แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
ขอบคุณ Ciel และผู้บริจาคนิรนามสองคนสำหรับโคฟี 💕
“แน่นอนคุณ”
ซ่งซวนเหอตอบอย่างจริงใจโดยไม่ลังเล เขาตรงไปตรงมาจนไม่มีใครสงสัยความจริงใจของเขา
การแสดงออกของ Xiao Yuanmu ชัดเจนขึ้นเล็กน้อยกับคำตอบนี้ มุมปากของเขายกขึ้นจนแทบสังเกตไม่เห็น แต่ก็ไม่ได้คลาดความสนใจของซ่งซวนเหอ ดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งจับจ้องมาที่เขา และเสียงประกอบก็เย็นชาและสดชื่น “แต่สำหรับฉัน ดูเหมือนว่าคุณจะสนใจเขาจริงๆ”
ซ่งซวนเหอรู้สึกงุนงงเล็กน้อยที่ดวงตาของเซียวหยวนมู่ซึ่งดูเหมือนจะมีรอยยิ้มอยู่ในนั้น ถ้าเขาจำไม่ผิด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยเห็นเซียว หยวนมู่ยิ้ม
แม้ว่ารอยยิ้มจะไม่ชัดเจน แต่เมื่อรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้านั้น มันช่าง…พิเศษจริงๆ
ดวงตาของ Xiao Yuanmu โค้งเล็กน้อย ทำให้ Song Xuanhe นึกถึงน้ำฤดูใบไม้ผลิในต้นฤดูหนาว ใสและสว่าง เมื่อลมพัด แสงสะท้อนจากผิวน้ำ และมีหมอกที่สดชื่นและกลิ่นของขัดสนตามมาด้วย หากเขาใช้พื้นที่สีขาวขนาดใหญ่กับหมึกสีน้ำเงินในปริมาณที่เหมาะสมเป็นประเด็นหลัก—หากเขาไม่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในหนังสือเล่มนี้—ซ่งซวนเหอคิดว่าเขาคงพอใจมากกับสิ่งที่เขาคิดขึ้นมาได้สำหรับเรื่องนี้ สายฤดูใบไม้ผลิฤดูร้อนของปี
อย่างไรก็ตาม มันไม่มีประโยชน์ที่จะคิดว่า “จะเกิดอะไรขึ้นถ้า?” ในโลกนี้. อย่างไรก็ตาม เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเซียว หยวนมู่ให้แรงบันดาลใจมากมายแก่เขา
Xiao Yuanmu รอการตอบสนองของ Song Xuanhe อย่างเงียบ ๆ แต่อีกฝั่งของห้องก็มีเสียงดัง ทุกคนมารวมตัวกันที่ศูนย์ จู่ๆ ทั้งสองคนก็ดูไม่ลงรอยกันจริงๆ เมื่อยืนอยู่ตรงนั้นในจุดเดิมของพวกเขา
“เอ้อเชา” มีคนตบบ่าซ่งซวนเหอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเขากำลังตัดเค้กอยู่ตรงนั้น ไม่มาเหรอ?”
ซ่งซวนเหอกลับมาหาตัวเอง สายตาจับจ้องไปที่คนพูด เขาแอบมองเซียว หยวนมู่อย่างเงียบ ๆ จากหางตา จากนั้นพูดว่า “ฉันจะไปที่นั่น”
คนนั้นพยักหน้าและจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก จากนั้นซ่งซวนเหอก็หันไปมองเซียวหยวนมู่ หลังจากที่เขาถูกขัดจังหวะ รูปลักษณ์ของเขาก็ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา อย่างผ่อนคลาย เขาโยนคำถามกลับไปยังเซียว หยวนมู่ด้วยท่าทีที่เขารู้ว่าเซียว หยวนมู่เกลียดที่สุด “อะไรนะ อิจฉา?”
เซียวหยวนมู่เม้มริมฝีปากเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้พูด ก็มีคนมาโอบไหล่ซ่งซวนเหอ “คุณกำลังพูดถึงอะไร เน? Nan zi กำลังรอคุณอยู่ ทุกคนอยู่ที่นั่นแล้ว รีบมากับฉันเร็วเข้า”
ซ่งซวนเหอชำเลืองมองคนที่ไม่คุ้นเคยคนนี้ เขารู้ว่านี่คือแผนการที่กำลังทำอยู่ ดังนั้นเขาจึงดึงมือออกจากไหล่และแสดงท่าทางเบา ๆ ที่เซียวหยวนมูด้วยคางของเขา “ฉันจะไปที่นั่น”
หลังจากพูดแบบนี้ เขาไม่รอการตอบสนองของเซียว หยวนมู่และจากไปโดยตรงกับคนที่เคยพูดกับเขามาก่อน เขาไม่หันกลับมามอง
ดนตรีในห้องจัดเลี้ยงผ่อนคลาย ฝีเท้าของพวกเขาเบา Xiao Yuanmu สามารถสรุปบทสนทนาของพวกเขาได้:
“เมื่อกี้นั่นแฟนใหม่เธอเหรอ? คนที่คุณทำให้หลู่เฉ่าอับอายงั้นเหรอ?”
เสียงของซ่งซวนเหออู้อี้ เขาอาจจะเพิ่งทำเสียง "mn"
“คุณภาพสูงจริงๆ อา” คนๆ นั้นแลบลิ้น จากนั้นเขาก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงที่น่าสมเพช “แต่คุณดูไม่สนใจเขาเท่าที่พวกเขาพูด เอ้อเชาของเรามีชื่อเสียงในเรื่องการเบื่อคนรักหลังจากผ่านไปสามเดือน ใครจะรู้ว่าเพื่อนคนนั้นจะอยู่ได้นานแค่ไหน? เมื่อฉันเลิกทำสิ่งต่าง ๆ ให้ฉันเล่นกับเขา หืม?”
การแสดงออกของ Xiao Yuanmu เย็นชา เขาหันไปมองทิศทางที่ซ่งซวนเหอไป สองคนนั้นมาถึงฝูงชนแล้ว เขาไม่ได้ยินคำตอบของซ่งซวนเหอ
“ นี่ไม่ใช่คุณเซียวจากแผนกการลงทุนร่วมทุนใช่ไหม ทำไมคุณถึงมายืนอยู่ที่นี่คนเดียว”
เสียงศัตรูที่มีเสน่ห์แต่ไม่ปิดบังดังขึ้น เซียวหยวนมู่จ้องมองไปที่มันอย่างจืดชืด เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวสดใสและเรียบร้อย
Song Jiani มองไปในทิศทางของ Song Xuanhe และยิ้ม ริมฝีปากสีแดงของเธอแยกออกเล็กน้อย “ซวนเหอเกอ จริงหรือ? เขาทิ้งคุณไว้ที่นี่ได้อย่างไร? เขาไม่ควรทำแบบนั้น อ่า”
เมื่อกวาดสายตามองริมฝีปากของซ่ง เจียหนี่ที่ทาลิปสติกอยู่ ชั้นของน้ำแข็งก็ปกคลุมใบหน้าที่เย็นชาอยู่แล้วของเซียว หยวนมู่ "เคลื่อนไหว."
เมื่อเธอเห็นการแสดงออกของเซียว หยวนมู่ ซ่ง เจียหนี่หัวเราะ อู้อี้อยู่ในมือ หลังจากหัวเราะ เธอมองเขาด้วยความสงสัยด้วยดวงตาที่มัวหมอง รอยยิ้มไม่ถึงดวงตาของเธอ “คุณรู้ไหมว่าที่นี่คือสถานที่แบบไหน ขอให้ฉันย้าย”
“หรือมากกว่านั้น คุณรู้หรือไม่ว่าธีมของปาร์ตี้วันนี้คืออะไร” ซ่งเจียนี่กระพริบตา อารมณ์ค่อนข้างดี “ให้ฉันบอกคุณนะ ธีมของปาร์ตี้วันนี้คือ 'การล่าสัตว์' ดูผู้คนที่มารวมตัวกันที่นั่นสิ พวกเขาดูไม่คุ้นเคยเหรอ? คุณเห็นพวกเขาบ่อยๆในทีวี พวกมันล้วนเป็นเหยื่อ เหยื่อที่ไม่มีเจ้าของเช่นเดียวกับคุณ”
การแสดงออกของ Xiao Yuanmu ไม่เปลี่ยนแปลง ในใจของเขาปรากฏรูปลักษณ์ที่ลึกซึ้งของบุคคลที่เรียกว่าซ่งซวนเหอบนใบหน้าของเขา ลางสังหรณ์ไม่ดีผุดขึ้นในใจ
ตามที่คาดไว้ ซ่งเจียหนี่ยิ้มอย่างน่ารักในวินาทีต่อมาและพูดว่า “ฉันคิดว่าคุณสำคัญสำหรับซวนเหอเกอ ไม่นึกว่าจะมีแค่นี้ คุณดูน่าสงสาร ดังนั้นฉันจึงมาอธิบายให้คุณฟัง เพื่อที่คุณจะได้ไม่ไปรุกรานใครที่คุณไม่ควรทำและทำให้ซวนเหอเกอเกออับอาย”
“นอกจากคนรักและคนมีเจ้าของแล้ว คนอื่นๆ ที่มาที่นี่ก็แยกไม่ออกระหว่างผู้ล่าและผู้ถูกล่า คุณก็รู้ว่าใครเป็นเหยื่อ ฉันไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้น นักล่าคือพวกโต๊ะยาว คุณควรจะมองเห็นได้ด้วย บา Xuanhe gege ก็อยู่ที่นั่นด้วย หลังจากตัดเค้กแล้ว ก็จะเริ่มขึ้น นักล่ามีข้อตกลงโดยปริยายว่าพวกเขาสามารถจับเหยื่อใด ๆ ที่พวกเขานึกออกในระหว่างงานเลี้ยงนี้ ตราบใดที่เหยื่อไม่มีเจ้าของ ผู้ล่าก็สามารถใช้ทุกวิถีทางเพื่อจับพวกมันได้ โดยปกติแล้วพวกเขาจะเสนอเงินหรือให้สถานะบางอย่างแก่พวกเขาโดยตรง แน่นอนว่ายังมีสิ่งที่น่าตื่นเต้นกว่านั้นอีกเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น หากเหยื่อไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขเหล่านี้ ก็สามารถใช้วิธีอื่นได้ la”
ซ่ง เจียหนี่ยิ้มกริ่ม “มีเพียงเหยื่อที่มาที่นี่เท่านั้นที่รู้กฎและตกลงที่จะเล่นเกมนี้ โดยปกติวิธีการที่ใช้จะไม่มากเกินไป คุณไม่ต้องกลัวเกินไป”
ทันทีที่ซ่ง เจียหนี่พูดจบ ผู้หญิงที่มีใบหน้ากลมก็เข้ามาจากด้านข้างและมองไปที่เซียว หยวนมู่ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความคาดหมาย “Jiani ฉันค่อนข้างชอบเขา ถ้าซ่งเชาทิ้งเขาไว้ที่นี่จริงๆ ฉันจะต้องมีส่วนร่วมและต่อสู้เพื่อเขา”
“ทำสิ” ซ่งเจียหนี่หัวเราะ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “เพียงแค่มองดูว่าเขาดูเย้ายวนเพียงใด คงจะมีคนมากมายที่แข่งขันเพื่อเขา ทั้งผู้ชายและผู้หญิง เมื่อถึงเวลาคุณจะต้องแยกออกไปค่อนข้างมาก คุณอาจจะปรึกษาเรื่องต่างๆ กับมิสเตอร์เซียวและดูว่าเขาจะขายในราคาเท่าไหร่”
ดวงตาของผู้หญิงอีกคนจับจ้องไปที่ร่างของเซียว หยวนมู่ เลียไปทั่วจากบนลงล่างพร้อมกับจ้องมองเธอ เธอสะบัดผมและกระพริบตา “เซียวเกอเกอ คุณต้องการอะไร”
ซ่ง เจียหนี่และคนอื่น ๆ จ้องมองเซียว หยวนมู่อย่างเงียบ ๆ ราวกับกำลังดูการแสดงที่ดีเพื่อรอการตอบสนองของเขา
สายตาของเซียว หยวนมู่ลดลง นอกจากริมฝีปากที่เม้มเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถสังเกตเห็นการแสดงออกของเขาได้ เขาใจเย็นกว่าที่ซ่ง เจียหนี่คาดไว้ แม้แต่คนที่อยู่ข้างซ่ง เจียหนี่ก็ยังประหลาดใจ หากพวกเขาไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าไม่รู้กฎจริงๆ พวกเขาคงคิดว่าเขาได้เตรียมใจไว้แล้ว
เซียว หยวนมู่ไม่สามารถกังวลกับความตกใจของผู้พบเห็นได้ ไม่ว่าพวกเขาจะแสดงออกอย่างเปิดเผยหรือเปิดเผยก็ตาม มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าหัวใจของเขาเย็นชาเพียงใดเมื่อได้ยินคำพูดของซ่ง เจียหนี่ พร้อมกับน้ำค้างแข็งก็บังเกิดความมืดที่แทบจะควบคุมไม่ได้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะเห็นซ่งซวนเหอจากไปโดยไม่หันกลับมามอง แต่เขาก็ยังมีความหวังเล็กน้อยที่แม้จะพบว่าไร้สาระ
ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ ผู้คนที่โต๊ะยาวก็แตกออกเป็นเสียงอึกทึกครึกโครมในการเฉลิมฉลอง มีเสียงหัวเราะปะปนเข้ามา แสงในห้องจัดเลี้ยงมืดลงมากในเวลาเดียวกัน เพลงที่ผ่อนคลายในตอนแรกก็หยุดลงและเปลี่ยนเป็นเพลงที่เร่าร้อน คนข้างโต๊ะกระจัดกระจาย มุ่งหน้าไปยัง 'เหยื่อ'—ตามที่ซ่ง เจียหนี่บอก—ดูเหมือนว่าแต่ละคนมีเป้าหมายของตัวเอง
ในหมู่พวกเขามีไม่กี่คนที่มุ่งตรงมาที่เขา
ซ่งเจียนี่ไม่คิดว่าเกมจะเริ่มเร็วขนาดนี้ ยิ่งเร็วยิ่งดี เมื่อ Xuanhe gege เห็นใบหน้าที่แท้จริงของ Xiao Yuanmu เขาก็จะหลุดจากมนต์สะกดที่ Xiao Yuanmu มองเขา เขาจะเข้าใจว่าใครรักเขามากที่สุดและใครเหมาะสมที่สุดสำหรับเขาจริงๆ
“มีไม่กี่คนที่ชอบคุณหรอก” ซ่ง เจียหนี่ปิดปากแล้วหัวเราะ เธอพูดกับเขาว่า “ยังไงก็ตาม เราเคยร่วมงานกัน ดังนั้นฉันควรจะให้คำแนะนำกับคุณสักคำ มีคนจำนวนมากที่ยินดีจ่ายเงิน เนอะ ระวังตัวและเลือกให้ดี คุณจะได้ผู้สนับสนุนทางการเงินที่ดีอย่างแน่นอน”
Xiao Yuanmu ไม่แม้แต่จะมองพวกเขา เขาหันศีรษะเล็กน้อยและจ้องมองอย่างเงียบ ๆ ในทิศทางของซ่งซวนเหอ โปรไฟล์ของเขาที่ดูเหมือนถูกแกะสลักจากหินนั้นเย็นชา แต่มีความหวังอยู่ในดวงตาของเขาซึ่งเขาเองก็ไม่ได้สังเกตเห็น
ซ่งเจียนี่หัวเราะเมื่อเห็นสิ่งนี้และพูดว่า “อย่าคิดว่าซวนเหอเกอจะมา ถ้าไม่ตกลงนี่คิดว่าคนพวกนี้จะกล้ามาเหรอ อย่าไร้เดียงสา คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะตกหลุมรักคุณเพราะใบหน้าของคุณจริงๆ เหรอ?”
เซียว หยวนมู่หันกลับมามองเล็กน้อย การจ้องมองที่เยือกเย็นของเขาเกือบจะจับต้องได้ เสียงที่ชัดเจนของเขาลดลงและแหบแห้งพร้อมกับความโกรธ “หุบปาก”
สองคำนี้ทำให้ซ่งเจียหนี่ตกใจโดยไม่มีเหตุผลใดๆ เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะวิเคราะห์ได้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกกลัวเด็กกำพร้าผู้ต่ำต้อยคนนี้ เธอเห็นสายตาของเซียว หยวนมู่หันกลับไปทางเดิม อย่างไรก็ตาม เงาน้ำแข็งแต่เดิมของเขาดูจะอ่อนลงเล็กน้อย
ซ่งเจียนี่กัดริมฝีปากของเธอ เธอมองตามการจ้องมองของเซียว หยวนมู่ และเห็นคนที่เธอโหยหากำลังมุ่งหน้าไปทางพวกเขา
อีฟ: ฮิฮิ มาที่นี่ซวนเหอมาเพื่อ 'รักษา' ความงามของเขา