ผู้แปล: อีฟ
บรรณาธิการ: คารา
หลุยส์และลิซ่าจากไปอย่างมีชั้นเชิง พวกเขายังมีความเกรงใจพอที่จะปิดประตูตามหลังพวกเขา
คลิก. ด้วยเหตุนี้ ห้องขนาดกลางจึงกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม การเก็บเสียงของห้องนี้ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นพวกเขาจึงยังคงได้ยินเสียงสับเปลี่ยนและการสนทนาในภาษาต่างๆ ผ่านประตูบางๆ เป็นระยะๆ ซึ่งทำให้ความเงียบภายในห้องนี้ยิ่งชัดเจนยิ่งขึ้น .
Xiao Yuanmu ยืนอยู่ที่ประตูและไม่เข้าใกล้ ซ่งซวนเหอยังคงยืนอยู่ที่เดิม ทั้งสองจ้องตากันเงียบๆ ทั้งสองไม่พูด ไม่สบตา
เป็นเวลาเกือบหนึ่งปีแล้วที่พวกเขาได้พบหน้ากัน ทั้งซ่งซวนเหอและเซียวหยวนมู่ระงับอารมณ์ปั่นป่วนภายใต้ท่าทางสงบนิ่ง
Xiao Yuanmu เปลี่ยนไปอย่างมาก ซ่งซวนเหอไม่สามารถสัมผัสได้ทางโทรศัพท์มาก่อน แต่ตอนนี้เขารู้สึกได้แล้ว ยืนอยู่หน้าชายอีกคน Xiao Yuanmu เมื่อสิบเดือนที่แล้วให้ความประทับใจที่เงียบสงบ Xiao Yuanmu ในปัจจุบันดูเหมือนจะกินลึก
สิบเดือนที่แล้ว ซ่งซวนเหอสามารถอ่านอารมณ์ของอีกฝ่ายได้ แต่ตอนนี้เขาบอกไม่ได้ว่าเซียว หยวนมู่มีความสุขหรือไม่
มือของซ่งซวนเหอกระตุกในขณะที่เขามองไปทางอื่น "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?"
เซียวหยวนหมู่ยังคงจ้องที่เขา เสียงเยือกเย็นของเขาหนักแน่นและแฝงไปด้วยคุณภาพที่แหบพร่า “ทำไมคุณไม่รับสายฉัน”
รูม่านตาของซ่งซวนเหอสั่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นเพื่อพบกับการจ้องมองของเซียว หยวนมู่ “คุณควรจะรู้ว่าทำไม”
“ฉันอยากได้ยินจากคุณ”
Xiao Yuanmu เดินไปที่ Song Xuanhe รองเท้าหนังทำมือของเขาปล่อยเสียงกระหึ่มเบา ๆ ขณะที่พวกเขาตกลงกับพื้น ในเวลาไม่ถึงสองก้าว เขายืนห่างจากซ่งซวนเหอไม่ถึงครึ่งเมตร
ซ่งซวนเหอไม่มีทางเลือกนอกจากยกคางขึ้นเล็กน้อยเมื่อทั้งสองยืนชิดกันมากขึ้น ริมฝีปากของเขาเม้มเล็กน้อย “คุณเป็นคนบอกให้ Guan Zhi ติดตามฉัน”
"ใช่."
คำตอบของ Xiao Yuanmu ตรงประเด็น ซ่งซวนเหอซึ่งคิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมรับเรื่องนี้ก็ผงะ
“คุณโกรธฉันไหมที่ขอให้ Guan Zhi ตรวจร่างกายคุณ”
ซ่งซวนเหอตอบโดยไม่รู้ตัวว่า "ไม่"
“แล้วหงุดหงิดทำไม”
"เพราะ…."
คำพูดอยู่ที่ริมฝีปากของเขา แต่เขาไม่สามารถเปล่งออกมาดัง ๆ ได้ โดยธรรมชาติ Guan Zhi ไม่ใช่สาเหตุที่เขาปฏิเสธที่จะรับสายของ Xiao Yuanmu แม้ว่าเขาจะไม่ชอบความจริงที่ว่าเซียว หยวนมู่ส่งคนมาตามล่าเขา แต่เขารู้ว่าเซียว หยวนมู่เป็นอย่างไร นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม แม้ว่าเขาจะไม่พอใจเล็กน้อย แต่มันก็ไม่สำคัญเพราะเขาสามารถโยนผู้ใต้บังคับบัญชาของอีกฝ่ายออกไปได้ มันไม่ได้โกรธเขาจริงๆ
ถ้าเขาโกรธ เขาควรจะโกรธไปนานแล้ว เมื่อเขาพบว่าคนของเซียว หยวนมู่ติดตามเขาเป็นครั้งแรก เขาคงไม่รอจนถึงตอนนี้เพื่อให้ความโกรธของเขาพลุ่งพล่าน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถบอก Xiao Yuanmu ถึงเหตุผลที่แท้จริงที่เขาไม่รับสายของอีกฝ่าย
“ไม่มีเหตุผล” ซ่งซวนเหอมองไปทางอื่นและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันแค่ไม่อยากตอบ”
ริมฝีปากของ Xiao Yuanmu โค้งขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของ Song Xuanhe จ้องมองไปที่หูสีชมพูเล็กน้อยของซ่งซวนเหอ และนิ้วของเขาก็กระตุก จากนั้นเขาก็ทำตามความปรารถนาของหัวใจและแตะหูของซ่งซวนเหอ ลูบไล้ติ่งหูอันอวบอิ่มระหว่างนิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของเขา
ซ่งซวนเหอตัวแข็งก่อนจะเบิกตากว้างและตบมืออีกฝ่าย "คุณกำลังทำอะไร?"
เซียวหยวนหมู่ไม่ยอมปล่อย เขาบีบแน่นขึ้นเล็กน้อยแทน และสายตาของเขาก็สบเข้ากับคนที่ไม่ปรานีของซ่งซวนเหอ “เมื่อคุณโกหก หูของคุณจะแดง”
ลูกศิษย์ของซ่งซวนเหอสั่นเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ดึงมือของอีกฝ่ายออกและโต้ด้วยน้ำเสียงที่สงบ “หูของฉันแดงเพราะมันร้อน หูของคุณยังแดงอีกด้วย ทำไมเป็นอย่างนั้น?"
Xiao Yuanmu: "เพราะฉันเห็นคุณ"
การแสดงออกของซ่งซวนเหอว่างเปล่าราวกับว่าเขาไม่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด ดังนั้น เซียว หยวนมู่จึงพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: “พวกเขาหน้าแดงเพราะฉันเห็นคุณ”
อย่างไรก็ตาม การแสดงออกในปัจจุบันของเขาไม่ใช่คนที่ได้พบคนที่เขาคิดถึงหลังจากจากกันมานาน
จู่ๆ ซ่งซวนเหอก็รู้สึกเหมือนหูที่เซียวหยวนมู่สัมผัสถูกไฟไหม้ ไฟลุกลามจากหูไปที่คอและตา แม้แต่ริมฝีปากของเขาก็ยังรู้สึกแห้ง ซ่งซวนเหอเลียริมฝีปากแล้วมองไปทางอื่น เขาไม่รู้จะพูดอะไร
บรรยากาศที่เงียบสงบเปลี่ยนไปอย่างประหลาด รู้สึกเหมือนมีคนเปิดเครื่องควบคุมอุณหภูมิ
จิตใจของซ่งซวนเหอหมุนวน ริมฝีปากของเขาเม้มเป็นเส้นตรง ในที่สุดเขาก็สามารถยกหัวข้ออื่นขึ้นมาได้ “ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังวางแผนที่จะย้ายสำนักงานใหญ่ของ RE ไปยังประเทศจีน”
“แมน”
"ทำไม?" ตอนนี้พวกเขากำลังพูดถึงเรื่องที่จริงจัง ซ่งซวนเหอถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาต้องการที่จะลากบทสนทนานี้ต่อไป ดังนั้นเขาจึงเสริมว่า: “โอกาสของ RE นั้นดีกว่าในอเมริกามากกว่าในจีน แม้ว่าคุณจะต้องการขยายไปยังประเทศจีน คุณก็สามารถตั้งสาขาอื่นที่นี่ได้ คุณไม่จำเป็นต้องย้ายสำนักงานใหญ่ หรือคุณสามารถผลักดันแผนการย้ายสำนักงานใหญ่ของคุณในอนาคตอีก 5 ปี นั่นจะเป็นการตัดสินใจที่ให้ผลกำไรสูงสุดสำหรับคุณ”
“คุณชอบอเมริกาไหม”
ซ่งซวนเหอรู้สึกถึงอันตรายโดยสัญชาตญาณเมื่อได้ยินคำถามที่ดูเหมือนสุ่มเสี่ยงนี้
ขนตาของเขาสั่นเล็กน้อย และเขาเลิกคิ้วขณะที่เขามองดูเซียว หยวนมู่อย่างระแวดระวัง เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะให้คำตอบที่กำกวม “ไม่ได้รัก แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียด”
“แล้วจีนล่ะ”
คิ้วของซ่งซวนเหอเลิกขึ้น “มันก็ประมาณเดียวกัน”
“แล้วฉันล่ะ?”
ซ่งซวนเหอ: “ฉันว่า….”
ริมฝีปากของเขาเม้ม เขาสามารถเห็นรอยยิ้มในดวงตาของเซียว หยวนมู่
สายตาของพวกเขาสอดประสานกันในตอนนี้ เซียวหยวนมู่ก้าวไปข้างหน้าและโอบแขนรอบตัวซ่งซวนเหอ คางของเขากดลงบนไหล่ของอีกฝ่าย เสียงกระซิบของเขาทำให้ซ่งซวนเหอสั่นสะท้านไปถึงแกนกลาง: “ฉันคิดถึงคุณมาก”
ร่างกายของซ่งซวนเหอแข็งขึ้น มือของเขายกขึ้นและลงอย่างงุ่มง่ามหลายครั้ง ไม่นานต่อมา เขาก็ตกลงใจทำเสียง "อืม"
หลังจากนั้น ซ่งซวนเหอก็เริ่มประหม่า เขากังวลว่าเซียวหยวนหมู่จะถามเขาว่าคิดถึงเขาหรือไม่ เขาเริ่มพิจารณาว่าเขาจะตอบสนองอย่างไร
แต่เซียวหยวนมู่ดูเหมือนจะต้องการจับเขาไว้เท่านั้น เขาไม่ได้พูดอะไร
ซ่งซวนเหอปล่อยให้เซียวหยวนหมู่กอดเขา เขาหลับตา กลิ่นหอมเย็นจางๆ โชยเข้าจมูก
เอี๊ยด—
"โอ้!"
ดวงตาของซ่งซวนเหอเบิกกว้างและพบกับรอยยิ้มของหลุยส์
หลุยส์เปิดประตูด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างโบกมือ แม้ว่าเขาจะฟังดูประหลาดใจ แต่ก็ไม่มีความสำนึกผิดอยู่ในน้ำเสียงของเขา “ขออภัยที่ขัดจังหวะ Mr. Feng ขอให้ฉันส่งข้อความถึง Mr. Song เหลือเวลาอีกไม่ถึงยี่สิบนาทีก่อนที่การแสดงจะเริ่มขึ้น คุณน่าจะไปได้แล้ว”
ซ่งซวนเหอปล่อยมือจากเซียวหยวนมู—และในช่วงเวลานั้นเท่านั้นที่เขาตระหนักว่าเขาได้คืนอ้อมกอด ณ เวลาที่ไม่รู้จัก เขาก้าวถอยหลังอย่างตื่นตระหนกแล้วพยักหน้าให้หลุยส์ หลังจากขอบคุณชายอีกคน เขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว
หลุยส์มองดูซ่งซวนเหอจากไปก่อนจะยักไหล่และผายมือออก “เพื่อน อย่าโทษฉันที่รบกวนคุณสองคน โอ้ แต่ฉันตกใจจริงๆ ฉันคิดว่าคุณสองคนจะถูกขังอยู่ในการกระทำที่รุนแรงกว่านี้เมื่อพิจารณาว่าคุณสองคนห่างกันนานแค่ไหน ฉันได้เตือนพนักงานโดยเฉพาะให้หลีกเลี่ยงห้องนี้ ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า….”
สีหน้าของเซียว หยวนมู่เย็นชา และดวงตาสีดำสนิทของเขาก็มืดมน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “คุณไม่คาดหวังอะไร”
“ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นการแสดงออกที่มีชีวิตชีวาเช่นนี้บนใบหน้าของคุณ” หลุยส์ส่ายหัวและถอนหายใจ “โอ้…ฉันควรจะถ่ายรูปแล้วแสดงให้ทุกคนในบริษัทเห็นว่าคุณดูเหมือนกำลังโกรธ พวกเขาคิดว่าไม่มีอะไรจะกระทบคุณได้นอกจากโทรศัพท์ ทำให้คุณยิ้มหรือโกรธไม่ได้”
เซียวหยวนมู่ส่งสายตาเยือกเย็นให้เขาก่อนจะเดินไปที่ซ่งซวนเหอนั่งอยู่ระหว่างการสัมภาษณ์
หลุยส์เดินไปนั่งตรงข้ามเขา เขาเลิกคิ้ว "อะไร? เคล็ดลับของฉันมีประโยชน์หรือไม่”
Xiao Yuanmu ลูบถ้วยกาแฟที่ Song Xuanhe จิบออกไป เขาไม่ตอบสนอง
หลุยส์ยิ้ม “ฉันบอกได้เลยว่าพวกเขาได้ผล นี่คือจุดสุดยอดของประสบการณ์สิบห้าปีของฉัน เริ่มตั้งแต่ตอนที่ฉันอายุสิบขวบ แม้ว่าระยะเวลานี้จะไม่นานพอที่จะทำให้ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่ก็เพียงพอที่จะให้คำแนะนำที่ดีแก่คุณ”
“คุณลองพอยน์เตอร์กี่ตัว” หลุยส์ถามด้วยความสงสัย
เซียว หยวนมู่พึมพำกับตัวเองเล็กน้อยก่อนจะตอบเสียงราบเรียบ “เปลี่ยนเรื่อง ทำตามสูตรการสนทนาทั่วไป และจบหัวข้อเมื่อมันไม่ได้ผล”
หลุยส์ส่ายหัว “ในช่วงเวลาสั้น ๆ คุณได้ใช้สามกลยุทธ์แล้ว ดูเหมือนว่าซองจะยังไม่ตกหลุมรักคุณเสียทีเดียว อ่า แต่ความจริงที่ว่าเขาสามารถปฏิบัติต่อคุณแบบเดียวกับที่เขาเคยทำก่อนที่คุณจะแยกทางกันเป็นเวลานาน พิสูจน์ให้เห็นว่าซองเป็นคนที่อดทนมาก ซึ่งมีแนวโน้มที่จะอยู่กับมันไปอีกนานเมื่อเขาล้มลง โดยทั่วไปแล้ว ถ้าคนอย่างเขาตกหลุมรัก เขาจะยึดมั่นในความรักนั้นอย่างดื้อรั้น แต่ถ้าเขาไม่ชอบคุณ มันก็ยากที่จะโน้มน้าวเขา โชคดีที่เขามีความรู้สึกบางอย่างสำหรับคุณ ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องทำคือปรากฏตัวต่อหน้าเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และทำให้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อคุณลึกซึ้งยิ่งขึ้น”
“อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เห็นด้วยกับการย้าย RE ไปยังประเทศจีน” จู่ๆหลุยส์ก็เปลี่ยนเรื่อง “เซียว นี่ไม่ใช่การตัดสินใจด้วยตัวเอง คุณก็รู้ว่าฉันมีอำนาจพอๆ กับที่คุณมี ข้าพเจ้าจะคัดค้านข้อเสนอแนะที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาบริษัท ฉันยังเชื่อด้วยว่าความขัดแย้งที่ใหญ่ที่สุดในการย้ายไปยังประเทศจีนจะไม่ได้มาจากฉัน แต่เป็นตระกูลเซียว”
เซียว หยวนมู่มองลงไป ตาของเขาจับจ้องไปที่แก้วกาแฟที่เย็นอยู่แล้ว “ฉันได้เลือกแล้ว”
รอยยิ้มของหลุยส์จางลง เขารู้ว่าเซียว หยวนมู่หมายถึงอะไร ชายอีกคนดื้อรั้นอย่างยิ่งทุกครั้งที่เขาตัดสินใจ ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนความคิดของเขา แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย เขาจะไม่ยอมให้เพื่อนและหุ้นส่วนทางธุรกิจใช้บริษัทที่พวกเขาสร้างมาอย่างอุตสาหะเป็นกลเม็ดในการแสวงหาชายอื่น
“ฉันไม่เห็นด้วย” หลุยส์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เว้นแต่คุณจะโน้มน้าวฉันด้วยเหตุผลที่เหมาะสม—นอกจากความจริงที่ว่ามันจะช่วยคุณในเรื่องชีวิตรัก—ฉันจะต่อต้านให้ถึงที่สุด ฉันยังเชื่อว่าทีมผู้บริหารที่เหลือจะอยู่เคียงข้างฉัน”
“พวกเขาจะไม่คัดค้านสิ่งนี้” Xiao Yuanmu เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเผยให้เห็นความสงบภายในของเขา “คุณจะไม่ทำเช่นกัน”
หลุยส์ขมวดคิ้ว “ฉันคัดค้านเรื่องนี้อย่างแน่นอน เสี่ยว ฉันรู้ว่าความรักนั้นสำคัญ ฉันรู้ว่าเพลงหมายถึงโลกสำหรับคุณ ฉันรู้แค่ว่าคุณรักเขามากแค่ไหนและเขารักคุณมากแค่ไหน แต่ระยะห่างระหว่างคุณสองคนไม่จำเป็นต้องส่งผลต่อความรู้สึกของคุณที่มีต่อกันและกัน ไม่สำคัญว่าคุณจะอยู่ในอเมริกาหรือจีน คุณมีอิสระที่จะออกเดท แม้ว่าเขาจะชอบประเทศจีนมากกว่า แต่เขาก็สามารถนั่งเครื่องบินส่วนตัวไปได้ทุกสัปดาห์ นอกจากนี้เขายังเป็นนักออกแบบ ขอโทษด้วยความตรงไปตรงมา แต่ในฐานะนักออกแบบ โอกาสของเขาในจีนนั้นไม่มีอะไรเทียบได้กับ….”
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ”
หลุยส์กล่าวว่า “ในฐานะนักออกแบบ โอกาสของเขาใน….”
“ไม่ใช่อย่างนั้น” เซียวหยวนหมู่ถามตรงๆ “ทำไมคุณถึงคิดว่าซ่งซวนเหอรักฉัน”
หลุยส์งุนงง “ฉันต้องการเหตุผลหรือไม่? คุณไม่สามารถซ่อนความรักในดวงตาของคุณเมื่อคุณชอบใครสักคน”
เมื่อหลุยส์เห็นดวงตาของเซียว หยวนมู่ก็สว่างขึ้น เขาแก้ไขตัวเองทันที: “แต่ฉันเคยบอกคุณมาก่อนแล้ว ว่าคุณอาจรักเขามากกว่าที่เขารักคุณ แต่คุณไม่สามารถทำให้ความรู้สึกของเขาลึกซึ้งยิ่งขึ้นเพียงแค่อยู่ในที่เดิม…เซียว! คุณกำลังจะไปไหน?!"
อีฟ: การกอดเงียบ ๆ ทำให้ฉันอ่อนโยน
Kara: จากนี้ไป ทุกบทจะทำให้ฉันร้องไห้ ไม่ว่าจะมาจากความเศร้าหรือความสุขก็เป็นเรื่องที่เซอร์ไพรส์สำหรับพวกคุณ (´；ω；`)
xiin: พวกมันช่าง… น่ารักอย่างงุ่มง่าม