แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
ขอบคุณอานนท์สำหรับ kofi!
เสียงสะอื้นของ Zhang Xiuya ค่อยๆดังขึ้น ซ่งกั๋วเชาที่กำลังจะตกลง ทันใดนั้นก็ไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้
Song Xuanhe ดูเหมือนจะรวบรวมตัวเองได้ในที่สุดในขณะนี้ เขาพูดอย่างไม่แสดงออกว่า “พ่อ คุณไม่ได้บอกว่ามันขึ้นอยู่กับแม่ที่จะจัดการกับเรื่องนี้ตามที่เธอชอบ? ทำไมคุณไม่พูดอะไรตอนนี้”
สิ่งที่ Song Guochao ให้ความสำคัญที่สุดคือภาพลักษณ์ของเขา ในทำนองเดียวกัน เขามักจะเกลียดลูกชายคนสุดท้องของเขาจริงๆ ที่ไม่เคารพเขาและมักจะขัดแย้งกับเขาเสมอ ตอนนี้ เมื่อได้ยินลูกชายพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเชิงวิจารณ์ สีหน้าอ้อนวอนเล็กน้อยของเขาเปลี่ยนเป็นความโกรธที่ยากจะซ่อนเร้น “ฉันกำลังคุยกับแม่ของคุณอยู่! คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะขัดขวางเรา! สุนัขกินมารยาทของคุณหรือไม่!”
“ฮะ” ซ่งซวนเหอหัวเราะเยาะ ความไม่พอใจบนใบหน้าของเขาในตอนนี้จากการถูกชกต่อยถูกแทนที่ด้วยสีหน้าสงบอย่างสมบูรณ์ ใบหน้าของเขากลายเป็นน้ำแข็ง “คุณปู่สอนให้ฉันรู้จักมารยาททางสังคม แม่สอนวิธีแยกแยะคนดีออกจากคนเลว แต่หลวงพ่อสอนว่าอย่างไร? เพื่อเลี้ยงดูนายหญิงเพียงเพื่อให้พวกเขามาเคาะประตูและทำลายชื่อเสียงและชื่อเสียงที่ดีของตระกูลซ่งหลายทศวรรษ?”
"คุณ!" การแสดงออกของ Song Guochao นั้นสดใสจากการถูกพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและดูถูกเหยียดหยาม อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขาโกรธยิ่งกว่าก็คือเขาไม่สามารถหักล้างคำพูดเหล่านี้ได้ เขาไม่เคยมีส่วนร่วมในการเลี้ยงดูของซ่งซวนเหอ นอกจากนี้เขายังปล่อยให้ผู้หญิงที่เขาเฝ้าอยู่ข้างนอกเข้าไปในบ้านด้วย แต่ถึงอย่างนั้น ลูกชายก็ไม่ควรตำหนิพ่อในเรื่องความผิดพลาดของเขา ไม่มีเหตุผลใดที่ลูกชายจะดูถูกพ่อของเขา!
“นี่เป็นเรื่องระหว่างผู้ใหญ่ คุณไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการสนทนานี้” Li Nianan ตบ Song Xuanhe เล็กน้อยจนแทบไม่รู้สึก แม้ว่าเธอจะพูดคำวิจารณ์ แต่น้ำเสียงของเธอไม่ได้ฟังดูเหมือนเธอกำลังดุเขา จากนั้นเธอก็จ้องมองซ่งกั๋วเชาอย่างไม่แยแส “ฉันไม่สามารถจัดการกับผู้หญิงคนนี้ได้ พ่อพูดถูก ฉันไม่จำเป็นต้องทะเลาะกับเธอในเรื่องนี้”
ดวงตาของ Song Guochao เป็นประกาย อย่างไรก็ตาม จางซิ่วหยาที่อยู่ข้างๆ เขาจิกเล็บของเธอลงบนฝ่ามือของเธอ
“ฉันแค่ต้องการให้ลูกชายของฉันได้รับสิ่งที่ควรเป็นของพวกเขา” Li Nianan หันไปมองซ่งหยานซงแล้วพูดว่า "พ่อคุณเห็น Xuanlin และ Xuanhe เติบโตขึ้นแล้ว พวกเขาเป็นหลานชายของคุณ ผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของคุณ ทุกคนทั้งในครอบครัวและนอกตัวเรารู้ อย่างไรก็ตาม เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น พวกเขาจะถูกชี้เป้าและพูดถึงโดยคนนอกอย่างแน่นอน ในฐานะแม่ ฉันไม่สามารถทนเห็นลูกชายต้องทนทุกข์ทรมานกับความอยุติธรรมเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน”
ซ่งหยานซงตรวจสอบเธออย่างระมัดระวัง เมื่อเขาเห็นความรักที่ลึกซึ้งในดวงตาของเธอ เขาพยักหน้าเบาๆ
“ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้ คุณต้องการทดสอบพวกเขา” หลี่เหนียนหนานถอนหายใจ “ฉันรู้จักลูกชายของฉัน Xuanlin เป็นคนที่มั่นคงและเขามีความทะเยอทะยาน เขาเป็นผู้สมัครที่เหมาะสมที่สุดในการสืบทอดกลุ่ม ซวนเหอเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้มากกว่า แต่เขาฉลาดมาก เป็นเพียงว่าเขามีบุคลิกขี้เล่น ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะรีบตัดสินใจ”
เมื่อซ่งซวนหลินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็เงยหน้าขึ้น เขาจ้องมองที่แม่ของเขาเช่นเดียวกับน้องชายของเขา ซึ่งสีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยในขณะที่เขากำลังฟังแม่ของพวกเขาพูด
ซ่งหยานซงเม้มริมฝีปากแน่น เขารู้ว่าตอนนี้หลี่เหนียนหนานกำลังคิดอะไรอยู่ เขาวางแผนมาตลอดว่าจะเลือกหลานชายคนหนึ่งเป็นผู้สืบทอด แต่เขาไม่มีความสุขมากที่ถูกบังคับให้มอบหมายหนึ่งในนั้นทันที
Li Nianan มีน้องสาวที่แต่งงานกับครอบครัว Rogilere แม้ว่าการแต่งงานจะเป็นของสมาชิกคนหนึ่งในตระกูลสาขา แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาระมัดระวังและวิตก ยิ่งกว่านั้น ตระกูลซ่งกำลังผิดพลาดในตอนนี้ หากเขาไม่เห็นด้วยกับคำขอของเธอ สิ่งต่างๆ ก็จะพัฒนาไปในทางที่แย่ลงเท่านั้น
ซ่งหยานซงจ้องมองซ่งกั๋วเชาอย่างดุเดือด จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “คุณคิดอย่างไร”
“ซวนเหอ” Li Nianan หันไปมอง Song Xuanhe และพูดว่า "บอกแม่บางอย่าง คุณต้องการครอบครองตระกูลซ่งหรือไม่”
"เลขที่." ซ่งซวนเหอตอบอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าหากเขาช้ากว่านี้แม้แต่วินาทีเดียว เขาจะต้องรับผิดชอบนั้น “ฉันมีความสุขในฐานะรองประธาน”
ริมฝีปากที่เม้มเล็กน้อยของซ่งซวนหลินผ่อนคลายลง โดยปกติแล้วเขาจะรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยต่อน้องชายที่ดื้อรั้นและซุกซนที่ไม่เป็นไปตามความคาดหวัง แต่ตอนนี้เขารู้สึกโล่งใจที่ได้ยินน้องชายของเขาพูดแบบนี้
“พ่อ” Li Nianan พูด “ผมหวังว่าคุณจะแต่งตั้ง Xuanlin เป็นประธานบริษัทได้ คุณจะยังคงเป็นประธานบอร์ดของบริษัทต่อไป อย่างไรก็ตาม ฉันหวังว่า Xuanlin จะเริ่มมีส่วนร่วมในการจัดการของบริษัทอย่างแท้จริง”
ซ่งหยานซงจ้องที่เธอเงียบ ๆ ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามว่า “แล้วซวนเหอล่ะ”
“ฉันจะมอบหุ้นทั้งหมดของฉันให้กับซวนเหอในซ่งกรุ๊ป” หลี่เหนียนหนานกล่าว “ความปรารถนาเดียวของฉันคือให้ซวนหลินปกป้องซวนเหอในอนาคต เพื่อที่เขาจะได้มีชีวิตที่มีความสุข”
“หุ้นของคุณ?!” ซ่งกั๋วเฉาคำราม “บ้าไปแล้วหรือไง! แบ่งปันของคุณระหว่างเราทั้งคู่! คุณจะตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยตัวคุณเองได้อย่างไร!?”
Li Nianan ไม่ได้สนใจ Song Guochao แต่อย่างใด เธอกล่าวว่า “เมื่อมีการแบ่งทรัพย์สินของครอบครัว เปอร์เซ็นต์ที่ Xuanhe จะถือครองจะยังไม่เกินส่วนแบ่งของ Xuanlin ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ อย่างไรก็ตาม ฉันหวังว่าคุณจะสัญญาบางอย่างกับฉัน”
ซ่งหยานซงจ้องมองอย่างหนัก "บอกฉัน."
“ซวนเหอคาดเดาไม่ได้และไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย” หลี่ เหนียนหนานกล่าว “ฉันหวังว่าเขาจะเป็นคนช่างคิดมากขึ้น แต่ฉันก็อยากให้เขามีความสุขเช่นกัน ดังนั้นฉันอยากให้พ่อสัญญากับฉันว่าถ้าวันหนึ่งเขาสร้างเรื่องวุ่นวายขึ้นจริงๆ ตราบใดที่เขาไม่ได้ก่อคดีฆาตกรรมหรือวางเพลิง ตระกูลซ่งจะปกป้องเขาไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น!”
ซ่งซวนเหอเงยหน้าขึ้นทันที ความตกใจบนใบหน้าของเขาไม่ใช่การกระทำ เขาประหลาดใจจริงๆ
คำพูดของแม่ซ่งเป็นเพียงเพราะความรักที่มีต่อลูกชายของเธอ เพราะเธอรู้จักเขาดีและต้องการวางแผนล่วงหน้า หรือเป็นเพราะเธอรู้อย่างอื่น หนังสือไม่มีฉากแบบนี้ เขาไม่รู้ว่าเจ้าของเดิมก็เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน ซ่งซวนเหอเดาว่าสิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นในโครงเรื่องดั้งเดิม ท้ายที่สุดเขาเป็นคนที่ทำให้จางซิ่วหยาปรากฏตัวในบ้านซ่ง ที่ไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตของเจ้าของเดิม
เพียงแต่ซ่งซวนเหอไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีที่คุณแม่ซ่งจะขอคำสัญญาเช่นนั้นในนามของเขา
โชคดีที่ทุกคนตกใจกับคำพูดของ Li Nianan การแสดงออกของซ่งซวนเหอในตอนนี้ไม่ได้ผิดเพี้ยนไป
“ซวนเหอเป็นหลานชายของฉันด้วย” เมื่อเทียบกับหลี่ เหนียนหนาน ซึ่งเป็นเพียงลูกสะใภ้ของเขา ซ่งหยานสงรักหลานชายของเขาซึ่งเขาเลี้ยงดูมาระยะหนึ่งแล้วมากกว่ามาก เมื่อเขาได้ยินเธอถามเรื่องนี้ ความเศร้าโศกในใจของเขาก็สลายไปมาก เขากล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะสัญญากับท่านว่า ตราบใดที่ไม่ใช่การวางเพลิงหรือการฆาตกรรม ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเขา!”
การแสดงออกของ Li Nianan ผ่อนคลายขึ้นเมื่อเธอได้รับคำสัญญาจาก Song Yansong เธอวางมือของ Song Xuanhe และ Song Xuanlin เข้าด้วยกันแล้วยิ้ม “คุณสองคนเป็นพี่น้องกัน จากนี้ไปต้องช่วยกัน Xuanlin ดูแล Xuanhe ให้มากขึ้น Xuanhe คุณต้องไม่คิดอะไรมากจากนี้ไป”
Song Xuanlin มองไปที่ Song Xuanhe ซึ่งความประหลาดใจยังไม่หายไปจากใบหน้าของเขา เมื่อเขานึกถึงข้อพิพาทระหว่างพ่อแม่ของพวกเขา เขาก็พยักหน้าอย่างจริงจัง “ฉันจะดูแลเขาเอง”
หลี่เหนียนหนานยิ้ม "ดีแล้ว."
แม้ว่าซ่งกั๋วเฉาจะเอะอะโวยวาย แต่ซ่งหยานซงก็ตกลงตามคำขอของหลี่เหนียนหนานแล้ว ทันใดนั้น เขาเรียกทนายความของเขาและเปลี่ยนเจตจำนงต่อหน้าทุกคน จากนั้นจึงแจ้งคณะกรรมการว่าจะมีการประชุมในเร็วๆ นี้ เมื่อถึงเวลา เขาจะประกาศแต่งตั้งซ่งซวนหลินและโอนหุ้นให้ซ่งซวนเหอ คำสั่งสุดท้ายของเขาคือให้ Song Guochao ส่ง Zhang Xiuya ออกไปทางประตูหลัง เขาจะไม่ปล่อยให้ตระกูลซ่งเสียหน้า
เรื่องตลกนี้ได้รับการตัดสินในที่สุด ซ่งเรสซิเดนซ์ฟื้นคืนความสงบสุขอีกครั้ง
Li Nianan ไม่ได้พบ Song Xuanhe เป็นเวลานาน เธอต้องการให้เขาอยู่บ้านและใช้เวลากับเขามากขึ้น ดังนั้นเมื่อเธอได้ยินเขาพูดว่าเขาวางแผนที่จะอยู่บ้านสักระยะหนึ่ง ความเย็นชาในตัวเธอก็หายไปจนหมดสิ้น รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ และเธอสั่งให้คนรับใช้ของครอบครัวเตรียมอาหารที่เขาโปรดปรานทั้งหมดสำหรับมื้อกลางวัน นางจึงให้เขาไปพักผ่อนที่ห้องของเขาด้วยเกรงว่าเขาจะเหนื่อยหรืออารมณ์เสีย
ซ่งซวนเหอกลับไปที่ห้องของเขาตามที่หลี่เหนียนหนานแนะนำ หลังจากปิดประตู ความรู้สึกผิดหวังในตัวพ่อของเขาก็หายไป คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันช้าๆ
【เอ้อโกว หลี่ เหนียนหนานได้มอบหุ้นของเธอให้กับลูกชายคนสุดท้องของเธอหรือไม่ และขอให้ซ่ง หยานซงปกป้องเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเนื้อเรื่องดั้งเดิมก็ตาม】
แม้ว่าเขาจะถามคำถามนี้ แต่จริงๆแล้วซ่งซวนเหอรู้คำตอบอยู่แล้ว
【เลขที่. 】ระบบมีความแน่นอนมาก：【หากเป็นเช่นนั้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเอกมากนัก แต่พวกเขาก็ยังคงถูกลากเข้าสู่การล้างแค้นของตัวเอก แม้ว่าจะเป็นเพียงประโยคเดียว แต่หนังสือก็ต้องพูดถึงว่าตระกูลซ่งไม่ปฏิบัติตามสัญญาของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในหนังสือไม่มีอะไรแบบนั้นเลย]
【Mn.】Song Xuanhe ยืนยันการคาดเดาของเขา แต่อารมณ์ของเขายังต่ำอยู่
ระบบเห็นซ่งซวนเหอนอนเงียบอยู่บนเตียง อดไม่ได้ที่จะถามว่า：【คุณไม่มีความสุขเหรอ? เป็นเพราะเซียว หยวนหมู่หรือเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้?]
【ทำไมฉันถึงคิดถึงเซียว หยวนมู่?】ขาข้างหนึ่งของซ่ง ซวนเหอห้อยลงมาจากเตียง แกว่งไปมาอย่างไม่ระมัดระวัง：【ซ่ง ซวนเหอมีแม่ที่ดี】
หลังจากพูดแบบนี้ ซ่งซวนเหอก็หลับตาและหยุดพูด ระบบสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ซับซ้อนของเขา ดังนั้นมันจึงงดเว้นจากการพูด
นับตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ในหนังสือเล่มนี้ คนเดียวที่ซ่งซวนเหอจริงจังคือเซียวหยวนมู่ อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเพราะเขาไม่มีทางเลือก เขาต้องติดตามแผนการ ดังนั้นเขาจึงต้องให้ความสนใจกับเซียว หยวนมู่อย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตาม เมื่อครู่นี้ เขาได้เห็นหลี่ เหนียนหนาน ทำตัวแตกต่างไปจากปกติที่เธอเคยเป็น เธอเป็นเหมือนสิงโตตัวเมียที่คอยปกป้องลูกของเธอ แม้จะต้องทนทุกข์ทรมานจากแรงระเบิดครั้งใหญ่ แต่เธอก็ยังคงสง่างามและโต้กลับด้วยคำพูดของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ลูกของเธอได้รับผลประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอช่างเหลือเชื่อ
ด้านนั้นของหลี่เหนียนหนานทำให้เขานึกถึงแม่ของเขาเอง
ในตอนนั้น ผิวของแม่ของเขากลายเป็นสีขี้เถ้าไปแล้ว แต่เธอยังคงต่อสู้อย่างหนักเพื่อยื้อไว้จนกระทั่งปู่และทนายความของซ่งซวนเหอมาถึงโรงพยาบาล เธอสงบสติอารมณ์และเกลี้ยกล่อมปู่ของเขา ปลุกเร้าเขาด้วยอารมณ์และล่อลวงเขาด้วยคำสัญญาแห่งผลประโยชน์ เธอสัญญากับเขาว่าซ่งซวนเหอจะสามารถเติบโตอย่างสงบท่ามกลางครอบครัวซ่งที่ซับซ้อนซึ่งเต็มไปด้วยสมาชิกในครอบครัวที่วางแผนและต่อสู้กันเอง
เขาจำได้ว่าแม่ของเขาลูบใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยนหลังจากที่คุณปู่และทนายความจากไปแล้ว เขาจำคำพูดที่เธอพูดได้ คำพูดเหล่านั้นนานพอที่จะทำให้คนป่วยของเธอรู้สึกหายใจลำบากยิ่งขึ้น “ลูกรัก ไม่ว่าลูกจะอยู่ที่ไหน จงจำไว้ว่าพ่อกับแม่รักลูก แม่และพ่อมีความปรารถนาเดียวสำหรับคุณ เราแค่อยากให้คุณมีความสุขและเป็นอิสระ คุณไม่จำเป็นต้องสนใจเกี่ยวกับการทำให้คนอื่นพอใจ ตราบใดที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของคุณชัดเจน มันก็ดีพอ จำไว้ว่าพ่อกับแม่จะเฝ้าดูคุณจากฟากฟ้าเสมอ”
เขาอายุเจ็ดขวบเลิกเชื่อมานานแล้วว่าผู้คนจะกลายเป็นดวงดาวเมื่อพวกเขาตาย อย่างไรก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่เขาเศร้า เขายังคงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เขาเชื่อว่าพ่อแม่ที่รักเขามากต้องอยากให้เขาเชื่อในตัวเองและมีคนที่รักเขา แม้ว่าคนๆ นั้นจะไม่อยู่แล้วก็ตาม
แม้มาถึงโลกนี้แล้วก็ยังแหงนดูดาว มันกลายเป็นความหวังลมๆ แล้งๆ
มันไม่ใช่โลกใบเดิมอีกต่อไป พ่อแม่ของเขามองไม่เห็นเขาอีกต่อไป หลอกตัวเองไม่ได้ บอกตัวเองว่ามีคนรักอยู่บนฟ้า ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
อย่างไรก็ตาม ความรักที่ Li Nianan มีให้ Song Xuanhe ที่เขาเห็นในวันนี้ มันทำให้เขาตกใจ แต่ก็ทำให้เขาได้รับความอบอุ่นที่ไม่คุ้นเคย
บางทีอาจเป็นเพราะอิทธิพลของอารมณ์ของเจ้าของเดิม หรืออาจเป็นเพราะฉากแบบนี้มีผลอย่างยิ่งในการทำให้อารมณ์ของเขากระเพื่อม โดยไม่คำนึงว่าเขารู้สึกเจ็บปวดและเคลื่อนไหวในขณะนั้นไม่ได้เสแสร้ง
เขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากตระกูลซ่งด้วยมโนธรรมที่ชัดเจนได้อีกต่อไป เขาไม่สามารถปล่อยให้ Li Nianan ประสบชะตากรรมที่น่าสังเวชในอนาคตได้อีกต่อไป
*
กันยายนดูเหมือนจะผ่านไปในพริบตา ฤดูใบไม้ร่วงใกล้เข้ามา ตอนนี้ปูยังอยู่ในช่วงฤดูกาล
ซ่งซวนเหอไม่ได้ติดต่อเซียวหยวนมู่นานกว่าสิบวัน เนื่องจากเขาหลีกเลี่ยงคนอื่นอย่างพิถีพิถัน จึงไม่มีโอกาสที่เขาซึ่งทำงานอยู่บนชั้นที่ 27 และเซียว หยวนมู่ซึ่งทำงานอยู่บนชั้นที่ 16 จะได้พบกัน
สองสามวันที่ผ่านมานี้เป็นเหมือนวันหยุดพักผ่อนของซ่งซวนเหอ ซ่งกั๋วเชาสูญเสียอำนาจไปมากหลังจากที่ซ่งหยานซงนำหุ้นเหล่านั้นไปจากเขา นอกเหนือจากการทำหน้าบึ้งและจ้องมองที่ซ่งซวนเหออย่างเย็นชาแล้ว เขาไม่กล้าวิจารณ์หรือดุอีกฝ่ายอีกต่อไป ภายนอกเขาดูแข็งกร้าวแต่ภายในขี้ขลาด เขาไม่มีพลังในการต่อสู้เลย
ความจริงที่ว่าซ่งกั๋วเชาไม่มีอำนาจในการต่อสู้ ไม่ใช่แค่เพราะผู้บริหารทุกคนรู้ว่าหุ้นของเขาถูกโอนไปแล้วและซ่งซวนหลินได้รับการเลื่อนตำแหน่ง เป็นเพราะเรื่องที่จางซิ่วหยาบังคับให้เธอเข้าไปในบ้านของเขาได้แพร่กระจายไปทั่ว
หนึ่งวันหลังจากที่จางซิ่วหยาถูกพาตัวออกไป รูปภาพที่ใกล้ชิดของซ่งกั๋วเชาและจางซิ่วหยาก็ถูกเผยแพร่ออกมา ภาพถ่ายของเธอก้าวเข้าสู่ตระกูลซ่งอย่างโอ่อ่าเพียงเพื่อทิ้งความหดหู่ใจก็ปรากฏทางออนไลน์เช่นกัน
สิ่งที่ยุคอินเทอร์เน็ตขาดน้อยที่สุดคือข่าวบันเทิงและข่าวลือ อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ค่อยได้เห็นข่าวและข่าวลือทำนองนี้
ตราบใดที่เมล่อนยังหวานอยู่ คงไม่มีใครบ่นว่าเมล่อนขาดตลาด
นอกจากนี้ ข่าวลือที่ออกมาในครั้งนี้เกี่ยวกับตระกูลซ่งที่ร่ำรวยมหาศาล แกลเลอรี่ถั่วลิสงออนไลน์มีช่วงเวลาเก่าแก่ที่ยิ่งใหญ่ กระทู้ต่อกระทู้ถูกสร้างขึ้นในฟอรัม จากฟอรัมหนึ่งมีเรื่องราวที่มีรายละเอียดหนักถึงสองพันคำ เป็นเรื่องราวความรักที่สะเทือนใจเกี่ยวกับซ่งกั๋วเชาและจางซิ่วหยาที่รักกันตั้งแต่ยังเด็ก และพวกเขาต้องการจะหลุดพ้นจากพันธนาการแห่งกาลเวลาได้อย่างไร ข้อกล่าวหาที่รุนแรงต่อจางซิ่วหยาปรากฏบนบล็อกออนไลน์มากขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของ Song Group ยุ่งมากกับการลบโพสต์และลบ "คำค้นหายอดนิยม" ที่พวกเขาเคยเกลียดที่มีแต่สองมือ
โชคดีที่แม้ว่าคนทั่วไปจะสนใจเรื่องซุบซิบแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อหุ้นของ Song Group มากนัก
ดังนั้น แม้ว่าซ่งหยานสงจะโกรธ แต่เขาก็ยังคงมีเหตุผล จนกระทั่งมีข่าวว่าจางซิ่วหยากำลังตั้งครรภ์
วันนั้นครอบครัวซ่งตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ซ่งหยานซงผู้ร่าเริงและร่าเริงแม้อายุจะมากแล้ว ขว้างอุจจาระใส่ซ่งกั๋วเฉา เกือบทำให้อีกฝ่ายเลือดออก ในท้ายที่สุด หลี่เหนียนหนานได้ให้ลูกชายของเธอดู ส่งสัญญาณให้จับซ่งหยานซง เป็นเพราะสิ่งนั้นเท่านั้นที่ Song Guochao หลีกเลี่ยงการตายอย่างนองเลือด
อย่างไรก็ตาม การตั้งครรภ์ของจางซิ่วหยาไม่สามารถหักล้างได้ ความสัมพันธ์ระหว่าง Song Guochao กับเธอก็ชัดเจนเช่นกัน ไม่มีทางที่จะปฏิเสธได้ ซ่งกั๋วเฉาไม่สามารถพูดได้ว่านั่นไม่ใช่ลูกของเขา ใช่หรือไม่? มันจะไม่แย่ไปกว่านี้เหรอ?
การบอกให้คนอื่นรู้ว่าเขาทำผิดแบบที่ผู้ชายหลายคนทำ เมื่อเทียบกับการบอกให้คนอื่นรู้ว่าเขาถูกนอกใจ — ผลลัพธ์ที่ได้คือความอัปยศอดสูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
Song Guochao จะไม่ประกาศว่าไม่ใช่ลูกของเขา ดังนั้น Zhang Xiuya จึงถูกบังคับให้ทำแท้งโดยคนที่ Song Yansong ส่งมา มันควรจะเป็นเรื่องที่มีความสุข: สามารถมีลูกได้เมื่ออายุมากขึ้น นอกจากนี้ Song Guochao ก็ไม่ได้ใกล้ชิดกับลูกชายทั้งสองของเขาเช่นกัน เมื่อเทียบกับสองคนนี้ ซ่งกั๋วเฉารู้สึกรักใคร่ต่อลูกชายที่ไร้รูปร่างของเขามากกว่า
อย่างไรก็ตาม ระหว่างลูกชายที่เขายังไม่เคยเจอด้วยซ้ำกับการถูกหัวเราะเยาะมาตลอดชีวิต ซ่งกั๋วเชายังคงเลือกตัวเอง
ในตอนนั้น Zhang Xiuya กล้าไปที่ประตูของ Song Residence เพราะเธอกำลังตั้งท้องหลานชายของ Song Yangsong แต่ตระกูลซ่งได้ทำลายความหวังของเธอในทันที เธอไม่ได้รู้สึกเสียใจกับการทำแท้งขนาดนั้น ท้ายที่สุดแล้ว ทัศนคติของซ่งกั๋วเชาในตอนนั้นทำให้เธอมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างชัดเจน วันรุ่งขึ้นหลังจากที่เธอทำแท้ง เธอรับเงินที่ตระกูลซ่งเสนอให้เธอและออกจากเมืองหลวง ทิ้งซ่งกั๋วเฉาไว้ข้างหลัง ซึ่งไม่พอใจที่เธอไม่เข้าใจเขา
ชื่อเสียงและความมั่งคั่งของเขาถูกทำลาย แม้แต่รักแรกของเขาก็ยังทิ้งเขาไป Song Guochao ดูเหมือนจะมีอายุสิบปีในชั่วข้ามคืน เขาไม่มีแรงแม้แต่จะสั่งสอนลูกชายของเขาอีกต่อไป
Song Xuanhe ชนเข้ากับ Song Guochao ซึ่งกำลังทานอาหารเช้า เมื่อเขาลงมา เขาไม่แม้แต่จะมองอีกฝ่ายและสนใจแต่เรื่องของตัวเอง กินข้าวเช้าของตัวเอง ไม่มีใครอยู่ที่โต๊ะพูดอะไรสักคำ
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ Song Xuanhe ได้รับโทรศัพท์เมื่อเช้านี้ มันเป็นหนึ่งในเพื่อนของโฮสต์ดั้งเดิม เขาเรียกเขาออกไปกินปู
ซ่งซวนเหอคิดทบทวนแล้ว เขาค้นพบว่าเพื่อนคนนี้ไม่มีฉากใด ๆ ในเรื่องดั้งเดิมและดูไม่มีความสำคัญเป็นพิเศษในความทรงจำของโฮสต์ดั้งเดิม ดังนั้นเขาจึงตกลง
สถานที่ที่พวกเขากินปูตั้งอยู่ในเขตชานเมือง มันอยู่ในอาคารใต้ถุนสูงภายในทะเลสาบเทียม เมื่อซ่งซวนเหอมาถึง คนที่เรียกเขาออกมาก็นั่งอยู่ข้างในแล้ว
“ซ่งเอ๋อ” คนนั้นโบกมือให้เขาเพื่อให้เขาเห็นว่าเขาอยู่ที่ไหน
ซ่งซวนเหอเดินไปนั่งลงตรงหน้าเขา เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่คิดว่าคุณจะกลับมา ฉันได้ยินมาว่าคุณมีช่วงเวลาที่ดีใน Nansheng”
“ตกลง ตกลง” Qian Ping ฉายแววรอยยิ้มที่ตรงไปตรงมาและพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของฉันไปรับตำแหน่งที่นั่น ฉันคงไม่เต็มใจที่จะแยกจากพวกคุณทั้งหมด ฉันรีบกลับมาเมื่อจำได้ว่าเป็นฤดูปู”
“ทำไมคุณไม่ไปเมืองเจียงในตอนนั้น” หลังจากพักสองสามวัน รอยยิ้มของซ่งซวนเหอก็ผ่อนคลายลงครั้งหนึ่ง สีหน้าอิดโรยของเขาทำให้บริกรที่กำลังเสิร์ฟปูของพวกเขาหน้าแดง
Qian Ping จับปูที่เสียขาไปแล้วและเริ่มแงะเปลือกของมันออก “เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะฉันได้ยินว่าคุณพบรักแท้เมื่อสาย ตอนแรกฉันไม่เชื่อ แต่หนานจื่อและพวกเขาบอกฉันว่ามันเป็นเรื่องจริง ฉันจึงถามหลินจือ ฉันไม่คาดคิดว่าเขาจะบอกว่ามันเป็นเรื่องจริงด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อฉันมีปัญหาในตอนนั้น ฉันคงวิ่งมาที่นี่นานแล้วเพื่อดูว่าพ่อหน้าตาดีแค่ไหนที่ทำให้คุณตกหลุมรัก”
ซ่งซวนเหอตักไข่ปูหนึ่งช้อนเข้าปาก เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเฉียนปิงพูดเช่นนี้ “กลับมาเพื่อสิ่งนี้?”
“ไม่แน่นอน แต่นั่นคือเหตุผลหลัก” เห็นได้ชัดว่า Qian Ping สนใจเป็นอย่างมาก เขาถามว่า “เขาอยู่ที่ไหน? เรียกเขาออกไปกินข้าว ให้เพื่อนของคุณเห็นเขา”
“ไปเห็นเขาแล้วจะมีประโยชน์อะไร” ซ่งซวนเหอกินไข่ปูอย่างใจเย็น “เขาจะไม่ใช่ของคุณแม้ว่าคุณจะต้องเจอเขาก็ตาม”
เฉียนปิงตกใจ จากนั้นเขาก็หัวเราะ “ฉันยังสงสัยอยู่นิดหน่อย แต่ตอนนี้ฉันเชื่อจริงๆ ว่าคุณตกหลุมรักเขาอย่างหนัก เดิมทีฉันแค่พยายามให้คุณพูด แต่ตอนนี้ฉันอยากรู้จริงๆ”
"เขาชื่ออะไร?" เฉียนปิงขมวดคิ้ว เขากล่าวว่า “ผมจำได้ว่าเขามีนามสกุลเดียวกับหลินจือ เสี่ยวอะไร? เสี่ยวอะไรหมู่? เซียว หยานมู่? เซียวหยุนหมู่?”
ซ่งซวนเหอห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะไม่ได้ “ฉันไม่บอกคุณ”
“โทรหาเขา” Qian Ping ดูตื่นเต้น “ฉันได้ยินหนานจื่อพูดว่าเขาดูเหมือนอมตะ เขาดูดีกว่าคนดังที่เซ็นสัญญากับบริษัทของครอบครัวเขาเสียอีก มาเถอะ ให้ฉันเปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้น”
“ไม่โทรหาเขา” ซ่งซวนเหอปฏิเสธเขาโดยไม่ลังเล
ช่างเป็นเรื่องตลก เขามีโอกาสน้อยที่จะผ่อนคลาย ไม่ต้องไปติดตามแผนการกับเซียว หยวนมู่ ไม่ต้องตกขอบไปทั้งวัน การโทรหาเซียว หยวนมู่จะรบกวนการพักผ่อนของเขา เขาไม่ใช่คนงี่เง่า
“มันแค่เจอเขา” เมื่อเห็นว่าซ่งซวนเหอไม่เห็นด้วย เฉียนปิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “คุณคลั่งไคล้เขามากเกินไป คุณจะไม่พอใจถ้าคนอื่นมองเขานานเกินไปแม้แต่วินาทีเดียว”
ซ่งซวนเหอไม่ต้องการทำเรื่องนี้ต่อ เขาทำเสียงยอมรับอย่างเย้ยหยัน “ฉันชอบเขามากเกินไป ฉันไม่อยากให้คนอื่นมองเขาเหมือนกับว่าเขาเป็นสัตว์ที่แสดง โอเค? กินปู ทำไมพูดมากจัง”
เมื่อ Qian Ping ได้ยินดังนั้นเขาก็ไม่โกรธ เขากลับเบิกตากว้าง เห็นได้ชัดว่าตกใจยิ่งกว่า “บ้าจริง นี่มันเป็นไปไม่ได้ คุณไม่เพียงแค่หาคนที่จะจริงจังด้วย แต่คุณล้มเหลวจริงๆ”
"เย้เย้เย้." ถ้าซ่งซวนเหอรู้ว่าตัวละครนี้ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง จะพูดเรื่องไร้สาระมากมาย เขาจะไม่มาที่นี่เพียงเพราะเขาอยากกินปู อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่มีการหันหลังกลับ หากเขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายถือเรื่องนี้ต่อไป เขาต้องคิดหาเหตุผลบางอย่าง “อย่าพูดถึงเขาอีกต่อไป เราทะเลาะกันเมื่อเร็ว ๆ นี้และไม่ได้เจอกันมาพักหนึ่งแล้ว กินปูอย่างสบายใจ โอเคไหม?”
“เราทำแบบนั้นได้ยังไง!” เฉียนปิงขมวดคิ้ว “จะไม่ได้เจอกันเพียงเพราะทะเลาะกันได้ยังไง? ในเมื่อคุณชอบเขา คุณก็ควรจะยอมจำนนมากกว่านี้ คุณจะแต่งหน้าได้อย่างไรถ้าคุณไม่เห็นหน้ากัน”
“เขาเป็นคนที่ไม่อยากเจอฉัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเจอเขา” Song Xuanhe โกหกเพื่อปิดปาก Qian Ping “เราต้องการเวลาทำใจให้เย็นลง ฉันไม่ต้องการพูดถึงเขาในตอนนี้”
เฉียนปิงจึงปิดปาก เขามองไปที่ซ่งซวนเหอราวกับต้องการจะพูดอะไรบางอย่างมากกว่านี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกไป
ทั้งสองคนกินปูสองตัวอย่างสงบสุข เฉียนปิงจึงพูดขึ้นอีกครั้ง “ที่จริงมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ฉันกลับมา”
ซ่งซวนเหอเลิกคิ้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจมากนัก ตราบใดที่มันไม่เกี่ยวกับเซียว หยวนมู่ เขาก็จะรับฟัง
“คุณรู้เกี่ยวกับหุ่นยนต์ทางการแพทย์ของ Wei Chen ไหม” เฉียนปิงถาม
"ใช่."
“ฉันได้ยินมาว่าเขายังไม่สามารถหาคู่ครองที่ดีได้” สีหน้าของ Qian Ping กลายเป็นเรื่องจริงจัง “ฉันอยากจะลองดู”
ซ่งซวนเหอไม่ได้แสดงความคิดเห็น เขาเพียงพยักหน้าอย่างเฉยเมย
“ฉันย้ายออกจากที่พักตอนที่ฉันอยู่มัธยมต้นและตามพ่อไปที่หนานเซิงหลังจากนั้น แม้ว่าเราจะเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ แต่ฉันก็ไม่มีทางติดต่อเว่ยเฉินเพื่อคุยเรื่องธุรกิจได้ในตอนนี้ ฉันยังได้ยินมาว่าเขาปฏิเสธคนจำนวนมาก ฉันไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร”
“ฉันได้ยินจาก Zhou Nan ว่าเขาต้องการใครสักคนที่สามารถเข้าร่วมการทดสอบได้” ซ่งซวนเหอเงยหน้าขึ้นมอง “รวมถึงผู้ที่สามารถให้ข้อมูลจำนวนมากได้”
Qian Ping เพิ่งบ่นอย่างไม่ตั้งใจ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าซ่งซวนเหอจะรู้อะไรบางอย่าง ภาคแรกเขารู้แล้ว อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับช่วงครึ่งหลังมาก่อน เขาถามว่า “ข้อมูลอะไร”
“ข้อมูลทางการแพทย์ บา” ซ่งซวนเหอไม่ต้องการเข้าไปยุ่งในเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงกล่าวเพียงคำพูดที่ไร้สาระ “คุณควรจะทำมันจากด้านการทดสอบ ข้อมูลไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้รับ”
Qian Ping พยักหน้าอย่างเดือดดาล เขาถอนหายใจ เขาไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว เขากำลังจะพูดต่อเมื่อเขาได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากอีกด้านหนึ่งของม่านไม้ไผ่ จากนั้นเสียงก็พูดว่า “เซียว หยวนมู่ คุณอิ่มแล้วหรือยัง”
ซ่งซวนเหอตกใจ เฉียนปิงก็ตกใจเช่นกัน เขาขมวดคิ้วและครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่สองสามวินาทีก่อนที่จะเบิกตากว้าง “เซียว หยวนมู่ชื่อแฟนของคุณไม่ใช่เหรอ? ชื่อนี้ไม่ธรรมดา เขาอยู่ห้องข้างๆ หรือเปล่า”
ทันทีที่คำพูดของ Qian Ping ลดลง เสียงจากก่อนหน้านี้ก็ยืนยันความสงสัยของเขา
รอยยิ้มสามารถได้ยินในน้ำเสียงนั้น “ในเมื่อเขาเดาถูกแล้วและต้องการพบคุณ เราควรไปพบพวกเขา”
ขณะที่ Qian Ping ยืนขึ้น ในที่สุด Song Xuanhe ก็คิดว่าเสียงที่คุ้นเคยนี้เป็นของใคร
เว่ยเฉินนั่นเอง
ตัวละครหลักทั้งสองในการสนทนาของพวกเขาตอนนี้นั่งตรงข้ามพวกเขาและได้ยินทุกสิ่งที่พวกเขาพูด
อีฟ: ขอโทษที่โพสต์ช้า เมื่อวานฉันรู้สึกไม่ค่อยดีก็เลยเผลอหลับไปและลืมจัดตารางเวลา
หัวใจของฉันเจ็บปวดสำหรับ Xuanhe เมื่อเขานึกถึงแม่ของเขา แล้ว… *หัวเราะคิกคัก* คุณถูกจับได้ว่าโกหก ซวนเหอ ในที่สุด MuMu ก็กลับมาแล้ว!