ผู้แปล: อีฟ
บรรณาธิการ: คารา
เมื่อซ่งซวนเหอได้ยินสองคำนี้ เขารู้ว่าเซียวหยวนมู่แค่ล้อเล่น อย่างไรก็ตาม ความตกใจที่เขาเพิ่งประสบในตอนนี้สามารถไล่การนอนหลับออกไปได้
Song Xuanhe มองไปที่ Xiao Yuanmu ด้วยท่าทางเย็นชา โดยไม่ลังเล เขาเอื้อมมือไปกดปุ่ม "วางสาย"
เซียว หยวนมู่: “คุณไม่ต้องพิจารณาคดีของโจว รง”
ซ่งซวนเหอหยุดชั่วคราวและดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย
Xiao Yuanmu: “ฉันจะจัดการมัน คุณไม่ต้องกังวลกับมัน”
ซ่งซวนเหอขมวดคิ้ว “คุณค้นพบอะไร”
“หลายสิ่งหลายอย่าง” เซียว หยวนมู่พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันจะบอกคุณทุกอย่างเมื่อทุกอย่างจบลง”
ซ่งซวนเหอยังคงหรี่ตาและกล่าวว่า “นี่คือธุรกิจของฉัน คุณต้องให้เหตุผลว่าทำไมฉันไม่ควรตรวจสอบ หรืออย่างน้อยก็บอกฉันว่าใครบงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้”
“ครอบครัวฮอฟแมนมีส่วนเกี่ยวข้อง” เซียว หยวนมู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย และน้ำเสียงของเขาก็รุนแรงขึ้นมาก “คุณจะทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายโดยการมีส่วนร่วมเท่านั้น ปล่อยให้มันเป็น ทำดี."
เมื่อเขาได้ยินสองคำสุดท้ายของเซียว หยวนมู่ เขาก็เลิกคิ้ว ริมฝีปากของเขาแยกออก แต่เขาไม่ตอบโต้ เขาเพียงแค่มองไปทางอื่น “อารมณ์ไม่ดีเหรอ?”
“แมน”
Yang Jie ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างรู้สึกตกตะลึง การจ้องมองของเขาอยู่ที่โปรไฟล์ของเซียว หยวนมู่ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถอ่านใบหน้าของอีกฝ่ายได้ แต่ริมฝีปากของเซียว หยวนมู่ก็ยกขึ้นสูงกว่าปกติเล็กน้อย จากนั้นเขาก็มองไปทางอื่น ริมฝีปากของเขาเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง
ทันใดนั้น เขาก็รู้ว่าทำไมเสี่ยวเกอถึงชอบซ่งซวนเหอ
ซ่งซวนเหอไม่รู้ว่ามีคนอื่นอยู่ในห้อง เมื่อเขาได้ยินอีกฝ่ายยอมรับว่าอารมณ์ไม่ดี เขาก็แสดงความสนใจอย่างกระตือรือร้น "บอกฉันทีว่าทำไม. อาจทำให้วันของฉัน "
เซียว หยวนมู่นั่งตัวตรง มือข้างหนึ่งยกโทรศัพท์ขึ้น ส่วนอีกข้างวางอยู่บนขาของเขา เขาสังเกตซ่งซวนเหอที่ปลายอีกด้านหนึ่งครู่หนึ่ง “คุณอาจจะไม่รู้สึกมีความสุขเมื่อได้ยินมัน”
“ลองฉันสิ” ซ่งซวนเหอเลิกคิ้ว สีหน้าเย็นชาจากการถูกปลุกของเขาอุ่นขึ้นเล็กน้อย และรอยยิ้มเล็กๆ ก็ประดับบนใบหน้าของเขา “ฉันรู้สึกว่าอะไรก็ตามที่ทำให้คุณไม่มีความสุขอาจจะทำให้ฉันมีความสุขมาก”
“เซียว แม่ของฉัน” เซียว หยวนมู่มองซง ซวนเหอด้วยดวงตาสีดำสนิท ขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอสนใจคุณจริงๆ เธอผิดหวังมากที่คุณไม่มา”
รอยยิ้มของซ่งซวนเหอแข็งค้าง เขาถามว่า “สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับอารมณ์ไม่ดีของคุณ”
“ฉันกังวลว่าเธอจะไปหาคุณ” เมื่อ Xiao Yuanmu เห็นริมฝีปากที่เม้มของ Song Xuanhe น้ำเสียงของเขาก็อ่อนลง “หรือว่าเธอจะตามหาคุณป้าซองและถามเธอเกี่ยวกับเรา”
“มีอะไรจะบอกเราหรือเปล่า” ซ่งซวนเหอไม่เชื่อ “ถึงเธอจะถามแม่ฉัน เธอก็คงไม่สามารถรู้ได้ทั้งหมดขนาดนั้น”
Xiao Yuanmu ยิ้มและพยักหน้า มีเสียงหัวเราะแหบพร่าอยู่ในน้ำเสียงของเขา "อาจจะ."
ซ่งซวนเหอจ้องมองชายอีกคนด้วยสายตาที่เหล่อยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่เขากดปุ่ม “วางสาย” สายตาของพวกเขาก็ประสานกันทันที ซ่งซวนเหอขมวดคิ้ว
"คุณ…."
โทรศัพท์ของเขาไวมาก ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค การโทรก็สิ้นสุดลง
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเคยสนทนาทางวิดีโอ เมื่อก่อนเคยติดต่อกันทางโทรศัพท์ นั่นเป็นเหตุผลที่ Yang Jie ไม่รู้ว่า Song Xuanhe มักจะวางสายทันที เมื่อเขาเห็นว่าซ่งซวนเหอวางสายโดยไม่พูดอะไร เขาก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
นับตั้งแต่ที่เขาเริ่มทำงานให้กับ Xiao Yuanmu ไม่ว่าจะเป็นตอนที่พวกเขาทำงานอย่างลับๆ ในเมืองหลวงหรือในขณะที่ RE กำลังก้าวหน้าอย่างมาก เขาไม่เคยเห็น Xiao Yuanmu เป็นคนวางสายก่อนเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยเห็นคนวางสาย Xiao Yuanmu
อีกคนทำมันกะทันหัน เขาไม่เสียเวลาเลย
“เสี่ยวเกอ…” หยางเจี่ยพยายามสังเกตการแสดงออกของเซียวหยวนหมู่อย่างระมัดระวัง น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่ซ่งซวนเหอ มีเพียงซ่งซวนเหอเท่านั้นที่สามารถอ่านอารมณ์ของเขาได้ ดังนั้น แม้ว่าเขาจะสังเกตเห็นอีกฝ่ายไม่กี่วินาที แต่เขาก็ยังบอกไม่ได้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร สิ่งที่เขาทำได้คือปลอบเขาอย่างลังเล “บางทีมือของซ่งเอ๋ออาจลื่น บางทีมันอาจจะไม่ได้ตั้งใจ”
Xiao Yuanmu คุ้นเคยกับ Song Xuanhe ที่แขวนคอเขาเมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกเช่นนั้น อารมณ์ไม่ดีของเขาดีขึ้นมากแล้วหลังจากได้รับโทรศัพท์ เมื่อเขาได้ยิน Yang Jie พูดเช่นนี้ รอยยิ้มบางๆ ฉายผ่านดวงตาของเขา “ไม่ เขาจงใจทำ”
Yang Jie สำลัก เขาอยากจะพูดอย่างอื่นแต่คิดไม่ออก สิ่งที่เขาทำได้คือเลียริมฝีปากและยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ
Xiao Yuanmu ลุกขึ้นและส่งโทรศัพท์ให้ Yang Jie เพื่อความปลอดภัย เขาแก้เน็คไทและพูดว่า “ลงไปข้างล่างกันเถอะ”
Yang Jie ลังเลชั่วครู่เมื่อนึกถึงข้อเท็จจริงที่ว่า Song Xuanhe พูดว่า Xiao Yuanmu อารมณ์ไม่ดี แต่เมื่อเขาเห็นเซียว หยวนมู่กำลังมุ่งหน้าไปที่ประตู เขายังคงตามหลังเขาด้วยสายตาที่เศร้าหมอง
ก่อนที่พวกเขาจะออกไปจากห้อง โทรศัพท์ของเซียว หยวนมู่ก็ดังขึ้น ไม่ใช่เสียงเรียกเข้าเริ่มต้น มันเป็นเสียงที่แปลกจริงๆ
Xiao Yuanmu หยุดชั่วคราวและหันไปมอง Yang Jie
Yang Jie ดึงโทรศัพท์ออกมาและดูชื่อผู้ติดต่อ จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเซียว หยวนมู่: “คือซ่งเชา”
ดวงตาของเซียว หยวนมู่เป็นประกาย เขารับโทรศัพท์และตอบรับคำขอแฮงเอาท์วิดีโอ ใบหน้าของซ่งซวนเหอปรากฏขึ้นบนหน้าจออีกครั้ง
“ขอโทษ” ซ่งซวนเหอพูดด้วยสีหน้าไร้เดียงสา “นิ้วฉันหลุดและฉันก็วางสายโดยไม่ได้ตั้งใจ”
หยางจี้: ….
Yang Jie ชำเลืองมอง Xiao Yuanmu และกลับไปยังสถานที่ของเขาที่มุมห้องอย่างมีชั้นเชิง
ริมฝีปากของเซียว หยวนมู่โค้งขึ้นเล็กน้อย แล้วเขาก็นั่งลงที่โซฟา เขาให้เสียงตอบรับอย่างเงียบ ๆ และรอให้ซ่งซวนเหอพูดในสิ่งที่เขาพูด
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อซ่งซวนเหอเมื่อเขาพูดว่านิ้วของเขาลื่น เขายังรู้ว่าซ่งซวนเหอจะไม่โทรหาเขาเว้นแต่เขาจะต้องการอะไร
แต่ซ่งซวนเหอไม่ได้พูดเป็นเวลานาน เมื่อเวลาผ่านไป คิ้วของเขาก็ค่อยๆ ขมวดเข้าหากัน มีความไม่พอใจในคิ้วของเขา
นิ้วของเซียว หยวนมู่งอขึ้นเล็กน้อยจากจุดที่ขาของเขา เขาขยับเล็กน้อยและเปิดการสนทนาอย่างใจเย็น “มีอะไรผิดปกติ?”
ซ่งซวนเหอตรวจสอบการแสดงออกของเซียวหยวนมู่อย่างระมัดระวัง เสียงที่ไพเราะและไพเราะของเขานุ่มนวลมาก “ฉันต้องการยืนยันบางอย่าง เลื่อนโทรศัพท์ลง ฉันอยากเห็นร่างกายท่อนบนของคุณทั้งหมด”
เซียวหยวนหมู่หยุดชั่วคราว มีบางอย่างแวบผ่านดวงตาของเขา แต่เขาก็ยังทำตามที่เขาบอก
สายตาของซ่งซวนเหอมองตามความยาวของเน็คไทของเซียวหยวนมู่ลงไป สายตาของเขาจับจ้องไปที่กระดุมเสื้อสูทของอีกฝ่ายหนึ่งชั่วครู่ก่อนจะลดระดับลงเรื่อยๆ ในท้ายที่สุด สายตาของเขาจับจ้องไปที่มือที่อยู่ใต้ปุ่มนั้นไม่กี่เซนติเมตร
Xiao Yuanmu สังเกตเห็นการจ้องมองของ Song Xuanhe เขาขยับขาออกจากท่าไขว่ห้าง แต่สายตายังคงสงบนิ่ง "สิ่งที่คุณกำลังมองหาที่?"
ซ่งซวนเหอถามว่า“ ตอนนี้คุณอยู่คนเดียวหรือเปล่า”
Xiao Yuanmu มองไปที่ Yang Jie ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร
ซ่งซวนเหอคิดว่านี่หมายความว่าเขาอยู่คนเดียว การแสดงออกที่ไม่มีความสุขของเขาลึกลงไปและมีความโกรธและความกังวลเล็กน้อยซึ่งเขาไม่ได้สังเกตตัวเองในน้ำเสียงของเขา “ตอนนี้คุณปวดท้องหรือเปล่า”
ขนตาของเซียว หยวนมู่สั่นไหวเล็กน้อย และจับโทรศัพท์แน่นขึ้น การแสดงออกของเขาไม่เปลี่ยนแปลง "คุณถามทำไม?"
Yang Jie เงยหน้าขึ้นทันทีและจ้องมองไปที่ Xiao Yuanmu เขาเบะปากเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบ
การที่เซียว หยวนมู่เลี่ยงคำถามด้วยการถามคำถามของเขาเอง ทำให้ซ่ง ซวนเหอแน่ใจว่าเขาพูดถูก เขาจึงถามกลับไปว่า “ตอนนี้คุณปวดท้องหรือเปล่า”
การแสดงออกของ Xiao Yuanmu เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขายังคงสงบและสำรวม เขากล่าวว่า “ไม่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของซ่งซวนเหอก็ตึงขึ้น แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทำให้ผิวขาวเนียนของเขาดูโปร่งแสงและเยือกเย็น “คุณรู้หรือไม่ว่าเมื่อใดก็ตามที่คุณปวดท้อง เสียงของคุณจะต่ำกว่าปกติ ริมฝีปากของคุณจะกดเป็นเส้นตรงโดยไม่รู้ตัวเมื่อคุณพูด คุณยังมีนิสัยชอบวางมือไว้ใกล้บริเวณท้องด้วย”
เป็นครั้งแรกที่หน้ากากสงบของเซียว หยวนมู่แตกออก ความกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนสามารถรับรู้อารมณ์และสภาพร่างกายของเขาได้อย่างแม่นยำ หากเป็นใครนอกจากซ่งซวนเหอ หรือถ้าเป็นคนจากโลกที่แล้ว เขาคงจะระวังพวกเขาไว้ เขาอาจจะพยายามคิดหาวิธีทำให้คนๆ นี้หายไปด้วยซ้ำ
แต่คนที่รู้จักเขาเป็นอย่างดีคือซ่งซวนเหอ—ซ่งซวนเหอคนปัจจุบัน
เขาแตกต่างกัน
Xiao Yuanmu รู้ดีว่า Song Xuanhe เป็นคนพิเศษสำหรับเขา แต่เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกที่ซับซ้อนที่เขามีต่อเขาออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร เขาไม่เพียงแค่รู้สึกมีความสุขและผ่อนคลายเมื่ออยู่ใกล้เขาเท่านั้น เขายังรู้สึกอารมณ์ด้านลบอีกด้วย แต่ไม่ว่าความรู้สึกนั้นจะเป็นบวกหรือลบ เขาก็ไม่อยากยอมแพ้
ซ่งซวนเหอไม่รู้ว่าเซียวหยวนมู่กำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งหมดที่เขาเห็นคือดวงตาของเขาเศร้าหมอง
อันที่จริง เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงโกรธมากที่เซียว หยวนมู่รู้สึกไม่สบาย ไม่รู้สึกว่าเขาโกรธเซียว หยวนมู่อย่างแท้จริง มีอย่างอื่นเช่นกัน
สิ่งอื่นนี้ทำให้เขารู้สึกปั่นป่วนและรำคาญ สีหน้าและน้ำเสียงของซ่งซวนเหอเย็นชายิ่งขึ้น น้ำเสียงคำถามของเขาเหมือนลำแสงเลเซอร์ที่ยิงครั้งแล้วครั้งเล่า “ทำไมคุณไม่ไปโรงพยาบาลถ้าคุณรู้สึกไม่สบาย? ทำไมคุณไม่บอกใครสักคน คุณสนใจมากว่าคนอื่นมองคุณอย่างไร? มันสำคัญกว่าสุขภาพของคุณหรือไม่”
Yang Jie หันไปมอง Xiao Yuanmu ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ขณะที่คำพูดของ Song Xuanhe ดังก้องไปทั่วห้อง เขาเห็นเซียว หยวนมู่นั่งอยู่ที่นั่นด้วยท่าทีสงบนิ่ง หรี่ตาลง Yang Jie รู้สึกหมดหนทาง เขาไม่รู้ว่าควรตกใจที่ซ่งซวนเหอก้าวร้าวต่อเสี่ยวหยวนมู่หรือโทษตัวเองที่ไม่สังเกตว่าเจ้านายของเขารู้สึกไม่สบายทั้ง ๆ ที่เป็นผู้ช่วยของเขา
“Xiao Yuanmu” ซ่งซวนเหอถาม “คุณไม่สนใจร่างกายของคุณหรือ”
ลูกศิษย์ของ Xiao Yuanmu สั่นเล็กน้อย เขาเงยหน้าขึ้นสบตากับซ่งซวนเหอ ไม่มีใครมองเห็นก้นบึ้งของดวงตาสีดำสนิทของเขา ดูเหมือนว่ามีทั้งธารน้ำแข็งอายุนับพันปีและภูเขาไฟที่ดับแล้วและกำลังเดือดปุดๆ ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของพวกมัน
เสียงของเขาเงียบและแหบแห้ง มีร่องรอยของความเร่งด่วนในน้ำเสียงของเขา "คุณชอบฉันไหม?"
คำถามที่ไม่เกี่ยวข้องโดยสิ้นเชิงทำให้ความโกรธของซ่งซวนเหอเหือดหายไป ความสับสนปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
ในขณะที่เขาสงสัยว่าเขาได้ยินผิดไปหรือไม่ เซียว หยวนมู่ก็ถามคำถามของเขาซ้ำด้วยคำพูดอื่น: “คุณรักฉันไหม”
ความยุ่งเหยิงของซ่งซวนเหอเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเขา:“ อะไรนะ”
มีบางอย่างวูบวาบผ่านดวงตาของเซียว หยวนมู่ และเสียงที่แหบแห้งของเขากลับเย็นลง "ไม่มีอะไร. หลุยส์บอกว่าคนมีความรักควรบอกรักกัน เราไม่เคยทำอย่างนั้น นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันอยากถามคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้”
ริมฝีปากของซ่งซวนเหอกระตุก ความโกรธของเขาหายไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากถูกถามคำถามไร้สาระแบบนั้น
แต่เซียวหยวนหมู่ไม่ปล่อยให้มันหล่น เขาถามอีกครั้งว่า “คุณรักฉันไหม”
ซ่งซวนเหอหยุดชั่วคราว เขายกมือขึ้นเสยผมที่ยุ่งเหยิง “ฉันมาสาย ฉันต้องไปที่สตูดิโอ ฉันจะวางสายแล้ว”
หน้าจอมืดลง และริมฝีปากของเซียว หยวนมู่ก็โค้งขึ้นเล็กน้อย…แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น หลังจากนั้นไม่นาน พวกมันก็ถูกกดให้เป็นเส้นตรงอีกครั้ง
Yang Jie ก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “เสี่ยวเกอ ปวดท้องจริงๆ เหรอ?”
ในที่สุด Xiao Yuanmu ก็ทิ้งโทรศัพท์ลงในกระเป๋าของเขา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูเป็นครั้งที่สอง "ไม่เป็นไร."
ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บ เขาแค่รู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องกังวล
Yang Jie หยุดชั่วคราว มือของเขากำแน่น แต่เขาก็ยังเดินตามหลังชายอีกคน เขารู้ว่าไม่มีใครนอกจากซ่งซวนเหอที่จะสามารถเกลี้ยกล่อมเซียวหยวนมู่ได้
และในตอนนี้ ซ่งเอ๋อร์เชาผู้เอาแต่ใจและเอาแต่ใจอยู่เสมอ เพิ่งวางสายด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเผชิญกับคำถามที่ไม่มีผู้ชายคนไหนในความสัมพันธ์หลีกเลี่ยงได้
ทันใดนั้น Yang Jie ก็ตระหนักได้ว่าคำพูดที่ว่า “สิ่งของทุกชิ้นมีจุดอ่อน” นั้นเป็นความจริงอย่างแน่นอน
ผู้เขียนมีอะไรจะบอก:
สิ่งสำคัญคืออันดับหนึ่งเมื่อต้องเปลี่ยนหัวข้อและต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด
แต่เมื่อเป็นเรื่องของการวิ่งหนี ไม่มีใครสามารถเอาชนะ Xuan ลูกชายของฉันได้!
อีฟ: ซวนเหอเป็นกังวลและโกรธมูมู่ทำให้ใจฉันอบอุ่น แล้วฉันก็ตายเพราะเขาตื่นตระหนกกับคำถามความรัก มันไม่ใช่ไม่~~~