ผู้แปล: อีฟ
บรรณาธิการ: xiin
เมื่อถึงเวลาที่เซียว หยวนมู่ตามทัน พื้นที่หลังเวทีก็ถูกปิดไปแล้ว ไม่อนุญาตให้ผู้ที่ไม่ใช่เจ้าหน้าที่เข้าไป
ผู้คุ้มกันสามารถบอกได้ว่าเซียว หยวนมู่เป็นคนร่ำรวยเพียงแค่มองจากรัศมีของเขา ดังนั้นเขาจึงสุภาพในขณะที่ปฏิเสธไม่ให้เข้าไปและแม้แต่ถามว่า “ท่านครับ ท่านต้องการคุยกับใคร? บางทีฉันสามารถช่วยคุณติดต่อกับพวกเขาได้”
ตอนนี้ Xiao Yuanmu ไม่ต้องการรบกวน Song Xuanhe เพราะเขารู้ว่าการแสดงนี้สำคัญกับอีกฝ่ายมากเพียงใด ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า “ไม่จำเป็น”
หลุยส์ก็มาถึงจุดนี้เช่นกัน เขาบังเอิญไปเห็นเซียว หยวนมู่หันกลับมา
"ว่าไง?" หลุยส์ถามว่า “คุณจะไม่ไปหาซองหรือ”
เซียว หยวนมู่พยักหน้าและพูดเรียบๆ ว่า “เขาต้องโฟกัส”
หลุยส์เดินกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา "ไปกันเถอะ. การแสดงกำลังจะเริ่มขึ้น ฉันรู้สึกประทับใจกับการออกแบบที่ฉันเห็นในสำนักงานของคุณ ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นผลิตภัณฑ์ของเขา ฉันคิดว่าการออกแบบของเขาเหมาะกับฉันดี ที่จริงทุกอย่างจะดูดีสำหรับฉัน”
เซียวหยวนมู่มองเขาอย่างอ่อนโยนแล้วพ่นคำเย็นชาสามคำ: “ไม่เหมาะกับคุณ”
"เป็นไปไม่ได้." หลุยส์ส่ายหัว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง "เชื่อฉัน. ดีไซเนอร์น้อยคนนักที่จะปฏิเสธโอกาสที่จะเห็นเสื้อผ้าของพวกเขาบนหน้าผม เพลงจะไม่เป็นข้อยกเว้น”
เซียว หยวนมู่เร่งฝีเท้าขึ้นและไม่สนใจให้อีกฝ่ายมองอีก
ผ่านไป 20 นาที การแสดงก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
แขกทุกคนได้นั่งสำหรับการแสดงแล้ว บางคนพูดคุยเรื่องการออกแบบบนเวทีด้วยเสียงอันแผ่วเบา มีความชื่นชมและยกย่องสไตล์นี้อย่างไม่ปิดบัง แน่นอนว่ามีผู้คนจำนวนมากให้ความสนใจไปที่เซียว หยวนมู่ หลุยส์ และกวนจือในแถวหน้า
ไม่มีทางที่แขกส่วนใหญ่จะมางานเปิดตัวของดีไซเนอร์ที่ไม่มีชื่อเพื่อเห็นแก่ดีไซเนอร์ แรงจูงใจของพวกเขาชัดเจน—พวกเขามาเพื่อโอกาสที่จะได้รู้จักบุคคลสำคัญสองสามคนที่ยากที่จะพบเจอภายใต้สถานการณ์ปกติ เซียว หยวนมู่เป็นตัวอย่างหนึ่ง
นอกจากแฟนของนักออกแบบอย่าง Xiao Yuanmu และ Guan Zhi ซึ่งมีข่าวลือว่าเป็นเพื่อนที่ดีของนักออกแบบคนนี้แล้ว ผู้สืบทอดตระกูล Hoffman และ James ก็ปรากฏตัวด้วย
ตัวแทนของกลุ่มการเงินหลัก 4 ใน 8 กลุ่มมารวมตัวกันที่งานเปิดตัวนักออกแบบนิรนาม นี่เป็นเรื่องที่หาได้ยาก แม้แต่งานเลี้ยงระดับสูงสุด ผู้คนที่นี่ที่มาหาความสัมพันธ์ต่างก็หน้าแดงจนหน้าแดงก่ำ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถสนทนากับคนสำคัญเหล่านี้หรือแม้แต่รับนามบัตรได้ แต่การได้นั่งที่เดิมและดูรายการเดียวกับพวกเขาก็เป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถคุยโวได้ในอนาคต
ในขณะที่มีบางคนที่สามารถควบคุมความตื่นเต้นได้ แต่บางคนก็ควบคุมไม่ได้
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพาชายหนุ่มรูปงามมาด้วยขณะที่พวกเขาเดินผ่านทางเดินที่เรียบร้อย พวกเขาเบียดเสียดกันในแถวหน้า แสยะยิ้มเมื่อไปถึงเซียว หยวนมู่ ชายวัยกลางคนทักทายเซียว หยวนมู่ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “คุณ เสี่ยว คุณจำฉันได้ไหม เราพบกันที่งานเลี้ยงในเมืองหลวง”
เสียงเพลงสบายๆ ที่บ่งบอกว่าการแสดงจะเริ่มขึ้นในเร็วๆ นี้แล้ว แขกที่รู้กฎได้นั่งลงแล้ว คนส่วนใหญ่ที่ไม่คุ้นเคยกับกฎก็ลดเสียงลงเช่นกัน ดังนั้น เสียงของชายผู้นี้จึงชัดเจนเป็นพิเศษ
การจ้องมองของ Xiao Yuanmu ลดลงเล็กน้อย ดวงตาของเขากวาดมองรอยยิ้มที่เขินอายบนใบหน้าของชายหนุ่ม สายตาเย้ยหยันปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “นาย. ไป๋ ไป่โม่ โชยเย่”
คุณไป๋พยักหน้าทันที รอยยิ้มของเขาเปล่งประกายมากขึ้น “ ฉันไม่ได้คาดหวังว่ามิสเตอร์เซียวจะจำเราได้ คุณทำผิดในงานเลี้ยงที่สโมสรของเราครั้งล่าสุด ฉันรู้สึกผิดมากในเรื่องนั้น ไป๋โม่ยังชื่นชมคุณมาก ดังนั้นฉันจึงหวังว่าจะได้เลี้ยงคุณเป็นการสำนึกผิด คุณทั้งคู่ยังเด็ก เป็นเรื่องง่ายสำหรับคุณที่จะหาเพื่อนใหม่ นายเซียวเป็นอย่างไรบ้าง”
“ฉันไม่คิดว่ามันจะจำเป็น” น้ำเสียงของเซียว หยวนมู่ผ่อนคลาย ขณะที่เขาลดเสียงลง ความเย็นเยียบแทรกเข้าไปในน้ำเสียงของเขา “ฉันไม่ชอบกินข้าวร่วมกับคนที่ไม่รู้วิธีการปฏิบัติตัวในที่สาธารณะ”
นายไป๋ผงะ หัวหน้าบรรณาธิการของนิตยสารแฟชั่นที่นั่งข้างเซียว หยวนมู่ขมวดคิ้ว เขากระซิบว่า “ท่านครับ การแสดงกำลังจะเริ่มแล้ว กรุณากลับไปยังที่นั่งของคุณ คุณกำลังรบกวนผู้อื่น”
เมื่อไป๋โม่ได้ยินคำตอบของเซียว หยวนมู่ รอยยิ้มของเขาก็แข็งทื่อ เมื่อเขาได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจในคำเตือนของหัวหน้ากองบรรณาธิการ ใบหน้าของเขาก็ยิ่งแดงขึ้นอีก เขาดึงแขนเสื้อพ่อของเขาทันทีและพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “พ่อ การแสดงของซงโชเยกำลังจะเริ่มแล้ว เราสามารถกลับมาเชิญคุณเซียวไปทานอาหารได้ในภายหลัง”
คุณไป๋ไม่ยอมแพ้ต่อเรื่องนี้เล็กน้อยและจ้องมองที่หัวหน้ากองบรรณาธิการก่อนจะยิ้มอย่างประจบประแจงที่เซียว หยวนมู่ “ใช่ ใช่ ใช่ ฉันเองที่ประมาทเลินเล่อ เราสามารถคุยกันได้หลังการแสดงจบลง”
ไป๋โม่ยิ้มขอโทษให้เสี่ยวหยวนมู่ เขาเข้ามาใกล้และกระซิบข้างหูของเซียว หยวนมู่ “ขอโทษครับ นี่เป็นครั้งแรกของพ่อผมที่งานแฟชั่นโชว์ ฉันหวังว่าคุณจะยอมรับคำขอโทษของฉันในนามของเขา”
เซียวหยวนมู่กวาดสายตามองใบหน้าที่แดงก่ำของไป๋โม่อย่างไร้ความรู้สึกและมองสบตาอีกฝ่าย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ดูดีเป็นพิเศษ แต่พวกเขาก็ดูบริสุทธิ์และใสซื่อ มุมริมฝีปากของเขายกขึ้น "ทุกอย่างปกติดี."
ไป๋โม่ยิ้มให้เซียวหยวนหมู่แล้วลากพ่อของเขาออกไป
“นั่นใคร?” หลุยส์เบียดเข้ามาใกล้แล้วกระซิบ “ดูเหมือนเขาจะสนใจคุณจริงๆ”
ริมฝีปากของเซียว หยวนมู่ยังคงโค้งขึ้น “อย่างนั้นเหรอ?”
หลุยส์ยักไหล่ “ฉันเห็นว่าคุณสนใจเขาเหมือนกัน แม้ว่าจะต่างออกไปก็ตาม ฉันจะมีช่วงเวลาแห่งความเงียบสำหรับชายหนุ่มคนนั้น”
พูดจบก็นั่งตัวตรง เขาเฝ้าดูเวทีด้วยรูปลักษณ์ที่จริงจัง แต่ก็ยังมีแววตาของ Schadenfreude ที่มุมตาของเขา
บางทีการปรากฏตัวของคู่ปรับในความรักอาจทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างซ่งและเซียวดีขึ้น เขาสงสัยว่านั่นจะทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพวกเขาหรือไม่ Tut tuttut เขาตั้งตารอที่จะได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ
เสียงเพลงสบายๆค่อยๆเงียบลง ไฟบนเวทีเริ่มหรี่ลง ตอนนี้พวกเขาได้ยินเสียงบางอย่างที่ดูเหมือนน้ำไหล เหมือนกับเสียงของน้ำพุที่เกิดขึ้นในขณะที่ไหลลงสู่ลำธาร ผสมผสานเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอของจังหวะกลอง เหล่านางแบบเข้ามาเห็นขณะที่พวกเขาเดินไปตามจังหวะเสียงกลอง เดินไปตามรันเวย์สีดำและสีน้ำเงิน
“นี่…” หลังจากนายแบบคนแรกลงจากเวที หลุยส์ก็อดไม่ได้ที่จะโน้มตัวไปหาเซียว หยวนมู่อีกครั้ง เขาพูดในระดับที่มีเพียงเซียว หยวนมู่เท่านั้นที่ได้ยิน “โมเดลเมื่อกี้ดูคุ้นๆ เขาเป็นนางแบบที่มีชื่อเสียงในประเทศจีนหรือไม่? ฉันไม่คิดว่าฉันเคยเห็นเขาในนิตยสารใดๆ แต่เสื้อผ้าก็ดูดีสำหรับเขา ซ่งเก่งเรื่องการเลือกโมเดล”
สายตาของเซียว หยวนมู่จับจ้องไปที่รุ่นที่สองแล้ว เขาตรวจสอบเสื้อผ้าของนางแบบแล้วพูดว่า “พวกเขาดูดีกว่าสำหรับฉัน”
หลุยส์หยุดชั่วคราว เขามองไปที่รายละเอียดที่สงบของเซียว หยวนมู่ด้วยสายตาที่ซับซ้อน จากนั้นกลอกตาก่อนที่จะยืดตัวขึ้น
หลังจากการแสดงจบลง หลุยส์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับว่าเสื้อผ้ามากกว่าครึ่งที่เขาเห็นในวันนี้น่าจะเหมาะกับเซียว หยวนมู่มากกว่านางแบบ เป็นความจริงที่หัวหน้ากองบรรณาธิการชื่นชมการแสดงและผู้ชมคนอื่นๆ มีปฏิกิริยาที่ดีต่อเสื้อผ้า แต่หลุยส์ซึ่งได้เห็นการออกแบบต้นฉบับและภาพวาดของเซียว หยวนมู่ที่สวมชุดสุดท้ายของการแสดง อดไม่ได้ที่จะคิดต่างออกไปเล็กน้อย
เขาคิดว่าซ่งซวนเหอออกแบบเสื้อผ้าเหล่านี้โดยคำนึงถึงเสี่ยวหยวนมู่ แม้ว่าชิ้นส่วนทุกชิ้นจะยอดเยี่ยม แต่โมเดลก็ไม่มีทางที่จะนำเสนอออกมาอย่างสมบูรณ์แบบได้ นั่นเป็นสิ่งเดียวที่หลุยส์รู้สึกเสียใจ
ทันทีที่เขาเห็นซ่งซวนเหอ เขาเล่าความคิดของเขาให้ฟัง
ซ่งซวนเหอยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับคำชมของคุณ แต่ฉันคิดว่านางแบบทุกคนทำได้ดีมาก”
หลุยส์ยิ้มกลับ สายตาจับจ้องไปที่โมเดลที่เขาคุ้นเคยก่อนหน้านี้ เขาถามว่า “นายแบบคนแรกก็ใส่สูทตัวสุดท้ายด้วยใช่ไหม? เขาชื่ออะไร? เขาดูเหมือนคุ้นเคยกับฉัน ฉันคิดด้วยว่าหลังจากวันนี้ไป เขาจะได้รับเชิญจากแบรนด์ดังทุกประเภท”
ซ่งซวนเหอติดตามการจ้องมองของหลุยส์ เมื่อเขาเห็น Yu Zhong รอยยิ้มของเขาก็กว้างขึ้น เขาบอกชื่อของเขากับหลุยส์ว่า “หยูจงเป็นเพื่อนของฉัน หากคุณหลุยส์มีความสัมพันธ์แบบนั้น ฉันยินดีที่จะแนะนำคุณสองคน”
หลุยส์ตรวจสอบหยูจงซึ่งได้ลบเครื่องสำอางออกแล้ว จากนั้นเขาก็โบกมือให้นางแบบ หลังจากนั้น เขาบอกซ่งซวนเหอว่า “เขาดูไม่ค่อยคุ้นเคยแบบนี้ แต่ไม่ต้องกังวล ฉันไม่คิดว่าเขาจะต้องการคนรู้จักของฉัน หลายคนจะติดต่อผู้จัดการของเขา”
หลังจากที่ Xiao Yuanmu สามารถหลุดพ้นจากฝูงชนที่พยายามจะพูดคุยกับเขาโดยใช้ข้อแก้ตัวมากมาย ในที่สุดเขาก็เห็น Song Xuanhe และ Yu Zhong ยืนอยู่ด้วยกันกับ Louis ดูเหมือนพวกเขาจะคุยกันอย่างมีความสุขมาก
เขาเดินไปหาซ่งซวนเหอและผูกเน็คไทของอีกฝ่ายให้ตรงโดยไม่ละสายตา เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ขอแสดงความยินดี การเปิดตัวของคุณประสบความสำเร็จอย่างมาก”
แม้ว่า Song Xuanhe จะประหลาดใจกับการกระทำอย่างกะทันหันของ Xiao Yuanmu แต่เขาก็ไม่ได้คิดมาก เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งกับความสำเร็จในวันนี้ เขายิ้มให้อีกฝ่าย "ขอบคุณ."
“โอ้ แต่เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ออกแบบมาสำหรับฉัน” เซียวหยวนมู่เงยหน้าขึ้นมองซ่งซวนเหอ “เสื้อผ้าที่คุณสัญญาว่าจะส่งถึงฉันในเร็วๆ นี้ใช่ไหม”
"แน่นอน."
ซ่งซวนเหอเตรียมเสื้อผ้าให้เซียวหยวนมู่เมื่อนานมาแล้ว นอกจากนี้ เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เสื้อผ้าที่เขาตัดและตัดเย็บเองกลับมีขนาดของเซียว หยวนมู่โดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อเหล่านางแบบได้ลองสวมเสื้อผ้าแล้ว พวกเธอหลายคนพบว่าขนาดไม่พอดี
ถึงกระนั้น ซ่งซวนเหอก็ไม่ได้เปลี่ยนชุดเดิม เขาตัดสินใจทำรุ่นที่สองสำหรับแต่ละรุ่น ชุดที่นางแบบใส่ในการแสดงวันนี้จะถูกเก็บไว้ที่สตูดิโอ ส่วนใหญ่มีไว้เพื่อแสดงสไตล์ของเขาเท่านั้น คอลเลกชันสำเร็จรูปของเขาจะไม่เหมือนกัน พวกเขาจะสะท้อนถึงสไตล์ของเขา แต่ก็จะปรับเปลี่ยนให้เหมาะกับโอกาสในชีวิตประจำวันหรืองานพิเศษ
นั่นหมายความว่าเสื้อผ้าที่ซ่งซวนเหอเก็บไว้ให้เซียวหยวนมู่นั้นไม่เหมือนใคร
การแสดงเพิ่งจบลง ผู้คนจำนวนมากถามถึงการสั่งทำพิเศษสำหรับชิ้นส่วนที่พวกเขาเห็นในวันนี้ นักออกแบบหลายคนจะสร้างชิ้นส่วนเพิ่มเติมหลายชิ้นที่จัดแสดงบนรันเวย์ การให้เสื้อผ้าแก่แขกระดับไฮเอนด์เหล่านี้ก็เป็นการประชาสัมพันธ์รูปแบบหนึ่งเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อ Song Xuanhe ได้ยิน Feng Tong บอกเขาว่ามีคนต้องการสั่งชิ้นส่วนของเขา Song Xuanhe ก็ปฏิเสธโดยไม่ได้พิจารณา
เสื้อผ้าเหล่านี้ได้รับการออกแบบโดยคำนึงถึง Xiao Yuanmu นั่นหมายความว่าจะเป็นการดีที่สุดหากอนุญาตให้เขาสวมใส่ได้เท่านั้น
หยูจงที่ได้ยินซ่งซวนเหอปฏิเสธการทำเสื้อผ้าให้แขกก็เม้มปาก เมื่อเซียวหยวนมู่จ้องมองอย่างสุขุม เขาก็ถอยหลังไปครึ่งก้าว ด้วยร่างกายของเขา เขาปิดกั้น Shi Qi ซึ่งวิ่งไปพูดกับ Song Xuanhe ด้วยความตื่นเต้น