั้นดี เพื่อป้องกันไม่ให้ตราถูกนำออกไป ทุกคนจะพยายามอย่างเต็มที่ราวกับว่าพวกเขากำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ตอนนี้ เมื่อทุกคนไล่ตามป้าย ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับจำนวนผู้บาดเจ็บและเสียชีวิต
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้เข้าร่วมการโต้วาทีทุกคนทุ่มสุดตัวเพื่อมาถึงวันนี้ แน่นอนว่าไม่มีใครยอมตายที่นี่ ยิ่งกว่านั้น เขาหรือเธอผ่านมาถึงรอบนี้ได้สำเร็จ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นถึงความสามารถของพวกเขา และหลังจากการโต้วาที พวกเขาจะได้รับการยอมรับและรางวัลมากขึ้นอย่างแน่นอน ใครจะไม่ต้องการสิ่งเหล่านี้?
อย่างไรก็ตาม บางคนยังคงสงสัย “แต่เราจะตั้งกฎเองได้ไหม?”
“ถามพวกเขา” ฉู่เจิ้งเหยียนหันไปหาผู้เฒ่าวิญญาณเยือกแข็งและทักทายพวกเขาทีละคน “ผู้อาวุโส ผู้น้อยอาจทราบได้ว่าข้อเสนอของข้าได้รับการอนุมัติหรือไม่”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง อีกฝ่ายก็ตอบกลับมา "ใช่."
Chu Zhengyan ยิ้มกว้างและโค้งคำนับ "ขอบคุณมาก." จากนั้นเขาก็หันกลับไปหาฝูงชนและเปล่งเสียงของเขา "มีคำถามอะไรไหม?"
ฝูงชนส่ายหัว “ความคิดของเจ้าชายชูนั้นดี ฉันเต็มใจที่จะลองดู” ไม่นานก็มีคนมาสนใจ
และมีคนยืนเคียงข้างพวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาไม่นาน ทุกคนก็เห็นด้วยกับเจ้าชายชู
“แล้วพี่ฉินกับพี่เจียงล่ะ?” เจ้าชายชูเดินไปหาพวกเขายิ้ม ที่เหลือก็เห็นด้วยกันหมด เหลือแต่พวกเขา
Qin Jun มองไปที่ Jiang Yuan และพยักหน้า “มันคุ้มค่าที่จะยิง”