ผู้แปล: อีฟ
บรรณาธิการ: คารา
บนเกาะแห่งหนึ่งในมหาสมุทรแปซิฟิก เครื่องบินส่วนตัวลงจอดในลำธารที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นวันที่มีชีวิตชีวาที่สุดที่เกาะแห่งนี้เคยประสบมานับตั้งแต่ก่อตั้ง
ชายวัยกลางคนที่สง่างามกวาดสายตามองไปยังชายหนุ่มสองคนข้างนายหญิงตระกูลเซียว สายตาของเขาจับจ้องไปที่เซียว หยวนมู่ และรอยยิ้มเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “คุณต้องเป็นหยวนมู”
Xiao Yuanmu พยักหน้าอย่างสุภาพ "นาย. กวน”
Guan Xiongpai ตบไหล่เขา “เรียกผมว่าลุงกวนเหมือนไป่คงก็ได้ Guan Zhi กล่าวถึงคุณมาก่อน ฉันไม่เคยคาดคิดว่าคุณจะเป็นลูกชายของ Old Xiao ช่างบังเอิญเสียนี่กระไร”
“พ่อ ฉันเคยพูดถึงเขาตั้งแต่เมื่อไหร่” Guan Zhi ตะคอกจากข้างหลังเขา “ฉันไม่เคยทำแบบนั้น”
การแสดงออกที่สง่างามของ Guan Xiongpai แตกเล็กน้อย เขาจ้องมองไปที่ลูกชายของเขา “คุณไม่ได้พูดถึง Yuanmu หลังจากที่คุณกลับมาจากการพบลูกพี่ลูกน้องของคุณในเมืองหลวง?”
Guan Zhi เลิกคิ้ว “ฉันได้กล่าวถึง Zhou Nan จากตระกูล Zhou และ Song Xuanhe จากตระกูล Song ฉันเคยพูดถึงเซียว หยวนมู่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
Guan Xiongpai มีอาการไอ เขามองไปที่เซียว หยวนมู่ สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง “ขอบคุณที่ดูแล Guan Zhi ตอนที่เขาอยู่ในประเทศจีน เรารบกวนคุณแล้ว”
Xiao Yuanmu ชำเลืองมองที่ Guan Zhi แล้วมองไปทางอื่น “ไม่มีอะไรหรอกลุงกวน”
Guan Zhi มองดูเมื่อเขารู้สึกว่า Xiao Yuanmu จ้องมองมาที่เขา เขาเพิ่งกำลังจะถามว่าซ่งซวนเหอจะมาหรือไม่เมื่อเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าเซียวหยวนมู่กำลังคุยกับผู้เฒ่าแห่งตระกูลเซียวซึ่งบังเอิญเป็นพ่อของเขาด้วย หัวของ Xiao Yuanmu ลดลงเล็กน้อยและดวงตาสีเข้มของเขาก็สงบและลึกล้ำ ริมฝีปากของเขาเม้มเล็กน้อย และบางครั้งเขาก็จะพูดบางอย่าง เขาดูสงบและไม่เป็นอันตราย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง Guan Zhi ลงเอยด้วยการกลืนคำพูดของเขา จากนั้นเขาก็มองออกไป
หลังจากการพูดคุยเล็กน้อย ผู้เฒ่าตระกูลเซียวให้พ่อบ้านพาตระกูลกวนเข้าไปข้างใน เมื่อร่างของพวกเขาห่างเหินออกไป รอบๆ ตระกูลเซียวก็เงียบลงเช่นกัน Xiao Baicong ถามว่า “Song Xuanhe …เขาเป็นแฟนของคุณหรือเปล่า? วันนี้เขาจะมาไหม”
เมื่อนางเซียวได้ยินชื่อที่คุ้นเคย สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอหันไปมองทิศทางที่ครอบครัว Guan หายตัวไป ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอเปลี่ยนสายตาไปที่เซียว หยวนมู่
ดวงตาของ Xiao Yuanmu ตกลงไปที่ใบหน้าที่อยากรู้อยากเห็นของ Xiao Baicong ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ไม่”
นางเสี่ยวผงะ เธอถามว่า “เราส่งคำเชิญให้ตระกูลซ่งแล้ว ทำไมเขาไม่มา”
การจ้องมองของ Xiao Yuanmu นั้นเงียบสงบ “ฉันไม่ต้องการเขา”
Xiao Baicong ยิ้มอย่างสดใส “และที่นี่ฉันคิดว่าคุณชอบคนจีนที่ชื่อซ่งซวนเหอจริงๆ เดาว่าคุณทำไม่ได้”
คิ้วของเสี่ยวหลินขมวดเล็กน้อย เขาเตือนเขาด้วยเสียงราบเรียบ “ไป่คง”
การแสดงออกของ Xiao Baicong เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาทำหน้ามุ่ย “ผมคิดผิดแล้ว คุณพ่อ เมื่อฉันรู้ว่าจีชอบใครสักคน ฉันก็อยากจะดูว่าคนนั้นเป็นใคร ฉันเฝ้ารองานเลี้ยงนี้มาก ฉันจะไม่ทำอีก”
เสี่ยวหลินมองออกไป เขาชำเลืองมองลูกชายคนโตด้วยสายตารอบข้าง และเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงสงบนิ่งและไม่สะทกสะท้านเหมือนที่เคยเป็นมาตั้งแต่ต้น การแสดงออกที่ซับซ้อนปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
พ่อบ้านพาครอบครัว Guan ไปที่ห้องรับรองที่เตรียมไว้เป็นพิเศษ หลังจากนั้นไม่นาน พ่อบ้านก็กลับมายังที่ที่ตระกูลเซียวอยู่ “ท่านผู้หญิง ครอบครัวฮอฟฟ์แมนมาถึงแล้ว”
เสี่ยวหลินพยักหน้าและมองไปที่เครื่องบินส่วนตัวที่เพิ่งมาถึง “หยวนมู ฉันได้ยินมาว่าจุง ฮอฟฟ์แมนมาเยี่ยมบริษัทของคุณเมื่อวานนี้”
เซียว หยวนมู่: “ถูกต้อง”
“เขาต้องการที่จะเป็นพันธมิตรกับคุณ?”
“เขาต้องการผูกขาดแหล่งพลังงานใหม่ใน D Country”
การแสดงออกที่ซับซ้อนในดวงตาของ Xiao Lin หายไป เขาส่ายศีรษะ รอยยิ้มที่อ่านยากปรากฏบนริมฝีปาก “เขาขอเยอะๆ”
Xiao Yuanmu มองไปที่ครอบครัว Hoffman ซึ่งกระโดดขึ้นรถบัสแล้ว น้ำเสียงของเขาราบเรียบมาก “ถ้าเขาจัดการตามคำขอของฉันได้ ฉันก็จะตกลงเป็นหุ้นส่วน”
เซียวหลินหันไปมองเซียวหยวนมู่ “ขออะไร”
“เป็นเรื่องส่วนตัว” เซียว หยวนมู่กล่าว “ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัท”
เซียวหลินมองเซียวหยวนหมู่อย่างครุ่นคิด จากนั้นสายตาของเขาก็เปลี่ยนไปที่รถรับส่งซึ่งใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ เขาเม้มริมฝีปากและนิ่งเงียบ
เมื่อนางเซียวเห็นสิ่งนี้ ความกังวลเล็กน้อยก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ อาจเป็นเพราะเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากในขณะที่เติบโตขึ้น แต่ลูกชายคนโตของเธอก็คอยห่างพวกเขาตั้งแต่กลับมาหาพวกเขา แม้ว่าวันนี้จะเป็นงานเลี้ยงหรูหราที่จัดขึ้นเพื่อต้อนรับเขากลับบ้านอย่างเป็นทางการ แต่เขาก็ดูไร้ความรู้สึกเช่นเคย เขาไม่ได้ดูตื่นเต้นหรือมีความสุข
ยิ่งไปกว่านั้น ทัศนคติที่ไม่แยแสของเขายังชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเขาโต้ตอบกับสามีและลูกชายคนสุดท้องของเธอ เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ชายหรือเปล่า แต่เขาปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเย็นชายิ่งกว่าที่ทำกับเธอ ความแตกต่างนั้นเกิดขึ้นเพียงเสี้ยวนาที—ทั้งสามีและลูกชายคนสุดท้องของเธอไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย—แต่บางทีอาจเป็นเพราะสายสัมพันธ์ระหว่างแม่และลูกชายที่ทำให้เธอรับรู้ถึงความเฉยเมยที่เซียว หยวนมู่มีต่อครอบครัว มันเหมือนกับว่าเขาไม่สนใจว่าเขาจะมีมันหรือไม่ เหมือนว่าเขาไม่ต้องการมัน เธอรู้สึกเหมือนกับว่าลูกชายคนโตของเธอชอบอยู่คนเดียวจริงๆ
นั่นเป็นเหตุผลที่เธอต้องการเห็นซ่งซวนเหอมาก เธอต้องการเห็นว่าคนเดียวในโลกนี้ที่สามารถทำให้เซียว หยวนมู่รู้สึกถึงความห่วงใยและความรักนั้นเป็นอย่างไร เธอต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับลูกชายคนโตของเธอจากปากของที่รักของเขา เธอต้องการมีส่วนร่วมกับซ่งซวนเหอเพื่อที่เธอจะได้ใกล้ชิดกับลูกชายของเธอผ่านทางเขา สิ่งสำคัญที่สุดคือเธอต้องการรู้ว่าซ่งซวนเหอมีค่าพอหรือไม่ที่ลูกชายคนโตของเธอจะทะนุถนอมเช่นนี้
นางจึงทะเลาะกับสามี เธอไม่สนใจกฎที่ว่าผู้นำตระกูลเซียวจะต้องไม่มีคู่ครองที่เป็นเพศเดียวกันและได้ส่งจดหมายเชิญนั้นไปยังตระกูลซ่งอย่างดื้อรั้น
เธอไม่คาดคิดเลยว่าแม้หลังจากปัญหาทั้งหมดนั้น ซ่งซวนเหอจะไม่มา
รอยยิ้มของนางเซียวจางลงเล็กน้อย ความกังวลและความเหนื่อยล้าปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ เป็นเวลานานแล้วที่พวกเขาพบเซียว หยวนมู่ เธอพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเข้าใกล้เขา แต่ก็ไม่สำเร็จ ยกเว้นซ่งซวนเหอ เธอไม่รู้ว่าต้องทำอะไรอีก
“ฉันมีความสุขมากที่คุณมางานเลี้ยงคืนนี้ได้ คุณฮอฟฟ์แมน”
พระสังฆราชฮอฟแมนจับมือและกอดเสี่ยวหลิน จากนั้นเขาก็มองไปที่เซียว หยวนมู่ เขายื่นมือออกมาและทักทายเป็นภาษาทางการของ D Country “คุณคือเซียว หยวนมู่ ลูกชายคนโตของตระกูลเซียวที่หายสาบสูญไปนานใช่ไหม? ยินดีที่ได้รู้จัก”
Xiao Yuanmu สบตาเขา เขาจับมืออย่างใจเย็นและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เร่งรีบโดยใช้ภาษาของ D Country “ความสุขเป็นของฉัน คุณฮอฟฟ์แมน”
ปรมาจารย์ฮอฟฟ์แมนหยุดชั่วคราว จากนั้นเขาก็ยิ้ม “ฉันได้เตรียมของขวัญสำหรับการพบกันครั้งแรกของเรา ฉันหวังว่าคุณจะชอบมัน”
"ขอบคุณ."
พระสังฆราชฮอฟแมนเปลี่ยนสายตากลับไปที่เซียวหลิน ในภาษาจีน เขาพูดว่า “ลูกชายของคุณ เขายอดเยี่ยมมาก”
เซียวหลินรู้สึกตกใจเมื่อพบว่าเซียวหยวนมู่สามารถพูดภาษาราชการของประเทศ D ได้ เขาไม่เคยได้ยินอีกฝ่ายพูดมาก่อน นอกจากนี้ยังไม่มีบันทึกว่าเขาเคยเรียนภาษาของ D Country มาก่อนเช่นกัน แต่เมื่อเขานึกถึงความทรงจำในการถ่ายภาพของเซียว หยวนมู่และความสามารถในการเรียนรู้ที่โดดเด่น เขากลับไม่คิดถึงเรื่องนี้มากนัก เขาเพียงแค่ยิ้ม "นาย. จุงยังเป็นชายหนุ่มที่เป็นแบบอย่างอีกด้วย”
ปรมาจารย์ฮอฟแมนพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจ “แม้ว่าเขาจะมีครอบครัวอยู่ข้างหลัง แต่ความก้าวหน้าของบริษัทของเขาก็เกินความคาดหมายของฉัน แต่เขาก็ยังไม่คู่ควรกับลูกชายที่คุณนับถือ RE ของ Young Mr. Xiao เติบโตอย่างรวดเร็ว การวิจัยของเขาเกี่ยวกับแหล่งพลังงานใหม่นั้นมีส่วนช่วยโลกอย่างมากเช่นกัน เมื่อเทียบกับเขาแล้ว Jung มีโอกาสเติบโตได้อีกมาก”
Jung ยื่นมือออกไปหา Xiao Yuanmu “ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต เป็นความผิดของครอบครัวฮอฟฟ์แมนที่ไม่ดูแลอย่างเพียงพอ แต่ฉันได้สัญญากับคุณแล้วว่าจะทำการสอบสวนอย่างละเอียด และผลจะออกมาในเร็วๆ นี้ ฉันหวังว่าเราจะมีโอกาสทำงานร่วมกันหลังจากเรื่องนี้สิ้นสุดลง”
Xiao Yuanmu พยักหน้า น้ำเสียงของเขาทั้งสุภาพและห่างไกล “ถ้ามีโอกาส”
การแสดงออกที่ลึกซึ้งปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เข้มงวดของจุง เขาพยักหน้า.
เมื่อพ่อบ้านนำพวกเขาเข้าไป เขากระซิบที่อยู่ข้างหูของเซียว หยวนมู่ขณะที่เขาเดินผ่านไป
การแสดงออกของ Xiao Yuanmu ไม่เปลี่ยนแปลง เขามองตามอีกคนด้วยสายตา
การมาถึงของครอบครัวฮอฟแมนหมายความว่าขณะนี้มีกลุ่มการเงินหลักเจ็ดในแปดกลุ่ม ตอนนี้ตระกูลเซียวกำลังรอตระกูลเจมส์เท่านั้น
หลังจากนั้นไม่นาน ครอบครัวเจมส์ก็มาถึง พวกเขาประกอบด้วยชายคอเคเชียนสูงและผู้หญิงเอเชียตะวันออกที่ค่อนข้างเล็ก ทั้งสองเดินจูงมือกันไป หลังจากทักทายนางเซียวและเสี่ยวหลินแล้ว หญิงชาวเอเชียตะวันออกก็ยิ้ม “คุณต้องเป็น Yuanmu?”
Xiao Yuanmu เลิกคิ้ว ผู้คนจากอีกเจ็ดตระกูลต่างก็เรียกเขาว่า “นาย เซียว” หรือชื่อเต็มของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับเขาอย่างคุ้นเคย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ปฏิกิริยาของเขาช้าลงเลย เขาพยักหน้าอย่างสุภาพ “สวัสดี คุณนายเจมส์”
นางเจมส์ยิ้มให้เขาอย่างสง่างามและกอดเขา "ฉันเป็นคนจีน. ชื่อภาษาจีนของฉันคือ Li Nianran ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ ฉันมีความสุขมากที่ได้พบคุณ”
เซียวหยวนมู่หยุดชั่วคราวแล้วกอดกลับอย่างสุภาพ “ฉันก็ดีใจที่ได้พบคุณเช่นกัน”
นางเจมส์ปล่อยมือแล้วยิ้มให้นางเซียว “ลูกชายของคุณทั้งสองมีท่าทางที่สง่างามและสง่างาม คุณโชคดีมาก”
นางเซียวรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเสี่ยวหยวนมู่คืนอ้อมกอดของนางเจมส์ เธอใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการตอบกลับความคิดเห็นของ Mrs. James "ขอบคุณ."
นางเจมส์ยิ้มหวาน เธอคุยกับนางเซียวเล็กน้อยก่อนจะคล้องแขนสามีแล้วเดินเข้าไปข้างใน
แขกคนสำคัญมาครบแล้ว งานเลี้ยงตระกูลเซียวก็เริ่มขึ้นโดยไม่มีอุปสรรค หลังจากที่เสี่ยวหลินได้ประกาศอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับตัวตนของเซียว หยวนมู่แล้ว เขาก็พาเสี่ยวหลินไปแนะนำให้แขกรู้จัก
เซียวหลินแนะนำเสี่ยว หยวนมู่กับทุกคนที่เขาวางแผนจะแนะนำให้รู้จัก ก่อนจะพูดว่า “ไปหาแม่ของคุณ เธอมีคนที่เธออยากให้คุณพบเช่นกัน”
เซียว หยวนมู่: “ตกลง”
เสี่ยวหลินรับใบหน้าที่หล่อเหลาของลูกชาย เขาจมอยู่ในความคิดชั่วขณะหนึ่ง เขายกมือขึ้น หยุดครู่หนึ่งแล้วตบไหล่อีกฝ่าย "ไป. เมื่อคุณกลับมาบ้านแล้ว ให้ใช้เวลากับแม่ให้มากขึ้น”
การแสดงออกของ Xiao Yuanmu เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพยักหน้า. “ฉันจะไปหาแม่”
ห้องจัดเลี้ยงมีขนาดใหญ่ แต่หานางเซียวได้ง่าย เซียว หยวนมู่ทักเธอเมื่อเขาสังเกตเห็นเธอ แต่ระหว่างการเดินทาง การจ้องมองของเขาถูกดึงดูดโดยผู้คนที่พูดคุยกันข้างโดมแก้ว
ผู้คนที่กำลังสนทนาก็สังเกตเห็นเขาเช่นกัน นางเจมส์โบกมือให้เขา
Xiao Yuanmu หยุดชั่วคราวแล้วมุ่งหน้าไปยังทิศทางของพวกเขา "นาง. เจมส์ คุณน้าซอง”
รอยยิ้มของนางเจมส์ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เธอพูดว่า “เราแค่พูดถึงคุณ ใครจะคิดว่าคุณจะมามากกว่า?”
Li Nianan ปรับขนาด Xiao Yuanmu ขึ้น เมื่อเธอเห็นว่าเขาไม่มากก็น้อยเหมือนครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเขา เธอก็ยิ้ม "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ."
Kara: อ่า…นี่อาจนำไปสู่การพบปะของเขย? (°o°)! อีกอย่าง ฉันรู้สึกแย่แทน Mama Xiao… เธอแค่อยากจะเข้ากับลูกชายของเธอ แต่คราวนี้เธอไม่แม้แต่จะตามหาเขาเลยด้วยซ้ำ (￢ε￢ )
xiin: อาจจะมีเบื้องหลังอีกมากที่เราไม่เห็น… นอกจากนี้ เกิดอะไรขึ้นกับชื่อบท @[email protected]