ผู้แปล: xiiannie
บรรณาธิการ: adeadaxe
หลู ชิงอี้ นอนอยู่บนพื้น หน้าซีดและผอมจนจำไม่ได้ หน้าผากของเธอเปื้อนเลือดและแทบไม่รู้สึกถึงการหายใจของเธอ
Lu Mingshu คุกเข่าข้างเธอด้วยความงุนงง ถ้าเธอรู้ว่านี่จะเป็นผลของการตามหาญาติ เธอจะไม่ปล่อยให้แม่ของเธอมา
ด้วยการเปลี่ยนแปลงในชีวิตในช่วงครึ่งปีนี้ เธอละทิ้งความปรารถนาในอดีตของเธอที่อยากให้ครอบครัวได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ผิดหวังอย่างมากในตัวพ่อเช่นนี้ หากไม่ใช่เพราะการยืนกรานของแม่ เธอก็ไม่ต้องการที่จะจดจำบุคคลผู้เป็นพ่อแม่ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
เมื่อเห็น Yu Wen Shi เดินผ่านไป Lu Mingshu ก็สะดุ้งตื่น เธอคว้าเสื้อผ้าของเขาแล้วเงยหน้าขึ้นและอ้อนวอน “คุณลุง ได้โปรดช่วยแม่ของฉันด้วย เราจะไม่ตามหาญาติของเราอีกต่อไป เราจะมุ่งหน้ากลับไปที่ Dongyue เมื่อคุณช่วยแม่ของฉัน”
Yu Wen Shi นั่งยองๆ ปลอบโยนเธอด้วยรอยยิ้ม “อย่ากังวล ให้ฉันดูก่อน”
ก่อนอื่นเขามองไปที่บาดแผลที่หน้าผากของหลู่ชิงอี้ ยกเปลือกตาขึ้น จากนั้นจับชีพจรของเธอ
เมื่อ Lu Mingshu เห็นเขาขมวดคิ้ว เธอจับมือ Hui Niang อย่างประหม่า
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง Yu-Wen Shi ก็ถอนหายใจ “เธอใช้พลังชีวิตหมดแล้ว”
Lu Mingshu ตกอยู่ในความงุนงง มองเขาด้วยสายตาวิงวอน
เมื่อ Yu Wen Shi เห็นว่าเธอสับสนเพียงใด ใบหน้าของเธอทำให้เขาใจอ่อนลงแม้ว่าเขาจะตั้งใจใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ก็ตาม “อย่าอารมณ์เสีย ชีวิตและความตายเป็นเพียงเส้นทางของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด…” แต่อะไรคือประเด็นในการบอกเด็กอายุเจ็ดขวบเช่นนี้? เราสามารถเข้าใจความเจ็บปวดจากการสูญเสีย* ผ่านประสบการณ์ส่วนตัวเท่านั้น
Hui Niang จ้องมองไปที่ความว่างเปล่าก่อนที่จะปิดหน้าของเธอเพื่อร้องไห้
เสียงร้องไห้ของเธอโศกเศร้าและ Lu Mingshu จะไม่เข้าใจได้อย่างไร ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็หมดเรี่ยวแรง น้ำตาไหลอาบหน้าอย่างต่อเนื่องขณะที่เธอทรุดตัวลงกับพื้น
หยูเหวินซีเหลือบมองฟู่ซ่างชิง ฉวยโอกาสพูด “พวกเจ้าเป็นใคร? ทำไมคุณถึงพยายามทำให้ชื่อเสียงของ Sect Leader เสื่อมเสีย? แม้ว่าจะมีปัญหา แต่คุณไม่สามารถพูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างไม่รับผิดชอบได้”
เมื่อรู้ว่า Lu Qingyi เป็นกองกำลังที่ใช้ไป ความเกลียดชังของ Hui Niang ที่มีต่อ Fu Shangqing ก็เพิ่มมากขึ้น เธอร้องไห้ด้วยความอ้างว้างหลังจากกลืนน้ำตาของเธอ “เราไม่ได้พูดคำเหล่านี้ออกมาอย่างไม่รับผิดชอบ! ผู้นำนิกายของคุณซึ่งเป็นเจ้านายของเรา เดิมชื่อ Fu Ze และเกิดในเมือง Qingfeng ของ Dongyue เพราะเขาสูญเสียญาติตั้งแต่ยังเด็กและอยู่ในความยากจนที่ถูกเพื่อนบ้านรังแก นายเก่าของเรามักจะดูแลเขาด้วยความสงสาร ต่อมาเมื่อท่านผู้หญิงอายุถึงเกณฑ์ที่จะแต่งงานได้ Fu Ze ก็ชื่นชมนางและเสนอตัวเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัวของนาง แต่เดิมท่านอาจารย์เก่าไม่อนุญาตให้ทำสิ่งนี้ แต่ด้วยความเพียร ท่านจึงแต่งงานและได้รับการยกย่องจากท่านอาจารย์เก่าของเราว่าเป็นบุตรชายของท่านเอง เมื่อฟู่เจ๋อต้องการหาอาจารย์ที่ดีเพื่อฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ อาจารย์ชราได้นำเงินออมทั้งหมดของเขาออกและขายที่นาครึ่งหนึ่งของตระกูลหลูเพื่อเป็นค่าเดินทาง ใครจะไปรู้ล่ะว่าเมื่อเขาจากไป เขาก็จากไปตลอดกาล เมื่อครึ่งปีก่อน จู่ ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งก็มาหาเราที่บ้านโดยขาดมารยาทในทุกวิถีทาง พร้อมระบุว่าเธอมาตามคำสั่งของ Fu Ze เพื่อส่งเอกสารการหย่าร้าง ด้วยความโกรธ อาจารย์เก่าของเรากระอักเลือดและจากไป มาดามของเราป่วยปางตายหลังจากถูกโจมตีครั้งใหญ่ เรามาที่ซีฉวนเพื่อตามหาญาติเท่านั้น เพราะท่านผู้หญิงกลัวว่าคุณหนูจะไม่มีใครให้พึ่งพา”
Hui Niang เช็ดน้ำตาของเธอในขณะที่พยายามปิดเสียงสะอื้นของเธอ “เราเพิ่งรู้หลังจากที่มาถึงว่า Fu Ze ได้แต่งงานใหม่เมื่อหกปีที่แล้ว อาจเป็นเพราะเหตุนี้ที่มาดามอยู่บนเตียงมรณะของเธอ”
คำพูดเหล่านี้ได้ยินอย่างชัดเจนโดยผู้ชม ซึ่งกลายเป็นการสนทนาที่มีชีวิตชีวาโดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเขาส่วนใหญ่พบว่าเป็นการยากที่จะเชื่อว่าผู้นำนิกาย Nine Jade Palace เป็นตัวละครดังกล่าวจริง ๆ แต่ด้วยการสะอื้นไห้ของ Hui Niang ทุกคำ ดูเหมือนจะไม่เป็นเท็จทั้งหมด
“เป็นอย่างนั้นหรือ” Yu Wen Shi เผยให้เห็นใบหน้าที่ประหลาดใจ มองไปที่ Fu Shangqing
ก่อนหน้านี้ Fu Shangqing ไม่ได้พูดเพื่อป้องกันพวกเขาเพราะเขารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ เมื่อมีหยูเหวินชิอยู่ใกล้ๆ เขาจะต้องปล่อยให้ฮุ่ยเนียงพูดให้จบ เขาได้คิดมาตรการตอบโต้แล้วในขณะที่เธอพูด Fu Shangqing ถอนหายใจ มองไปที่ Lu Qingyi “ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นคู่สามีภรรยากัน ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องพูดถึงความขอบคุณและความแค้นจากวันก่อน สุดท้ายมนุษย์ก็ต้องตาย จะไปเถียงอะไร? Hui Niang พูดความคิดของคุณเกี่ยวกับความปรารถนาของคุณผู้หญิง ฉันจะเติมเต็มให้กับเธอตามความสัมพันธ์ในอดีตของเรา”
เมื่อฟังคำพูดของเขาที่บอกว่าเธอพูดเรื่องไร้สาระ แต่เขาก็ใจกว้างที่จะไม่โต้เถียงกับเธอ Hui Niang รู้สึกเกลียดชังอย่างสุดซึ้ง “Fu Ze ทำไมคุณไม่บอกว่าคุณรู้จักเราก่อนหน้านี้ กลับตัวกลับใจทำตัวเป็นคนดีได้แล้ว!”
“ฮุ่ยเนียง ฉันไม่ต้องการโต้เถียงในเรื่องที่ผ่านมาอีกต่อไป ดังนั้นถึงเราจะเจอกันก็เป็นแค่คนแปลกหน้า แล้วทำไมคุณถึงพยายามกดดันฉัน”
“หยุดพยายามพูดคำสวยหรูแต่ไม่จริงใจที่นี่ ถ้าคุณจากไป ครอบครัวหลูก็อยู่ได้โดยไม่มีคุณ แต่ทำไมคุณยังต้องส่งเอกสารการหย่า ทำให้นายเก่าโกรธจนตายและท่านผู้หญิงป่วย มิสผู้น่าสงสารอายุเพียงเจ็ดขวบ แต่ใช้ชีวิตอย่างสันโดษและยากไร้แล้ว…”
“คุณคือคนที่ควรหยุดพูดคำสวยหรูแต่ไม่จริงใจที่นี่” เสียงของผู้หญิงดังมาจากระยะไกล เมื่อทุกคนมองข้ามไป ก็เป็นหญิงอายุสิบกว่าปีซึ่งแต่งตัวหรูหราด้วยการแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อนบนใบหน้าของเธอ เผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่เหมือนนางฟ้า
ลักษณะเด่นของเธอดูโอ่อ่า และเธอก็หยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นหนึ่งเมื่อเธอเดินไป “ในเมื่อนายบอกว่าผู้นำนิกายของเราแต่งงานใหม่ในขณะที่ยังแต่งงานอยู่ ทำไมคุณไม่ดูตอนที่เซ็นเอกสารการหย่าร้าง แปดปีที่แล้ว เมื่อเขาถูกไล่ออกจากตระกูลหลู ความสัมพันธ์ของคุณก็ขาดสะบั้นลงแล้ว ถึงกระนั้นเจ้ายังมีหน้ามาทำลายชื่อเสียงของ Sect Leader ของเราในตอนนี้!” ขณะที่เธอพูด เธอยื่นกระดาษให้สุภาพบุรุษ Lian Zhen บนรถเข็น “สุภาพบุรุษ Lian Zhen ฉันจะรบกวนคุณดูวันที่ – หนังสือหย่านี้ลงนามเมื่อใด”
ด้วยเอกสารการหย่าที่อยู่ต่อหน้าเขา สุภาพบุรุษ Lian Zhen ถูกบังคับให้ดูทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไม่ให้มันเกิดขึ้น “ซวนปิงปีที่ 5 และตอนนี้เป็นปีที่ 13 ของซวนปิง ดังนั้นมันจึง 8 ปีแล้วจริงๆ”
โดยมีสุภาพบุรุษ Lian Zhen เป็นพยาน วันที่ในเอกสารการหย่านี้ถือเป็นความจริงเท่านั้น ฝูงชนเริ่มกระซิบ
ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเยาะ “เป็นไงบ้าง ยังอยากแต่งเรื่องอยู่ไหม”
ฮุ่ยเหนียงตกตะลึง เอกสารการหย่าเพิ่งถูกส่งไปเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ ดังนั้นเซ็นเมื่อ 8 ปีที่แล้วได้อย่างไร พวกเขาถูกยึดและจงใจเขียนวันที่ก่อนหน้านี้หรือไม่?
ผู้หญิงคนนั้นหยิบเอกสารการหย่ากลับมาและหันไปเผชิญหน้ากับฝูงชน “เพื่อนพ้อง ไม่จำเป็นต้องฟังเรื่องไร้สาระของผู้หญิงคนนี้ ในฐานะลูกสาวของผู้นำกลุ่มคนก่อน Zhou Yinru ฉันมีข้อมูลภายใน ผู้นำนิกายเกิดในเมือง Qingfeng ของ Dongyue แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้พูดความจริง ตระกูลนั้นมีมรดกบางอย่างในเมืองชิงเฟิง โดยมีลูกสาวคนเดียวในสายเลือด เอ็ลเดอร์ลูเล็งไปที่ผู้นำนิกายที่อายุน้อยและมีแนวโน้มและบังคับให้เขาเป็นสมาชิกของตระกูลหลู หลังจากนั้น เมื่อเขาตระหนักว่าผู้ฝึกยุทธ์เช่นผู้นำนิกายสามารถใช้จ่ายทรัพยากรของเขาอย่างสุรุ่ยสุร่ายและไม่เกิดประโยชน์แก่เขา เขาเริ่มดูถูกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงลงนามในเอกสารการหย่าร้างและแม้แต่ขับไล่ผู้นำนิกายออกจากครอบครัวที่ยากจน หลังจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงของตงเยว่และพบกับพ่อและพี่สาวของฉันก่อนจะเข้าไปในวังเก้าหยก ใครจะรู้ว่าพวกเขารู้ได้อย่างไรว่า Sect Leader ไม่เหมือนเมื่อก่อน พวกเขาเดินทางมาที่นี่ด้วยใจยึดมั่น เมื่อรู้ว่าพวกเขาสูญเสียจากการกระทำก่อนหน้านี้ พวกเขาใส่ร้ายเรื่องนี้เพื่อบังคับให้ผู้นำนิกายยอมรับพวกเขา ช่างเลวร้ายจริงๆ!”
“ไร้สาระ!” Hui Niang ตะโกนออกมาอย่างกระวนกระวายในขณะที่เหงื่อออกมาก แต่อีกฝ่ายก็สร้างเรื่องขึ้นมาโดยสมบูรณ์ ทิ้งเธอไว้โดยไม่มีหลักฐานแม้แต่จะหักล้าง
เนื่องจากปัจจุบันพวกเขาอยู่ที่จังหวัดจิ่วหลือ ฝูงชนกลุ่มนี้ในฐานะพลเมืองในจังหวัดจิ่วหลือย่อมเอนเอียงไปเชื่อโจว หยินหลู่มากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น Hui Niang มีเพียงคำสัญญาที่ว่างเปล่า ในขณะที่ Zhou Yinru มีเอกสารการหย่าร้างเป็นหลักฐาน
ทุกคนจ้องมอง Hui Niang เต็มไปด้วยการประณาม คำพูดที่ว่าคนของ Dongyue มีไหวพริบ และแน่นอนว่ามันเป็นความจริง ไม่น่าแปลกใจที่ผู้นำนิกายไม่ต้องการยอมรับพวกเขา
Fu Shangqing ถอนหายใจ “Yinru ทุกคนทำผิดพลาด ดังนั้นเราควรให้อภัยเมื่อเป็นไปได้ พวกเขาอยู่ที่ปลายเชือกด้วย”
Hui Niang ไม่ได้คาดหวังว่า Fu Shangqing จะได้รับตำแหน่งที่สูงส่งทางศีลธรรม โกรธเคืองเธอถ่มน้ำลายใส่เขา “ฟู่เจ๋อ คุณแสดงความอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ตอนนี้คุณยังอยากจะเอาน้ำสกปรกราดใส่พวกเขาด้วยซ้ำ ไม่ช้าก็เร็ว คุณจะต้องได้รับผลกรรมจากการกระทำของคุณ”
“ฮุ่ยเนียง…”
เมื่อ Fu Shangqing ต้องการเปิดปากของเขา Lu Mingshu ก็ร้องออกมาว่า "แม่!"
ปัจจุบัน หลู ซิงยี่ ได้รับพลังภายในของหยู เหวินซี และมีรัศมีสุดท้ายก่อนที่ความตายจะเข้ามา
“ท่านแม่ รู้สึกอย่างไรบ้าง”
Fu Shangqing คุกเข่าลง พูดด้วยเสียงแผ่วเบา “Qingyi ทำไมคุณทำเช่นนี้”
Lu Qingyi ไม่ได้มองเขา เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ยากลำบากต่อ Lu Mingshu เธอยื่นมือออกไปหา Hui Niang
“มาดาม!” ดวงตาของ Hui Niang เต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอจับมือเธอ
“ฮุ่ยเนียง อย่าพูดอะไรอีก” หลูฉิงอี้พูดอย่างอ่อนแรง “กับเรื่องที่เป็นอยู่ตอนนี้ มีอะไรจะพูดอีกไหม”
“แต่ท่านผู้หญิง พวกเขา…”
หลู ซิงยี่ ส่ายหัวเบา ๆ “ฮุ่ยเนียง แม้ว่าเราจะเป็นผู้หญิงและคนรับใช้ แต่เราก็สนิทกันเหมือนพี่น้อง ตอนนี้ฉันกำลังจะไปแล้ว ฉันอยากจะถามเธอเรื่องเดียว”
Hui Niang ร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า “ท่านผู้หญิง…”
“สิ่งเดียวที่ฉันทนไม่ได้คือ Mingshu เธอยังเด็กเกินไป ดังนั้นฉันได้แต่ขอให้คุณดูแลเธอจนกว่าเธอจะโต” เธอมองไปที่หลู่หมิงชู “หมิงชู ฮุ่ยเนียงจะเป็นป้าของคุณตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณต้องปฏิบัติกับเธอเหมือนที่คุณปฏิบัติต่อแม่ เข้าใจไหม”
น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของ Lu Mingshu นางหันกลับมาทำความเคารพฮุ่ยเนียง “น้าฮุ่ย”
Hui Niang กอดเธอ น้ำตาของเธอไหลไม่หยุด
ปากของ Lu Qingyi ยกขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เงียบสงบ หันกลับมาช้าๆ เพื่อมองไปที่ Fu Shangqing
ชายคนนี้เป็นผู้ใหญ่กว่าตอนที่เขาจากไปมาก สัญญาณของความคับแค้นอันเลวร้ายของเขาซึ่งถูกทำให้เสื่อมเสียจากการสูญเสียช่วงวัยรุ่นอันมีค่าบนใบหน้าของเขาไม่มีอีกแล้ว ด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามของเขา เขาแสดงท่าทางของผู้นำนิกายอย่างแท้จริง
“ฟู่เจ๋อ”
เท่านั้น
“ชิงอี้” Fu Shangqing ต้องการจับมือเธอ แต่เธอสะบัดออก
ในช่วงเวลาที่สำคัญของเธอ หลูชิงอี้มองดูชายคนนี้อย่างใจเย็น “ ฉันรู้ว่าคุณแตกต่างจากอดีตไปแล้ว แต่ไม่ว่าคุณจะเกลียดชังและตำหนิฉันอย่างไร Lu Mingshu ก็คือลูกของคุณ หากคุณยังจำความรู้สึกในอดีตของเราได้ ก็หลีกทางให้พวกเขา”
“นี่เป็นเรื่องธรรมชาติ ฉันเคยปฏิเสธคำขอของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่”
Lu Qingyi หัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา หันหลังให้ เธอเหลือบมองใบหน้าลูกสาวเป็นครั้งสุดท้าย
เธอแสดงสีหน้ายิ้มแย้มอย่างอ่อนโยน แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
สติของเธอค่อย ๆ เลือนลาง…
“นายหญิง–”
"แม่-"