ผู้แปล: อีฟ
บรรณาธิการ: คารา
ไม่มีใครคาดคิดว่าหายนะของเซียวเซิงลินจะมาถึงเร็วขนาดนี้
เนื่องจากวิธีการที่เสี่ยวไป่จงใช้มากที่สุดคืออุบัติเหตุทางรถยนต์ที่เกิดขึ้นจริง เซียวเซิงหลินจึงไม่ขับรถกลับหลังรับประทานอาหารเสร็จ เขานั่งที่เบาะหลังรถของซ่งซวนเหอแทน Zhou Nan เคยนั่งรถของ Xiao Shenglin ดังนั้นเขาจึงเข้าร่วมด้วย
Ruyi Pavilion เป็นสถานที่พักผ่อนที่เงียบสงบในเมืองที่วุ่นวาย ไม่มีที่อยู่อาศัยหรือสวนสาธารณะใกล้กับร้านอาหาร มีต้นไม้สูงสองข้างทางที่ทอดยาวออกไปนอกพื้นที่ ห่างออกไปเล็กน้อยเป็นพื้นที่ก่อสร้าง ดังนั้นจึงมีผู้คนไม่มากนัก ส่วนตรงของถนนสั้น แต่ก็ใกล้กับถนนที่คดเคี้ยวมาก อุบัติเหตุจะเกิดขึ้นที่นี่ได้ง่ายมาก
เป้าหมายของพวกเขาคือ Xiao Shenglin พวกเขาอาจจะชอบที่จะเก็บสิ่งต่าง ๆ ไว้เป็นความลับ ดังนั้นพวกเขาอาจจะไม่ทำอะไรกับ Song Xuanhe และ Zhou Nan ที่อยู่บนเรือด้วย แต่ด้วยอันตรายที่ใกล้เข้ามา หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาทั้งสามยังคงประหม่าแม้จะวิเคราะห์อย่างสงบ
ซ่งซวนเหอระมัดระวังอย่างมากต่อรถทุกคันที่อาจปรากฏขึ้นจากถนนที่คดเคี้ยว หลังจากขับมาเป็นเวลานานบนถนนเรียบ พวกเขาก็ค่อยๆ เข้าสู่ถนนสายหลัก และการจราจรก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน คนทั้งสามในรถค่อย ๆ ผ่อนคลายลง
“ตอนนี้น่าจะโอเคแล้ว”
เช่นเดียวกับ Song Xuanhe, Zhou Nan และ Xiao Shenglin ก็คิดว่าคนของ Xiao Baicong จะไม่เคลื่อนไหวในสถานที่แออัดเช่นนี้ หากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่นี่ รถคันอื่น ๆ ก็น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องเช่นกัน มันจะดึงดูดความสนใจได้มาก นั่นไม่ใช่สิ่งที่ Xiao Baicong ต้องการอย่างแน่นอน
เมื่อความตึงเครียดลดลง พวกเขาเริ่มคาดเดาว่าคนที่ติดตามเสี่ยวเซิงหลินเป็นคนของเซียวไป๋จงหรือองค์กรที่เขาจ้าง
ในตอนแรกพวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นคนของเสี่ยวไป่จง แต่หลังจากโจวหนานเล่นตลก พวกเขารู้สึกว่ามีแนวโน้มว่าเขาจ้างคนภายนอกมาทำงานให้เสร็จ
มันจะปลอดภัยกว่า รอบคอบกว่า และง่ายกว่าที่จะใส่ร้าย Xiao Yuanmu ด้วยวิธีนั้น
หากเป็นกรณีนี้ Xiao Shenglin ตกอยู่ในอันตรายมากกว่าที่ Song Xuanhe คิดไว้ในตอนแรก แม้ว่าดูเหมือนว่านักฆ่าจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกของพวกเขาอีกต่อไป แต่พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขายังคงมีอยู่ พวกเขาไม่ใช่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ซ่อนเร้น ลึกลับ และบอบบางเหมือนในนวนิยายเช่นกัน พวกเขาเป็นอาชญากรระหว่างประเทศ
คนประเภทนี้ไม่มีความหวังสำหรับวันพรุ่งนี้ พวกเขาเป็นประเภทที่จะมีชีวิตอยู่ในขณะนี้ วิธีการของพวกเขาโหดร้ายและคาดเดาได้ยาก พวกเขาจะทำงานที่ได้รับค่าจ้างให้ทำโดยไม่กังวลถึงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาบ้าไปแล้ว
หาก Xiao Baicong พบคนเหล่านี้ อัตราการรอดชีวิตของ Xiao Shenglin จะต่ำลงอย่างมาก
โชคดีที่ Song Xuanhe รู้ว่า Xiao Shenglin ควรจะเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่ในขณะเดียวกัน เพราะเขารู้เรื่องนี้ เขาจึงมีแนวโน้มที่จะคิดว่าเสี่ยวไป่จงส่งลูกน้องของเขามา
“โชคดีที่เราอยู่ในจีน Xiao Baicong ระวังเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น นอกจากนี้ เขายังไม่ประสบความสำเร็จในตระกูลเซียว เขาจะประมาทเลินเล่อเกินไปไม่ได้” Zhou Nan ขมวดคิ้ว ไม่ชัดเจนว่าเขากำลังปลอบใจเพื่อนหรือตัวเอง
Xiao Shenglin ดึงริมฝีปากของเขาให้เป็นเส้นตรง แม้ว่าจะมีความกังวลในดวงตาของเขา แต่รอยยิ้มอ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากอย่างรวดเร็วเมื่อเขาเห็นว่าเพื่อน ๆ ของเขาประหม่าแค่ไหน
“พวกคุณพูด—พวกเขาจะไม่ทำอะไรในเวลาแบบนี้ ดังนั้นพวกคุณสามารถพักผ่อนได้ -”
กรีด-
ทุกอย่างรู้สึกเหมือนเกิดขึ้นอย่างช้าๆ
ไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวเพียงหนึ่งวินาที ซ่งซวนเหอเฝ้าดูรถที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาถูกบังคับให้เลี้ยวโดยประมาท เพราะรถที่ขับบนถนนในแนวตั้งฉากกับรถของพวกเขาได้พุ่งเข้าชนสี่แยกทั้งๆ ที่ไฟแดงอยู่ เสียงรถชนท้ายรถคันอื่นดังก้องไปในอากาศ รถของพวกเขาก็เพิ่งชนเข้ากับด้านหลังของรถคันข้างหน้าเช่นกัน
แรงกระแทกนั้นหนักหน่วง ศีรษะของซ่งซวนเหออยู่ห่างจากพวงมาลัยสามเซนติเมตรก่อนที่เข็มขัดนิรภัยของเขาจะหยุดไม่ให้เขาก้าวไปข้างหน้าอีกต่อไป แรงถีบกลับกระชากเขาให้เอนหลังพิงเบาะอย่างแรง และศีรษะกระแทกเข้าอย่างจัง หัวของเขาหมุน
สถานการณ์ของ Zhou Nan คล้ายกับเขา แม้ว่าเขาจะตกใจ แต่เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ มีเพียงเซียวเซิงหลินเท่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บ เขากระแทกเข้ากับเบาะหลังของ Zhou Nan เนื่องจากเขาไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย เขาคร่ำครวญ
"คุณสบายดีไหม?"
Zhou Nan และ Song Xuanhe หันกลับมามองเขาพร้อมกัน เซียวเซิงหลินเอามือกุมหัว แล้วส่ายหัว เขามองออกไปที่คนขับรถคนอื่น ๆ ที่รีบออกจากรถเพื่อหารือเกี่ยวกับสถานการณ์กับเจ้าของรถที่ฝ่าไฟแดง แล้วฝืนยิ้มออกมา “ฉันสงสัยว่านี่เป็นแผนหรืออุบัติเหตุจริง”
ซ่งซวนเหอมองดูคนที่ฝ่าไฟแดงแล้วหรี่ตา เสียงของเขาผ่อนคลาย นอกจากนี้ยังมีความหมายที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเขาซึ่งทั้ง Zhou Nan และ Xiao Shenglin ไม่เข้าใจ “นี่น่าจะเป็นการวางแผน แต่ดูเหมือนว่าแผนจะถูกขัดจังหวะ”
โจวน่านไม่เข้าใจ เขาติดตามการจ้องมองของ Song Xuanhe และ Xiao Shenglin ทั้งหมดที่เขาเห็นคือชายหน้าตาธรรมดาที่โบกกำปั้นใส่กัน พวกเขาทั้งหมดตะโกน ไม่มีอะไรคาวที่จะเกิดขึ้น
เขาหันไปหาซ่งซวนเหอและถามว่า “คุณหมายความว่าอย่างไร”
Xiao Shenglin สำรวจพื้นที่และค้นพบบางสิ่ง เขาถามอย่างลังเลว่า “รถที่ฝ่าไฟแดง…ช่วยเราจริงหรือ”
Zhou Nan ตกตะลึง แต่ Song Xuanhe พยักหน้า
“รถคันที่ชนดูเหมือนว่ากำลังจะมุ่งหน้าไปทางตะวันออกบนถนน Shaoxi แต่จังหวะที่กำลังจะเข้าถนนคนขับได้หักเลี้ยวกะทันหัน จากนั้นรถของพวกเขาก็เริ่มมุ่งหน้ามาหาเราราวกับว่าพวกเขาสูญเสียการควบคุมและพยายามเบรก จากมุมที่พวกเขาพุ่งมาที่เรา พวกมันน่าจะสามารถหลบรถคันหน้าเราได้เต็มที่ในขณะที่พุ่งตรงเข้ามาหาเรา”
Zhou Nan ฟังคำอธิบายของ Song Xuanhe และเปลี่ยนสายตาไปที่รถคันนั้น เขาเผชิญหน้ากับเซียวเซิงหลินและพูดคุยกับเขาเมื่อเกิดอุบัติเหตุ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตว่ารถคันนี้เบี่ยงออกจากเส้นทางเดิม เมื่อเขาได้ยินเรื่องราวของซ่งซวนเหอและสังเกตเห็นด้านหน้าที่พังยับเยินของรถคันนั้น เขาก็ดีใจอย่างลืมตัว
ถ้าไม่ใช่เพราะรถที่ฝ่าไฟแดงมากระทันหันคงถูกชนแล้ว รถคันข้างหลังก็หยุดไม่ทันเหมือนกัน รถชนทั้งสองฝ่าย แม้ว่าจะไม่ตายในทันที แต่พวกเขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัส
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ โจวหนานรู้สึกสงสารคนขับรถที่ฝ่าไฟแดง ซึ่งตอนนี้กำลังขอโทษทุกคน เขาพูดว่า “ผู้ชายคนนั้นช่วยเราไว้ เราไม่สามารถดูเขาถูกทุบตีได้ มาช่วยเขากันเถอะ”
ซ่งซวนเหอส่ายหัว เขาชี้ไปที่ชายที่ไม่พอใจที่โบกกำปั้นต่อหน้าพวกเขา “คุณคิดว่าพวกเขาดูพร้อมที่จะเอาชนะเขาหรือไม่”
Zhou Nan จ้องไปที่ฉากนั้นสักพัก คนขับรถที่กำลังขอโทษดูเหมือนจะพูดบางอย่างกับพวกเขาที่เหลือ คนขับคนอื่นๆ ดูเหมือนจะมุ่งความโกรธไปที่คนอื่นด้วย
“ข้าจะไปดู”
ซ่งซวนเหอขมวดคิ้วและเปิดประตู เขาบีบตัวออกมาจากด้านหลังถุงลมนิรภัยและมุ่งหน้าไปยังกลุ่มคน
“คุณกำลังพยายามที่จะตาย? ทำไมถึงหันมาทางเราทั้งๆที่เห็นว่ามีรถอยู่ตรงนั้น? ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้เข้าทีม พวกเราหลายคนคงตายไปแล้ว คุณพอจะชดเชยให้พวกเราทุกคนได้ไหม!”
“บ้าเอ๊ย ถึงอยากฆ่าตัวตายก็ทำในพื้นที่เปลี่ยวไม่ได้เหรอ? อะไรนะ คุณต้องการพาพวกเราทั้งหมดลงไปกับคุณหรือเปล่า”
"ถูกตัอง. หนีจากสถาบันโรคจิต? ไอ้โรคจิต”
คนขับที่รับผิดชอบอุบัติเหตุถูกคนรอบข้างวิพากษ์วิจารณ์ อย่างไรก็ตาม เขาได้แต่ก้มหน้าอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าเขาเป็นใบ้
แต่เมื่อซ่งซวนเหอเดินไป สีหน้าของคนขับรถที่ฝ่าไฟแดงเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“ทำไมคุณไม่พูด”
มีคนผลักคนขับที่เงียบ แต่พบว่าเขาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ คนที่ผลักคนขับพบว่ามันแปลก และความโกรธในอกของเขาก็พลุ่งพล่านมากขึ้น เขาตั้งใจมากขึ้นที่จะสอนบทเรียนแก่คนขับ คราวนี้เขาใช้สองมือ
ซ่งซวนเหอแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มและแตะที่ไหล่ของชายคนหนึ่งที่กำลังสาปแช่ง “เฮ้ นายบอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? รถของฉันอยู่ด้านหลัง จู่ๆ เราก็ถูกรถทั้งข้างหน้าและข้างหลังเบียด ฉันเพิ่งกลับมาหาตัวเองได้หลังจากที่ถุงลมนิรภัยหลุดออกมา”
คนที่เขาพูดด้วยโกรธมาก เขาหันศีรษะไปและกำลังจะโกรธคนที่ตบไหล่เขา แต่ผลักมันลงเมื่อเขาเห็นซ่งซวนเหอรูปหล่อยิ้มให้เขา เขาขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไอ้ใบ้ตรงหน้าพวกเราบ้าไปแล้ว จู่ๆ เขาก็พุ่งมาทางเราขณะที่กำลังขับผ่านสี่แยก ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้ปิดกั้นเขา คุณคงไม่มีโอกาสกลับมาหาตัวเอง”
ซ่งซวนเหอแสร้งทำเป็นตกใจ “เขาเป็นใบ้?”
"ฉันไม่รู้. เขาไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดเวลานี้ เขาส่ายหัวตั้งแต่เราลากเขาออกจากรถ ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่ชนเขาจับเขาไว้ เขาคงหนีไปแล้ว เรายังไม่ได้มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ”
ซ่งซวนเหอพยักหน้าอย่างครุ่นคิด "ฉันเห็น. ฉันสงสัยว่าเขาไม่เต็มใจที่จะเงยหน้าขึ้นเพราะเขากลัวที่จะเปิดเผยตัวตนของเขา หรือบางทีฉันอาจจะคิดมากไปเอง”
“ทำไมเขาถึงกลัวที่จะเปิดเผยตัวตนของเขา”
ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ซ่งซวนเหอต่างอยากรู้อยากเห็น
ซ่งซวนเหอกระพริบตา ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเปล่งประกายออร่าบริสุทธิ์ และชุดของเขาที่ประกอบด้วยเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ทำให้เขาดูเหมือนนักเรียน “นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นในทีวีเหรอ? ผู้ร้ายเป็นนักโทษที่หลบหนี ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการให้ใครเห็นหน้า กลัวว่าจะถูกจำ”
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ คนที่เอาแต่ก้มหน้าตลอดเวลาก็เงยหน้าขึ้นทันที มีแสงชั่วร้ายในดวงตาของเขาขณะที่เขาจ้องมองที่ซ่งซวนเหอ เมื่อสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ซ่งซวนเหอ เขาก็แสร้งทำเป็นตกใจ “ฉันเดาถูกหรือเปล่า”
ซ่งซวนเหอพูดแบบนี้ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีนัก รูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์ของเขาทำให้ผู้คนคิดว่าเขาแค่ล้อเล่น แต่เมื่อคนขับเงยหน้าขึ้นมอง คนก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มสงสัย
Song Xuanhe ได้อนุมานแล้วว่าบุคคลนี้ไม่น่าจะเป็นหนึ่งในคนของ Xiao Baicong จากพฤติกรรมของเขา ผู้ใต้บังคับบัญชาของ Xiao Baicong จะดำเนินการริเริ่มเพื่อรับผิดชอบต่ออุบัติเหตุและจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อแก้ไขสถานการณ์โดยเร็วที่สุด พวกเขาคงไม่พยายามหนีเหมือนชายคนนี้ต่อหน้าเขาหรือก้มหน้าเงียบ ๆ เมื่อการหลบหนีล้มเหลว เขาอาจกำลังรอเวลาและรอโอกาสที่จะหลุดลอยไป แผนเดิมของเขาน่าจะเป็นการหลบหนีระหว่างความวุ่นวายเช่นกัน มันเป็นเพียงว่ารถที่ฝ่าไฟแดงได้ทำลายแผนการของเขา
ทั้งหมดนี้ชี้ไปที่การคาดเดาอื่น ๆ ของพวกเขา นั่นเป็นเหตุผลที่เขาพยายามทำให้อีกฝ่ายฟัง เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะได้อะไรจากสิ่งนี้
หัวใจของซ่งซวนเหอจมดิ่งลง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ถ้าคนนี้อยู่คนเดียว มันจะง่ายต่อการจัดการกับเขา สิ่งที่เขาต้องทำคือพาชายคนนี้ส่งตำรวจ ตำรวจจะสามารถระบุตัวตนของเขาได้ พวกเขาจะไม่ต้องกังวลกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปเช่นกัน
คนที่ซ่งซวนเหอคุยด้วยก่อนหน้านี้นั้นอยู่ใกล้เขาที่สุด ดังนั้นเขาจึงสังเกตเห็นแสงจ้าของคนขับด้วย ใบหน้าของเขาซีดและก้าวไปข้างหลังซ่งซวนเหอ จากนั้นเขาก็กระซิบว่า “ทำไมฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้มองเราแต่มองมาข้างหลังเรา”
ซ่งซวนเหอตัวแข็งแล้วเฆี่ยนไปรอบๆ ก่อนที่เขาจะหันกลับมาได้เต็มที่ เสียงโลหะกระทบกันและเสียงตะโกนอย่างกะทันหันของ Zhou Nan ทำให้เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“หลินจื่อ—!”
เมื่อถึงเวลาที่ Song Xuanhe หันกลับมา Xiao Shenglin ก็นอนจมกองเลือดแล้ว
อีฟ: 🙁
ซีอิน: 🙁 1