แปลโดยอีฟ
Song Xuanhe ให้สัญญาณกับ Song Jiani ด้วยสายตาของเขาในขณะที่เขาหลบ Zhou Rong อย่างไรก็ตาม Song Jiani ตกตะลึงหลังจากได้ยินคำพูดของ Song Xuanhe ชั่วขณะหนึ่งเธอไม่มีกรอบความคิดที่จะให้ความสนใจกับการจ้องมองของเขา ไม่ใช่แค่เธอเช่นกัน แม้แต่ซ่งเจียเป่าที่ผูกมัดเธอไว้ก็ยังดูไม่เชื่อบนใบหน้าของเขา
“คุณโกรธ แต่ก็ไม่แปลกใจแม้แต่น้อย เป็นเพราะนายรู้แล้วใช่ไหม” ซ่งซวนเหอยังคงยั่วยุโจวหรงต่อไปในขณะที่เขาหลบเลี่ยงการโจมตีของอีกฝ่ายซึ่งถูกบดบังด้วยความโกรธ “คุณรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังการตายของลู่เชา แต่คุณไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริง นั่นเป็นเหตุผลที่คุณมาหาฉันและพยายามใช้ฉันเป็นแพะรับบาป คุณหลอกตัวเองว่าจะสามารถแก้แค้นและระบายความเกลียดชังของคุณใส่ฉันได้”
ซ่งซวนเหอหลบไปด้านข้าง หลบหมัดที่โจวหรงขว้างใส่เขา ดวงตาของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มและเสียงของเขาก็ไพเราะ “คุณคิดว่าลู่เชาซึ่งอยู่ในยมโลกต้องการให้คุณแก้แค้นเขาไหม? อีกคำถาม—คือสิ่งที่คุณรู้สึกต่อเขาแม้กระทั่งความรัก?”
"หุบปาก!" Zhou Rong โยนเข็มฉีดยาออกจากมือของเขา จากนั้นเขาก็คว้าขวดไวน์แล้วเหวี่ยงไปทางซ่งซวนเหอ
ซ่งซวนเหอเคลื่อนตัวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นสิ่งนี้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่า Zhou Rong จะโกรธ แต่ความโกรธของเขาก็ไม่ได้ทำให้ความคิดของเขาขุ่นมัว หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็รู้ว่าซ่งซวนเหอกำลังพยายามจะทำอะไร พอนึกได้ก็ไปหยิบเข็มฉีดยา ตามที่คาดไว้ การแสดงออกของซ่งซวนเหอเปลี่ยนไปเล็กน้อย
Zhou Rong พูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเกลียดชัง “ไม่สำคัญหรอกว่าใครมีส่วนร่วมในการอำนวยความสะดวกในการตายของ Lu Chao คุณคือผู้กระทำความผิดตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณทำให้เขาอับอายต่อหน้าสาธารณชน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณขอให้นำ Lu Yue กลับมา Chao zi ก็คงไม่ตาย ดังนั้นตราบเท่าที่คุณตาย ฉันรู้ว่า Chao zi จะขอบคุณฉัน”
ซ่งซวนเหอยืนอยู่ต่อหน้าเขาเผชิญหน้ากัน มีระยะห่างระหว่างพวกเขาเล็กน้อย พวกเขาทั้งคู่ต่างมองหาโอกาสที่จะยุติการหยุดชะงักที่พวกเขาเผชิญอยู่
Zhou Rong เฝ้าดูทุกอารมณ์บนใบหน้าของ Song Xuanhe ความเกลียดชังในดวงตาของเขาแทบจะทะลักออกมาจากเบ้าตา จากนั้นเขาก็ยิ้มทันที เขาพูดว่า “ฉันเกือบลืมไปแล้ว คุณไม่ใช่คนเดียวที่ฉันสามารถแก้แค้นได้ มันก็เหมือนกันถ้าฉันจะแก้แค้นซ่ง เจียหนี่ ถ้าเราคิดถึงเรื่องนี้จริงๆ Song Jiani เป็นคนที่ต้องตำหนิ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเฉาซีชอบเธอ เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น ถ้าเธอไม่ชอบคุณ สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย ฉันเคยคิดว่าคุณไม่สนใจเธอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะค่อนข้างมีประโยชน์ มันสมเหตุสมผลแล้ว เมื่อคุณยังเด็ก คุณไม่สนใจใครนอกจากซ่ง เจียหนี่ ทำไมฉันถึงคิดว่าเธอไม่สำคัญสำหรับคุณ
“บอกฉันซ่งซวนเหอ ถ้าซ่ง เจียหนี่ ต้องจบลงด้วยการเสพติดตลอดชีวิตเพราะคุณ คุณจะโทษตัวเองและเสียใจกับการกระทำของคุณไหม? คุณจะรู้สึกเสียใจแบบนี้อีกนานแค่ไหน? คุณจะเสียใจไปตลอดชีวิตไหม”
รอยยิ้มของ Zhou Rong เพิ่มขึ้นเมื่อเขาพูดสิ่งนี้ เขาเดินไปหาซ่ง เจียหนี่ เขาไม่สนใจแขนที่แกว่งไปมาของเธอ ดวงตาเปล่งประกายเมื่อเขามองไปที่ซ่งซวนเหอ "เวลาจะบอกเอง."
“คุณเป็นผู้ชาย ทำแบบนี้กับผู้หญิงจะมีประโยชน์อะไร” ซ่งซวนเหอก้าวไปข้างหน้า แต่หยุดเมื่อเห็นโจวหรงนำเข็มเข้าไปใกล้แขนของซ่งเจียหนี่ “ฉันเป็นคนทำให้หลู่เฉ่าเสียชีวิต ถ้าเจ้าต้องการแก้แค้นก็มาหาข้า เอามาใส่คนนอกทำไม”
“ซ่ง เจียนี่ไม่ใช่คนนอก” Zhou Rong ยังคงไม่ขยับเขยื้อน เขายังตบแขนของซ่ง เจียหนี่ด้วยซ้ำ เขามองหาเส้นเลือดของเธออย่างระมัดระวังในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “ผู้หญิงร้ายกาจ ฉันเข้าใจแล้ว. เฮ้ ซ่งซวนเหอ บางทีคุณอาจจะขอบคุณฉันที่ไม่ใส่สิ่งนี้เข้าไปในตัวคุณเมื่อคุณมีความสุขกับชีวิตกับนายน้อยคนโตของตระกูลเซียวในอนาคต”
ขณะที่เขาพูด เขาก็แทงเข็มเข้าไปในแขนของซ่ง เจียหนี่ โดยไม่ลังเล Song Jiabao ยับยั้ง Song Jiani และของเหลวภายในเข็มฉีดยาก็ค่อยๆเข้าสู่เส้นเลือดของเธอ
ซ่งซวนเหอต้องการหยุดสิ่งนี้ แต่การจ้องมองของซ่ง เจียนี่ทำให้เขาหยุดชั่วคราว ดวงตาของเธอแดงก่ำขณะที่เธอพูดว่า “ฉันสบายดี”
เมื่อ Zhou Rong เห็นว่าของเหลวในหลอดฉีดยาหายไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็สดใสขึ้น เขามองไปที่ซ่งซวนเหอ “แล้วไง? คุณมีความสุขไหมที่มีคนมาแทนที่คุณ”
ซ่งซวนเหอมองไปที่คนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวที่ประตูและยิ้ม “ใช่ ฉันมีความสุขมาก เพราะฉันรู้ว่าอีกไม่นานเธอจะต้องไม่มีความสุขแน่ๆ”
Zhou Rong ตกตะลึง ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง เขาได้ยินซ่งเจียเป่ากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น เขาถูกรั้งไว้ เข็มฉีดยาในมือร่วงลงกับพื้น เนื่องจากพื้นปูด้วยพรม จึงไม่เกิดเสียงเมื่อหล่นลงมา
ร่างของซ่ง เจียหนี่ล้มลง เธอเอามือปิดบริเวณที่ฉีดยา แช่แข็งด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอซีดเซียว
"เกิดอะไรขึ้น?" Guan Zhi เดินเข้าไปเตะ Zhou Rong ที่หันมามองเขา จากนั้นเขาก็พูดกับซ่งซวนเหอว่า “แทนที่จะกินกับฉัน คุณมาสู้กับคนพวกนี้เหรอ”
“คุณตามฉันมาเหรอ” Song Xuanhe ชำเลืองมอง Guan Zhi แล้วมองไปที่ Wei Chen ซึ่งกำลังกำกับบอดี้การ์ด “คุณไปพบกับเขาเมื่อไหร่”
เว่ยเฉินยืนพิงผนัง คาบบุหรี่ไว้ระหว่างริมฝีปาก เมื่อเขาได้ยินซ่งซวนเหอพูด ริมฝีปากของเขาก็โค้งเป็นรอยยิ้ม “และที่นี่ฉันคิดว่า Er shao จะแสร้งทำเป็นไม่เห็นฉัน”
“เมื่อฉันเห็นคนนำกล่องเข้ามา ฉันนึกว่าคุณกำลังทำข้อตกลงบางอย่างที่ผิดกฎหมาย แม้ว่าฉันจะไม่ใช่พลเมืองจีน แต่ฉันก็นั่งดูเหตุการณ์นี้ไม่ได้ นอกจากนี้ คุณติดค้างค่าอาหารฉันด้วย นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันโทรหาเว่ยเฉิน” Guan Zhi หน้ามุ่ย เขาไม่ต้องการพูดถึง Wei Chen จริงๆ
ซ่งซวนเหอไม่สนใจคำพูดของเว่ยเฉิน เขาตอบ Guan Zhi: "พูดอีกอย่างคือคุณติดตามฉันตั้งแต่เราแยกทางกัน"
Guan Zhi กระพริบตา ใบหน้าอ่อนโยนของเขาดูไร้เดียงสามาก “คุณบอกว่าคุณมีสิ่งสำคัญต้องทำ ฉันเลยอยากรู้ว่ามันสำคัญกว่าการกินข้าวกับฉันไหม
“ตอนนี้ฉันเห็นแล้วว่านายกำลังทำอะไรอยู่ ฉันคิดว่านายก็น่าจะอยู่กับฉันเหมือนกัน”
ซ่งซวนเหอชำเลืองมองเขาก่อนจะเดินไปหาซ่งเจียหนี่ เขาหมอบลง เขากำลังจะเอื้อมมือไปช่วยเธอเมื่อเขาหยุดชั่วคราว "คุณสบายดีไหม?"
ซ่ง เจียนี่ ส่ายหัวและสะอื้นไห้ "ฉันไม่รู้. ฉัน…ไม่รู้สึกแตกต่างอะไรในตอนนี้ ฉันได้ยินมาว่าผู้คนจะมีอาการประสาทหลอนหรือมีประสบการณ์สูงเมื่อเสพยา แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกอะไร เป็นเพราะยาใหม่นั้นน่าประทับใจอย่างนั้นหรือ?”
หลังจากรับใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของซ่ง เจียหนี่ที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ซงซวนเหอก็เงียบไป ขณะที่เขากำลังจะพูด เขาก็ได้ยินโจวหลงพูดว่า “ยานี้ออกฤทธิ์ช้ามาก แต่ก็ได้ผลจริงๆ เชื่อฉันสิ คุณจะตกหลุมรักมันในไม่ช้า”
ความสิ้นหวังของ Song Jiani ลึกลงไป เธอกอดขาของเธอและเริ่มร้องไห้
ซ่งซวนเหอหันกลับมาและชกหน้าโจวรง เมื่อเขาเห็นท่าทางภาคภูมิใจในดวงตาของอีกฝ่ายหลังจากกระอักเลือดออกมา ริมฝีปากของซ่งซวนเหอก็กระตุก จากนั้นเขาก็หันไปมองซ่งเจียเป่า
“ยกเว้นความจริงที่ว่าฉันทุบตีคุณครั้งเดียว มันไม่ได้หมายความว่าเราจะมีความแค้นฝังลึกเป็นพิเศษ” ซ่งซวนเหอกล่าว “ทำไมคุณถึงสร้างปัญหาให้ฉัน คุณถึงกับยอมเสี่ยงติดคุกเพื่อร่วมทีมกับ Zhou Rong”
ซ่งเจียเป่าหมดความหวังเมื่อเห็นกวนจือและเว่ยเฉิน เมื่อเขาได้ยินคำพูดของซ่งซวนเหอและเสียงสะอื้นของซ่งเจียหนี่ ความรู้สึกของความสำเร็จจากการแก้แค้นก็ปรากฏขึ้นในอกของเขา จิตใจที่สับสนวุ่นวายของเขากลับคืนสู่ความสงบ “เราจะไม่ลงเอยด้วยการติดคุก คุณคิดผิดที่เราจะ บอกเลยว่าถึงตำรวจมาก็ไม่มีประโยชน์ เข็มฉีดยานี้มีความพิเศษ กระบอกฉีดยาจะทำความสะอาดตัวเองหากมีของเหลวน้อยกว่า 0.5 มล. อยู่ภายใน คุณจะไม่พบร่องรอยใดๆ ในกระบอกฉีดยา แม้ว่าคุณจะส่งไปที่ห้องทดลองก็จะไม่มีอะไรถูกค้นพบ คุณไม่มีทางส่งเราเข้าคุก”
“คุณบอกว่าเราไม่มีความเสียใจระหว่างเรา?” ซ่งเจียเป่าเยาะเย้ย“ ตั้งแต่คุณเกิดมาทุกคนรอบตัวคุณต่างก็ชื่นชมคุณและยกย่องคุณ ทุกสิ่งที่ดีได้รับจากคุณเสมอ ฉันอยากรู้ว่าทำไม ถ้าคุณโดดเด่นเหมือน Xuanlin ge ฉันก็ไม่สนใจ แต่สิ่งเดียวที่คุณจะมอบให้คุณคือคุณโชคดีพอที่จะได้เกิดมาในครอบครัวที่ดี คุณไม่สามารถทำอะไรได้ แล้วทำไมฉันต้องอยู่ใต้คุณ? ทำไมคนที่ฉันชอบถึงชอบคุณ”
“ฉันจัดการเรื่อง Sun Jinren เพราะคุณซ่งสัญญาว่าเขาจะจัดซ่งเจียหนี่กับฉันถ้าฉันสามารถทำงานให้สำเร็จได้” ซ่งเจียเป่ามองไปที่ซ่งเจียหนี่ที่ขดตัวร้องไห้ เขากัดฟัน “แต่เธอไม่เคยมองมาที่ฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว เธอมักจะหมุนรอบตัวคุณ แม้ว่าคุณจะดูถูกเธอ แต่เธอก็จะไม่ยอมแพ้ เมื่อเรายังเด็ก ฉันให้ขนมชิ้นหนึ่งแก่เธอ เธอยิ้มให้ฉัน ฉันเลยคิดว่าเธอชอบฉัน แต่วินาทีต่อมา เธอหันกลับมาและยื่นมันให้คุณ มันเหมือนกันแม้ว่าเราจะโตแล้วก็ตาม บอกฉันทำไมคุณถึงคิดว่าฉันเกลียดคุณ”
ซ่งซวนเหอไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกอย่างไรเมื่อพบกับการแสดงออกของซ่งเจียเป่าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
จากสิ่งที่ Zhou Rong และ Song Jiabao เพิ่งพูดไป Song Xuanhe สรุปสิ่งต่อไปนี้: ยกเว้นอิทธิพลของ Xiao Yuanmu ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับโฮสต์เดิมในช่วงท้ายของหนังสือเล่มนี้เป็นเพราะ Song Jiani
แม้แต่ระบบก็ตกตะลึงไปชั่ววินาที：【ซ่งเจียเป่าก็ชอบซ่งเจียหนี่ด้วย! ซ่ง เจียหนี่ หน้าตาดีขนาดไหนในมาตรฐานมนุษย์】
ซ่งซวนเหอเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หันกลับไปเผชิญหน้ากับซ่ง เจียหนี่ เขาตบไหล่เธอเป็นการปลอบโยนเธอ
เมื่อ Song Jiani เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา เขาก็ขมวดคิ้ว เขาอดไม่ได้ที่จะยอมรับว่ารูปร่างหน้าตาและนิสัยใจคอของซ่ง เจียหนี่นั้นยอดเยี่ยมจริงๆ แม้จะร้องไห้อย่างหนัก แต่เธอก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดเลย
"คุณสบายดีไหม?"
ซ่งเจียหนี่สะอื้นแต่ไม่พูด
Guan Zhi ได้ดูสิ่งนี้ตลอดเวลา เขาถามว่า “เป็นอะไรกับเธอ? สิ่งนั้นอยู่ที่พื้นคืออะไร”
เสียงสะอื้นของ Song Jiani ดังขึ้นและร่างกายของเธอก็เริ่มสั่น
ซ่งซวนเหอแยกริมฝีปากออก กำลังจะตอบ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้พูด ประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง Zhou Nan เดินเข้ามาพร้อมกับผู้คนมากมาย เมื่อเขาเห็น Guan Zhi, Wei Chen และห้องที่เต็มไปด้วยบอดี้การ์ด เขาก็ตกใจ “ฉันมาช้าไปหรือเร็วไป?”
เมื่อซ่งซวนเหอเห็นหน้าผากที่ชุ่มเหงื่อและสีหน้าประหม่าของอีกฝ่าย เขาก็กลืนคำพูดที่กำลังจะพูด เขากลับพูดว่า “สถานการณ์ได้รับการจัดการแล้ว”
Zhou Nan ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “แล้วยาล่ะ? คุณใส่มันไว้ที่ไหน? ฉันนำหน่วยอาชญากรรายใหญ่ พวกเขาจะนำมันกลับไปและตรวจสอบมัน”
Zhou Rong หัวเราะเยาะเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขากำลังจะพูดเมื่อเขาได้ยินซ่งซวนเหอพูดว่า:“ มันอยู่ในกล่องข้างประตู”
ทุกคนในห้องต่างตกตะลึง แม้แต่ซ่งเจียหนี่ก็หยุดร้องไห้ เธอเงยหน้าขึ้นมองซ่งซวนเหออย่างตกตะลึง
ซ่งซวนเหอหยิบกล่องที่โยนไปด้านหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ เขากดลงบนกล่องที่ดูเหมือนว่างเปล่า แล้วช่องเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้น เข็มฉีดยาปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน
ใบหน้าเย้ยหยันของ Zhou Rong แข็งทื่อ วินาทีต่อมา ดูเหมือนเขาจะตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกตาของเขาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า "เป็นไปไม่ได้!"
การแสดงออกของ Song Jiani ว่างเปล่า เธอเช็ดน้ำตาและถามด้วยเสียงแหบแห้งว่า “มีเข็มฉีดยาอันเดียวไม่ใช่หรือ?”
ซ่งซวนเหอพยักหน้าและส่งกล่องให้เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ด้านหลังโจวหนาน เขายิ้มให้เธอ “ถูกต้อง”
ซ่ง เจียหนี่เต็มไปด้วยความหวัง เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อ “แล้วคนก่อนหน้านี้….”
ซ่งซวนเหอถ่มน้ำลายออกมาสองคำ: “เป็นของปลอม”
อีฟ: ในที่สุดโครงเรื่องของ Zhou Rong ก็จบลง ว้า~ แต่ SXH ไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่ดีเอาซะเลยที่จะพา SJN ผ่านความวุ่นวายทางอารมณ์นี้ แต่แล้วอีกครั้ง เขาพยายามดึงเธอออกจากมัน ดังนั้นมันจึงเป็นความผิดของเธอเอง แต่เธอก็พยายามช่วยเขาด้วย…อา กลืนไม่เข้าคายไม่ออก