แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
Liu Xu ยืนอยู่บนระเบียง จ้องมองลงไปที่ดอกไม้หายากที่บานสะพรั่งต้อนรับความหนาวเย็นในฤดูหนาว เธอดูหวาดกลัว
แม้ว่าคืนฤดูหนาวนี้อากาศจะหนาวจัด แต่เธอก็สวมเพียงชุดราตรีสีแชมเปญเรียบหรู เธอดูสวยงามเมื่อยืนอยู่ตรงนั้นในขณะที่ลอนผมที่ดูอิดโรยของเธอถูกพัดพาให้เกิดความระส่ำระสาย แม่กุญแจสองสามตัวตกลงบนไหล่บางและเรียบลื่นของเธอ ในขณะที่ส่วนที่เหลือนั้นปลิวไสวไปตามสายลมที่พัดแรง
ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา
Liu Xu ยืนพิงราวบันได ขนตาสั่นระริก มือของเธอบนราวบันไดค่อยๆ เลื่อนเข้าหากันก่อนจะประสานกันแน่น เมื่อเสียงฝีเท้าดังขึ้นใกล้ ๆ เธอดึงมือที่โอบแน่นออกจากกันแล้วหันศีรษะไป
ผู้มาใหม่หันหลังให้กับแสง รูปร่างสูงเพรียวของเขาทำให้ดูออกยากนิดหน่อยเพราะเรื่องนั้น ความประหลาดใจยินดีปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ และน้ำเสียงของเธอก็ไพเราะและนุ่มนวล “ซ่งเชา”
ซ่งซวนเหอยืนอยู่กับที่ ดวงตาของเขากวาดไปทั่วร่างของ Liu Xu ไม่มีสีหน้าของเขาแม้ว่าเขาจะสังเกตเห็นว่าเธอไม่ได้แต่งตัวสำหรับความหนาวเย็น เขาพยักหน้าอย่างไม่แยแส “Huang Cong บอกว่าคุณกำลังมองหาฉัน?”
"ใช่." Liu Xu หันกลับมา โอบแขนที่แข็งไว้รอบตัวเธอ เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาเศร้าลง เผยให้เห็นใบหน้าซีดเซียวและลำคอระหง เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อันที่จริง วันนี้ฉันโทรหาคุณที่นี่เพื่อขอโทษ”
ในขณะที่รักษาระยะห่างจาก Liu Xu หนึ่งเมตรครึ่งเศษเสี้ยวของอุบายก็ฉายผ่านดวงตาของ Song Xuanhe อย่างไรก็ตาม สีหน้าที่เขาแสดงออกมาคือความสับสน "ขอโทษ?"
“ใช่ ฉันทำผิดต่อคุณ”
Liu Xu เงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาของเธอน่าดึงดูดมาก—มันกลมโต บริสุทธิ์ และมีเสน่ห์ มุมด้านนอกของดวงตาของเธอก็ยาวเช่นกัน จากมุมของซ่งซวนเหอ ดูเหมือนว่าพวกเขามีความไร้เดียงสาที่อ่อนแอ ขนตาของเธอก็กระพือเบา ๆ รูปลักษณ์ของเธอมีผลอย่างมากในการกระตุ้นความรู้สึกอ่อนโยนที่มีต่อเธอ
แต่ซ่งซวนเหอยังคงไม่ไหวติง ทุกคนในวงการบันเทิงต่างเชี่ยวชาญในการใช้รูปลักษณ์ของพวกเขา Liu Xu ก็ไม่มีข้อยกเว้น
นอกจากนี้เขายังเป็นนักออกแบบแฟชั่นอีกด้วย เขาเคยเห็นผู้ชายหล่อและผู้หญิงสวยมานับไม่ถ้วน มันยากมากสำหรับคนทั่วไปที่จะย้ายเขา นอกจากนี้ การแต่งหน้าของนางแบบสำหรับแฟชั่นโชว์บางงานจะถูกกำหนดโดยพื้นหลังของงานและเสื้อผ้าที่จะจัดแสดง นอกจากนี้ ช่างแต่งหน้าที่รับผิดชอบการแต่งหน้าของนางแบบมักจะมีงานต่อเนื่องมากกว่าหนึ่งงาน ดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับรูปลักษณ์ทุกประเภทและวิธีการบรรลุผลสำเร็จ
ตัวอย่างเช่น ตอนนี้ เขาสามารถเห็นว่า Liu Xu ทำให้เส้นบนของดวงตาของเธอยาวขึ้นและหย่อนลงตามธรรมชาติ เข้ากับรูปตาของเธอมาก ดูเป็นธรรมชาติมาก มันทำให้เธอดูมีระดับและสวยงามยิ่งขึ้น เอฟเฟกต์นี้เกิดขึ้นได้จากการใช้การแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อน
การที่ Liu Xu ต้องการแต่งหน้าและทักษะการแสดงของเธอเพื่อโน้มน้าวใจ Song Xuanhe หมายความว่าเธอไม่เข้าใจเขาเลย
เมื่อเห็นกลอุบายที่น่าเบื่อเช่นนี้ ความใจร้อนก็หลั่งไหลเข้ามาในดวงตาของซ่งซวนเหอ “ถ้าคุณจะขอโทษ แค่บอกเหตุผลมา อย่าพูดเกินจริง”
Liu Xu สั่นด้วยแขนของเธอรอบตัวเธอ เมื่อเธอได้ยินเขา เธอตัวแข็งทื่อ จากนั้นเธอก็มองไปที่ใบหน้าที่ไม่แยแสของซ่งซวนเหอด้วยดวงตาที่เปียกชุ่มและกัดริมฝีปากของเธอ “ที่จริง…มันเป็นความผิดของฉันบางส่วนที่ซ่งกั๋วเฉา—คุณ คนรักของซองไปสร้างปัญหาที่บ้านของคุณ”
ซ่งซวนเหอเลิกคิ้วส่งสัญญาณให้เธอดำเนินการต่อ
Liu Xu ตัวสั่นจากความหนาวเย็นจากการอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เมื่อเธอเห็นว่าซ่งซวนเหอไม่แสดงอาการอ่อนโยนและรู้สึกปกป้องเธอ เธอหยุดกัดริมฝีปากและกอดตัวเองแน่นขึ้น เธอพูดว่า “ฉันทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ในขณะที่นายซ่งยังคงรักษารักแรกของเขาในฐานะคนรักไว้ข้างนอก ห่างไกลจากสายตาของนางซ่งและตระกูลหลี่ ฉันก็โกรธเหมือนกันที่ฉันไม่ได้เป็นอะไรนอกจากความรักครั้งแรกของเขา ดังนั้น ฉันจึงได้ตรวจสอบและลงเอยด้วยการค้นพบจางซิ่วหยา….”
เมื่อเธอเห็นว่าการแสดงออกที่ไม่แยแสของซ่งซวนเหอไม่เปลี่ยนไป Liu Xu ก็สะอื้นอย่างเงียบ ๆ และก้มหน้าลง “ฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจางซิ่วหยาจะตั้งครรภ์ นับประสาอะไรที่เธอจะไปก่อปัญหาที่ซ่งเรสซิเดนซ์ด้วยเจตนาแอบแฝง ตอนนี้ทุกคนรู้เรื่องนี้แล้ว ฉันเสียใจ…."
"คุณจะทำ?"
Liu Xu ตกตะลึง เธอเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาเต็มไปด้วยน้ำตา เธอถามว่า “ฉัน…ซงเซา คุณยกโทษให้ฉันได้ไหม”
ซ่งซวนเหอหัวเราะ “ฉันไม่ใช่คนที่คุณควรขอการให้อภัยจากคุณ เหยื่อที่แท้จริงคือซ่งกั๋วเชาและแม่ของฉัน ถ้าคุณเสียใจจริง ๆ คุณควรขอโทษพวกเขา ถ้าเสร็จแล้วฉันจะไป”
“ซ่งเชา”
เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะจากไปจริงๆ อย่างที่พูด Liu Xu ก็ไม่มีเวลามากังวลเรื่องอื่น เธอรีบคว้าแขนเขาไว้
เธอพูดอย่างเร่งรีบว่า “ซ่งเชา ฉันไปหาคุณซ่งไม่ได้ ฉันกลัวมากตั้งแต่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลซ่ง ฉันไม่มีความกล้าที่จะแสดงและเคลียร์สิ่งต่างๆ เลย หลังจากนั้นไม่นาน Mr. Song ก็พบว่าฉันมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับมัน เขาตัดสินใจที่จะปฏิบัติต่อฉันเหมือนผู้ร้าย เขาสั่งให้บริษัทของฉันปิดฉันไปแล้ว ฉันอยู่ที่ปลายเชือกแล้ว”
ซ่งซวนเหอขมวดคิ้ว “แล้วอยากให้ฉันทำยังไงล่ะ”
ดวงตาของ Liu Xu สว่างขึ้น เธอคิดว่าในที่สุดซ่งซวนเหอก็เต็มใจช่วยเธอ เธอพูดว่า “ฉันแค่ต้องการให้คุณพูดกับบริษัทของฉันในนามของฉัน คุณแค่… คุณแค่ต้องพูดว่าเราเป็นเพื่อนกัน”
“เราเป็นเพื่อนกันไหม” ซ่งซวนเหอดึงแขนของเขาออกไป จากหางตา เขาเห็นแสงแวววาวจากโลหะบางชนิดในความมืดของตึกสูงที่อยู่ตรงข้ามพวกเขา มุมริมฝีปากของเขายกขึ้น “ถ้าจำไม่ผิด ฉันเชื่อว่าจักรพรรดินีหลิวกับภาพยนตร์ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน”
หลังจากพูดเช่นนี้ ซ่งซวนเหอก็ก้าวออกไปและเตรียมจะจากไปเพราะเขารู้ว่าเป้าหมายของหลิวซูบรรลุแล้ว
สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือหลังจากผ่านไปเพียงสองก้าว ร่างที่อ่อนนุ่มก็เบียดเข้ามาที่หลังของเขา ร่างนาฬิกาทรายนั้นแนบแน่นกับเขา ทำให้ร่างกายของเขาแข็งไปชั่วขณะ เมื่อเขากลับมาถึงตัวเขาได้ผลัก Liu Xu ลงบนพื้นแล้ว
Liu Xu ไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ซ่งซวนเหอไม่เพียงแต่ไม่สนใจเธอแม้หลังจากที่เธอทิ้งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแล้ว แต่เขายังผลักเธอออกไปอย่างเกรี้ยวกราดอีกด้วย เนื่องจากเธอไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน เธอจึงคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่สามารถตอบโต้ได้
การแสดงออกของซ่งซวนเหอกลายเป็นเย็นชา การกระทำของ Liu Xu ทำให้เขานึกถึงบางสิ่งเมื่อนานมาแล้ว ความสนใจที่จะไปกับเธอหายไปทั้งหมด เขามอง Liu Xu ซึ่งยังคงนั่งอยู่บนพื้นอย่างเย็นชาแล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
เนื่องจากซ่งซวนเหอจากพวกเขาไปก่อนหน้านี้ Huang Cong จึงพยายามดิ้นรนที่จะมีส่วนร่วมกับ Xiao Yuanmu ในการสนทนา ยังไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ แต่รู้สึกเหมือนเขาใช้เวลาถึงสิบปี
Xiao Yuanmu เป็นคนที่ยากที่สุดที่จะหาผลประโยชน์ร่วมกันหรือประจบสอพลอที่ Huang Cong เคยพบมาตลอดหลายปีของเขา
ยกเว้นตอนที่พวกเขาคุยกันเรื่องซ่งซวนเหอในตอนแรก—ซึ่งเซียวหยวนมู่พูดอีกสองสามประโยคและมองเขาด้วยสายตาเย็นชา—ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไรหลังจากนั้น การจ้องมองของเซียวหยวนมู่ไม่เคยเปลี่ยน มันเป็นการแสดงออกที่ไม่แยแสและเงียบสงบตลอดไป บางครั้งเขาก็จะตอบกลับด้วยคำหนึ่งหรือสองคำ ดังนั้น Huang Cong จึงไม่รู้ว่าจะสนทนาต่อไปอย่างไร
สิ่งที่ Huang Cong เชี่ยวชาญที่สุดคือการอ่านใจคน เหตุผลที่เขาประสบความสำเร็จในการดูดนมให้คนอื่นเป็นเพราะเขาจะคอยดูการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในการแสดงออกของพวกเขา แต่นี่ไม่มีประโยชน์เมื่อพูดถึงเซียว หยวนมู่ เพราะอีกฝ่ายไม่แสดงสีหน้าใดๆ เลย!
เนื่องจากอายุของเขาและลักษณะเฉพาะในอาชีพของเขา Huang Cong วัยสามสิบปีจึงได้เห็นผู้คนทุกประเภท ในจำนวนนี้มีบุคคลระดับสูงและมีอิทธิพลค่อนข้างมาก แต่แม้ว่าคนเหล่านั้นจะดูโอ่อ่าและไม่ค่อยพูด แต่พวกเขาก็ยังเปิดเผยความผันผวนเล็กน้อยในการแสดงออกโดยไม่ตั้งใจ ดังนั้น Huang Cong จึงคิดเสมอว่าไม่มีบุคคลใดที่สามารถซ่อนอารมณ์ของพวกเขาในขณะที่อยู่ภายใต้การสังเกตของเขา
ตอนนี้เขาได้พบกับเซียว หยวนมู่แล้ว Huang Cong ตระหนักว่าเขาโง่เขลา อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ เขาไม่ต้องการใช้โอกาสนี้ในการเติบโตเลย สิ่งที่เขาต้องการก็คือรีบหนีออกจากสถานที่ที่ทำให้ขาของเขาสั่น!
ถึงกระนั้น ไม่ว่าเขาจะต้องการหนีมากเพียงใด เขาก็ไม่กล้าเดินหนีตามที่เขาพอใจ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ภาวนาให้ซ่งซวนเหอรีบกลับมา
ใครจะรู้ว่าเป็นเพราะสวรรค์ได้ยินคำอธิษฐานของเขา แต่เมื่อ Huang Cong ยิ้มอีกครั้งและพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อพูดคุยกับ Xiao Yuanmu—ในขณะที่อธิษฐานเป็นครั้งที่เก้าสิบเก้าให้ Song Xuanhe กลับมาเร็ว ๆ นี้ Song Xuanhe ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาจริงๆ
“ซ่งเชา!” ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!
ความหนาวเย็นยังไม่หายไปจากใบหน้าของซ่งซวนเหอ เมื่อเขาเห็น Huang Cong มองเขาอย่างเกินจริงราวกับว่าเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตของอีกฝ่าย เขาก็วางเท้าลงและเปลี่ยนทิศทางอย่างละเอียด
Huang Cong รีบไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าการกระทำที่ใจร้อนมากเกินไปของเขาอาจเปิดเผยความจริงที่ว่าเขาไม่ต้องการอยู่กับเซียว หยวนมู่อีกต่อไปและทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจ เขาดึงซ่งซวนเหอที่ต้องการเปลี่ยนทิศทางและพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ “ในที่สุดคุณก็กลับมา ตอนนี้คุณเซียวและฉันเป็นห่วงคุณมาก คุณไม่รู้หรอกว่าวงการบันเทิงซับซ้อนและอันตรายแค่ไหน บางครั้ง แม้ว่าคุณจะพูดเพียงไม่กี่คำ ผู้คนก็สามารถใช้คำไม่กี่คำเหล่านั้นกับคุณได้ เราทั้งคู่กลัวว่าคุณจะพูดอะไรผิดและถูกวางแผนต่อต้าน”
ปัจจุบัน Song Xuanhe ไม่ชอบให้ใครแตะต้อง ขณะที่ Huang Cong คว้าตัวเขาไว้ คิ้วของเขาที่เพิ่งเลิกคิ้วก็ขมวดขึ้นอีกครั้ง เขาดึงแขนออกและพูดว่า “ใช้คำพูดของคุณ อย่าแตะต้องฉัน”
Huang Cong ยิ้มและพูดว่า “ตอนนี้อารมณ์ของฉันปั่นป่วนเกินไป ฉันเป็นห่วงคุณมาก”
ซ่งซวนเหอชำเลืองมองที่หวงกงแล้วเดินไปรอบๆ เขาเพื่อไปถึงด้านข้างของเซียวหยวนมู่ เขาถามว่า “เมื่อกี้คุณสองคนคุยอะไรกัน” อะไรที่ทำให้ Huang Cong หวาดกลัวได้ถึงขนาดนี้?
"ไม่มีอะไร." การจ้องมองของ Xiao Yuanmu ตกลงไปที่ขากรรไกรของ Song Xuanhe ที่ตึงเครียดเล็กน้อย เขาจับมือซ่งซวนเหอที่ห้อยอยู่ข้างอีกฝ่าย เมื่ออีกฝ่ายเริ่มดิ้นออกจากการเกาะกุม เขาก็ยิ่งบีบแน่นขึ้น “เมื่อเสร็จแล้วไปกันเถอะ”
ซ่งซวนเหอไม่สามารถปัดป้องเสี่ยวหยวนมู่ได้ กรามที่เกร็งเล็กน้อยของเขาเริ่มตึงเครียดยิ่งขึ้น เสียงของเขาก็เย็นลงเช่นกัน "ไปกันเถอะ."
Huang Cong ที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง สังเกตเห็นว่าบรรยากาศรอบตัวพวกเขากลายเป็นศัตรู เขากลืนคำพูดของเขาลงและถอยหลังหนึ่งก้าวหัวเราะ “ทันใดนั้นฉันก็จำได้ว่าจักรพรรดิภาพยนตร์ Xue กำลังตามหาฉัน ในเมื่อซ่งเชากลับมาแล้ว ฉันขอตัวก่อน”
เมื่อเขาพูดจบ เขาก็กลั้นหายใจและเหลือบมองคนสองคนที่ไม่แม้แต่จะมองเขาผ่านสายตารอบข้าง จากนั้นเขาก็หายใจออกและจากไป
“มือคุณเย็น” เซียว หยวนมู่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “มันสั่น”
ซ่งซวนเหอผงะ เขาหยุดดิ้นรนและหันหน้าหนี “มันเย็นเกินไปที่ระเบียง”
เซียว หยวนมู่มองดูสายตาที่มองต่ำและขนตาหนาของอีกฝ่าย แสงสีดำส่องผ่านดวงตาของเขาเอง และเสียงของเขาก็อ่อนลง “ฉันจะอุ่นให้คุณเอง”
เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ ซ่งซวนเหอเม้มริมฝีปาก แต่เขาก็ไม่ได้ต่อสู้กับเขาอีกต่อไป
*
เช้าวันต่อมา ซ่งซวนเหอตื่นขึ้นอีกครั้งด้วยเสียงโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุดหย่อน
เขาขมวดคิ้วขณะเสยผมที่ยุ่งเหยิงอยู่แล้ว ทำให้มันยุ่งเหยิงยิ่งขึ้น เขามองไปที่การแจ้งเตือน "สายเรียกเข้า" บนโทรศัพท์แล้วเอนหลังลงบนเตียง เขาค่อยๆ ยืดแขนขาออกแล้วหลับตาลงอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หลับไปพร้อมกับเสียงริงโทนของเขา
เมื่อถึงเวลาที่ซ่งซวนเหอคลานออกจากเตียงในที่สุด เขาก็มีสายที่ไม่ได้รับมากกว่ายี่สิบสาย พวกเขาทั้งหมดมาจาก Song Guochao เขาหัวเราะเบาๆ แล้วโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปข้างล่าง
วันนี้พวกเขากินพาสต้าเป็นอาหารเช้า เขาต้องยอมรับว่าพาสต้าซีฟู้ดของเซียว หยวนมู่นั้นหาตัวจับยาก สาเหตุที่เขาไม่เอนกายบนเตียงและลุกขึ้นมาตรงเวลาแทนก็เพราะพาสต้าชามนี้
เมื่อเขามาถึงชั้นหนึ่ง พาสต้าก็วางอยู่บนโต๊ะอาหารแล้ว โทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ แต่ไม่พบเสี่ยว หยวนมู่
ซ่งซวนเหอมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นเขา เขาเดินเข้าไปในห้องอาหารอย่างลังเล ที่นั่น เขาเห็นเซียว หยวนมู่เดินเข้ามาจากระเบียงพร้อมโทรศัพท์ในมือ
เซียวหยวนมู่ชำเลืองมองเขาและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ไปกินข้าวกันเถอะ”
ซ่งซวนเหอพยักหน้า เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเซียว หยวนมู่จะโทรมาแต่เช้าตรู่ เขาหันกลับมาแต่ดูเหมือนจู่ๆก็นึกอะไรขึ้นได้ ดวงตาของเขาสว่างขึ้น “เมื่อกี้คุยกับใคร? Yang Jie จากครั้งที่แล้วหรือเปล่า? ฉันจำได้ว่าได้ยินว่าเขาเพิ่งเข้าร่วมบริษัทแห่งหนึ่ง เขาต้องการให้คุณเปลี่ยนงานหรือไม่”
เซียว หยวนมู่หยุดเดินและหันไปถามเขาว่า “คุณต้องการให้ฉันเปลี่ยนงานหรือไม่”
“เห็นได้ชัดว่าฉัน….”
ก่อนที่ซ่งซวนเหอจะพูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงเย็นชาของอีกฝ่ายพูดว่า “เพื่อที่คุณจะได้ใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นเพื่อเลิกกับฉัน”
การแสดงออกบนใบหน้าของซ่งซวนเหอแข็งขึ้นหนึ่งวินาที แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ฝืนแสดงสีหน้าประหลาดใจ นอกจากนี้ยังมีการแสดงความโกรธและความไม่เชื่อที่คู่ควรกับรางวัลออสการ์ “ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้น!”
“ฉันคิดว่าคุณเป็นคนที่ต้องการใช้การลาออกของคุณเป็นข้ออ้างในการเลิกกับฉัน!” ซ่งซวนเหอโต้กลับทันที “ถ้าคุณไม่ได้คิดเรื่องนั้น ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น? คุณพูดอย่างนั้นแสดงว่าคุณคิดเกี่ยวกับมัน!”
หลังจากโต้เถียงอย่างไร้เหตุผลและผิดพลาด ซ่งซวนเหอก็ระงับมุมปากของเขาที่ต้องการจะลุกขึ้นเนื่องจากความภาคภูมิใจที่เขารู้สึกถึงความมีไหวพริบของตัวเอง เขาจ้องมองไปที่เซียว หยวนมู่ด้วยความสงสัยในดวงตาของเขา
เซียว หยวนมู่เลิกคิ้ว ขยับคางเล็กน้อย เขาใช้มันชี้ไปที่ห้องนั่งเล่น
ซ่งซวนเหอไล่ตามคางของอีกฝ่ายและมองข้ามไป เขาเห็นว่าทีวีกำลังออกอากาศข่าวบันเทิงอยู่ พิธีกรรายการข่าวบันเทิงสมัยเป็นสาว เธอกำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่มีชีวิตชีวามากเกินไป “ข่าวด่วนเมื่อเช้านี้: จักรพรรดินีหลิวแห่งภาพยนตร์มีนัดพบลับๆ กับเด็กหนุ่มรูปงาม ว่ากันว่าหนุ่มหล่อไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแวดวงบันเทิง วงในรั่วไหลออกมาว่าหนุ่มหล่อคนนี้เป็นนายแบบหนุ่มสุดหล่อของครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอิทธิพล เห็นได้ชัดว่าเขาออกเดทกับจักรพรรดินีหลิวผู้สูงวัยของภาพยนตร์มาระยะหนึ่งแล้ว ว่ากันว่ามีสัญญาณของความสัมพันธ์นี้ก่อนที่จะมีรูปถ่ายของวันนี้ ใครจะรู้ว่านั่นหมายความว่าจะมีการได้ยินข่าวดีจาก Film Empress Liu ในไม่ช้า? Liu Xu ยังไม่ได้แถลงเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราจะติดตามเรื่องนี้อย่างใกล้ชิด”
ซ่งซวนเหอ: ….
“ดูข่าวบันเทิงแต่เช้าเลยเหรอ” สายตาที่ซ่งซวนเหอมองเซียวหยวนมู่นั้นเต็มไปด้วยความตำหนิ “ข่าวบันเทิงล้วนเป็นของปลอม ภาพถ่ายส่วนใหญ่ผ่านการโฟโต้ชอป”
ซ่งซวนเหอเพิ่งพูดจบเมื่อภาพหลายภาพปรากฏขึ้นบนหน้าจอขนาดใหญ่ในห้องออกอากาศของพิธีกร ในภาพหนึ่ง Liu Xu กำลังดึงแขนของชายหนุ่มร่างสูง ในอีกภาพหนึ่ง Liu Xu กำลังกอดชายหนุ่มคนดังกล่าวจากด้านหลัง มีโมเสกบนใบหน้าของชายหนุ่ม แต่ใครก็ตามที่เข้าร่วมงานเลี้ยงเมื่อคืนนี้จะสามารถรับรู้ได้ว่านั่นคือซ่งซวนเหอ
สายตาของ Xiao Yuanmu มองไปที่ Song Xuanhe ราวกับกำลังรอให้เขาอธิบายตัวเอง
ซ่งซวนเหอดูประหลาดใจอย่างมาก ยังมีความเกรี้ยวกราด “ฉันสงสัยว่าทำไมเธอถึงดึงฉันและกอดฉันเมื่อวานนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะเธอต้องการจะจัดฉันแบบนี้!”
ดวงตาของเซียว หยวนมู่เย็นชา เขาถามอย่างไม่แสดงออกว่า “คุณไม่รู้มาก่อนเหรอ?”
“ไม่…” ซ่งซวนเหอเปลี่ยนสิ่งที่เขากำลังจะพูด “อืม ฉันรู้มาบ้างแล้ว ฉันรู้ว่าเธอต้องการใช้ความขัดแย้งระหว่างซ่งกั๋วเฉากับฉันเพื่อแก้ปัญหาที่เธอถูกบริษัทตัดขาด มันเกิดขึ้นจนฉันเข้ากับเขาไม่ได้ ดังนั้น เดิมทีฉันวางแผนที่จะทำสิ่งที่เธอต้องการเพื่อรังเกียจซ่งกั๋วเฉา แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะกล้าได้กล้าเสียขนาดนี้”
Xiao Yuanmu จ้องที่เขาเป็นเวลานานก่อนที่จะพูดว่า “คุณไม่ชอบ Liu Xu”
ซ่งซวนเหอตอบโดยไม่ลังเล “ไม่แน่นอน”
“แล้วชอบใครล่ะ” Xiao Yuanmu ตามมาด้วยคำถามถัดไปหลังจากนั้นไม่นาน
“ฉันไม่…” ตอนนี้เซียว หยวนมู่เร็วเกินไป มันเกือบทำให้ซ่งซวนเหอเพลี่ยงพล้ำ ซ่งซวนเหอสามารถเหยียบเบรกได้ทันเวลา และจิตใจของเขาก็ปั่นป่วน “ฉันชอบใครก็ตามที่ฉันอยู่ด้วยในตอนนี้”
เขารู้ว่าซ่งซวนเหอไม่ได้พูดความจริง อย่างไรก็ตาม เซียว หยวนมู่ ซึ่งไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะบอกความจริงหรือไม่ ไม่ได้โกรธ ไม่ว่าในกรณีใด เมื่อเขาเห็นว่าอีกฝ่ายไม่สามารถซ่อนแสงเจ้าเล่ห์ในดวงตาของเขาได้ ริมฝีปากของเซียว หยวนมู่ก็โค้งขึ้น เขาไม่ได้ติดตามเรื่องนี้อีกต่อไป “กินข้าวกันเถอะ”
ระหว่างทางไปบริษัท โทรศัพท์ของซ่งซวนเหอก็ดังขึ้นไม่หยุด เขาตั้งอกตั้งใจขับรถ ทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงเรียก เซียว หยวนมู่ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยครุ่นคิด เขาไม่ได้สนใจโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุดหย่อนของซ่งซวนเหอ
ปัจจุบัน Yang Jie กำลังช่วยเขาในการควบรวมและซื้อกิจการของหลายบริษัทที่ดูเหมือนจะไม่มีแนวโน้มที่ดีในขณะนี้ แต่จะพัฒนาอย่างน่าประทับใจในอนาคต สิ่งต่าง ๆ ดำเนินไปอย่างประสบความสำเร็จ เขายังสามารถค้นหาผู้ช่วยที่โดดเด่นและมีความสามารถของเขา หลุยส์ จากชาติก่อนของเขา เขาให้คนอื่นช่วยจัดการบริษัทของเขาที่กำลังจะเปิดตัวในต่างประเทศ
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป บริษัทของเขาก็จะเดินไปตามทางได้ภายในเวลาสามเดือน เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็ต้องจากไป
การออกจากจีนไปยังสหรัฐอเมริกาเป็นแผนของเขาตั้งแต่เขาเกิดใหม่ ตั้งแต่วินาทีที่เขาถูกลอตเตอรี่ใบนั้นซึ่งมีมูลค่ามากกว่าทุนของเขาในชาติที่แล้ว ทุกสิ่งที่เขาทำจนถึงตอนนี้ก็เป็นไปตามแผนนั้น ไม่ว่าจะเกี่ยวกับนโยบายบริษัทของเขาหรือว่าเขาจะต่อกรกับตระกูลเซียวในอนาคตอย่างไร จีนก็ไม่เคยเป็นสถานที่ที่เขาวางแผนไว้ว่าจะตั้งสำนักงานใหญ่ของบริษัท การออกจากจีนเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้
เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนที่จะหยุดเพียงเพราะใครบางคนหรือบางสิ่งบางอย่าง จริงๆ แล้ว แม้แต่ซ่งซวนเหอก็ไม่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนแผนได้ ก็แค่… เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อเขาคิดว่าเขาจะไม่สามารถได้ยินซ่งซวนเหอพูดทันทีว่า “อร่อย” ได้อย่างไรอีกต่อไป ความปรารถนาที่จะทำอาหารกินเองของเขาก็ลดลงอย่างมาก
เรื่องนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับคนอย่างเซียว หยวนมู่ ผู้ไม่เคยหวั่นไหวเพราะคนอื่น มันเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การระวังตัว
โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เสียงเรียกเข้าแตกต่างออกไป เซียวหยวนมู่สลัดความคิดของเขาและหันไปมองซ่งซวนเหอที่เพิ่งรับสายผ่านตัวรับสัญญาณบลูทูธของเขา
เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงอะไร แม้ว่าใบหน้าของซ่งซวนเหอจะมีรอยยิ้ม แต่การแสดงออกของเขาก็ยังเย็นชา นิ้วที่ขาของเซียว หยวนมู่ขยับเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นท่าทางรังเกียจและชิงชังเช่นนี้บนใบหน้าของซ่งซวนเหอ
ดังนั้น เมื่อซ่งซวนเหอวางสาย เซียวหยวนมู่ถามคำถามฟุ่มเฟือยว่า “ใครกัน?”
น้ำแข็งบนใบหน้าของซ่งซวนเหอยังไม่ละลาย เขาพูดว่า “หลิว ซู”
Xiao Yuanmu มองไปทางอื่นด้วยสายตาที่ครุ่นคิด เมื่อ Song Xuanhe พูดถึง Liu Xu เมื่อวานนี้ เขาไม่ได้แสดงสีหน้าเช่นนี้ แม้ว่า Huang Cong จะเตือนเขาเกี่ยวกับสิ่งที่ Liu Xu วางแผนไว้ แต่เขาก็ยังพูดกับ Liu Xu เล็กน้อย เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ที่ทำให้ปฏิกิริยาของซ่งซวนเหอเปลี่ยนไปอย่างมาก?
Xiao Yuanmu จำการแสดงออกที่เครียดบนใบหน้าของ Song Xuanhe โดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเขากลับมาจากระเบียง นอกจากนี้ยังมีความเกลียดชังที่ชัดเจนของอีกฝ่ายต่อการถูกแตะต้อง
ระดับความรังเกียจและความผันผวนของอารมณ์นั้น… แทนที่จะบอกว่าเป็นเพราะเขาอารมณ์ไม่ดี มันเหมือนกับการตอบสนองต่อความเครียดมากกว่าเมื่อพบเจอบางสิ่งหรือสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันซึ่งทำให้เขานึกถึงบางสิ่งที่เขาไม่ต้องการ จดจำ.
ดวงตาของ Xiao Yuanmu มืดลงเล็กน้อย การปฏิเสธการสัมผัสเนื่องจากความเครียดทางร่างกายมักเกิดขึ้นหลังจากที่คนๆ หนึ่งเคยมีประสบการณ์ถูกบังคับสัมผัสและได้รับความเจ็บปวดทางจิตใจตามมา….
รถค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปในลานจอด เมื่อจอดรถมือของซ่งซวนเหอก็ตกลงบนเบรกมือ เซียว หยวนมู่ยื่นมือออกไป ปัดมือของอีกฝ่ายในลักษณะที่ดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ อย่างไรก็ตาม ซ่งซวนเหอไม่ตอบสนอง เขามองไปที่เซียว หยวนมู่อย่างแปลกประหลาด
Xiao Yuanmu ปลดเข็มขัดนิรภัยของเขาอย่างใจเย็น โดยปกติแล้ว ผู้ที่มีความเครียดจากบาดแผลจะพบว่าเป็นการยากที่จะควบคุมอารมณ์ของตนเอง และพบว่าเป็นการยากที่จะสงบสติอารมณ์ในช่วงเวลาสั้นๆ อย่างไรก็ตาม ซ่งซวนเหอสงบสติอารมณ์ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา แม้ว่าเขาจะปฏิเสธไม่ให้คนอื่นแตะต้อง แต่เขาก็อดกลั้นไว้มาก เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าเขาจะได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา แต่ผลกระทบนั้นไม่ได้เด่นชัดเป็นพิเศษ
เมื่อพวกเขามาถึงลิฟต์ เซียวหยวนมู่ก็จ้องมองลงมา เขาคิดว่าบางทีบาดแผลของซ่งซวนเหออาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่เคยสนิทสนมกับเขามากเกินไปในชีวิตของเขา
ซ่งซวนเหอไม่รู้ว่าเซียวหยวนมู่กำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่รู้ด้วยว่าในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ เซียวหยวนมู่ได้ช่วยเขาหาเหตุผลว่าทำไมเจ้าของเดิมถึงไม่เคยวางมือจากเซียวหยวนมู่ ถ้าเขารู้ เขาจะยอมรับทันทีและทำให้หัวใจของบิ๊กช็อตคนนี้สงบลง
ประตูลิฟต์ผู้บริหารเปิดออก ผู้ช่วยประธานาธิบดีที่กำลังจะออกจากลิฟต์เบิกตากว้างเมื่อเห็นซ่งซวนเหอ เขาพูดทันทีว่า “เอ้อเชา คุณอยู่ที่นี่!”
หลังจากพูดแบบนี้ ดูเหมือนเขาจะรู้ตัวว่าตอนนี้เขาฟังดูเหนื่อยเกินไปหน่อย เขาเหลือบมองพนักงานคนอื่นๆ ที่กำลังรอลิฟต์อีกตัว และลดเสียงลงในขณะที่นำซ่งซวนเหอเข้าไปในลิฟต์ผู้บริหาร “ประธานาธิบดีกำลังรอคุณอยู่ในห้องทำงานของเขา คุณควรอ้อมเล็กน้อยและตรงไปที่สำนักงานของประธานาธิบดี อย่าปล่อยให้มิสเตอร์ซองจับคุณได้ เขาพุ่งตรงไปที่สำนักงานของคุณในเช้าวันนี้ด้วยความโกรธ ฉันเกรงว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย”
“พี่ชายของฉันต้องการอะไร” ซ่งซวนเหอถามด้วยน้ำเสียงไม่แยแสขณะที่เขาขึ้นลิฟต์โดยกอดอก
“แน่นอนว่าเป็นเรื่องของข่าวบันเทิงวันนี้”
ผู้ช่วยของ Song Xuanlin ก็เหมือนกับ Zhang Chao ผู้ช่วยของ Song Xuanhe เขายังทำงานเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของซ่ง ซวนหลิน เมื่ออีกคนโตแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้เรื่องส่วนตัวของสมาชิกตระกูลซ่งมากกว่าคนทั่วไป
“คุณไม่ได้อยู่ที่บ้าน ดังนั้นคุณจึงไม่ได้ยินว่าประธานซ่งพูดว่าคุณสร้างปัญหาเมื่อเห็นข่าวได้อย่างไร” ผู้ช่วยพูด “อย่าปล่อยให้ตัวเองโดนปากกระบอกปืนของคุณซ่ง ภายหลัง. เขาอยู่ในทางเทคนิคที่ถูกต้องในเวลานี้ เขาอาจจะรั้งคุณไว้ตลอดเวลาและรอให้คุณไปลงน้ำเพื่อที่เขาจะได้สอนบทเรียนให้คุณ”
ซ่งซวนเหอยิ้มให้อีกฝ่าย รอยยิ้มนั้นไปไม่ถึงดวงตาของเขา “คุณค่อนข้างมีอคติกับคุณซ่ง อ่า”
ผู้ช่วยยิ้ม เขาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของ Song Xuanlin ดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับ Song Xuanhe เป็นอย่างดี เมื่อเขาได้ยินอีกฝ่ายพูดเช่นนี้ เขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายแค่ล้อเล่น อย่างไรก็ตาม เขายังต้องพูดเรื่องที่เหมาะสม "นาย. เพลงที่สร้างปัญหาไม่น่าจะมีแรงจูงใจจากเรื่องส่วนตัวเพียงอย่างเดียว ปัจจุบันคุณถือหุ้นร้อยละ 20 ที่เขาและนายหญิงเคยเป็นเจ้าของร่วมกัน หลังจากเรื่องอื้อฉาวระหว่าง Liu Xu กับคุณออกมา แม้แต่ประธาน Song ก็ค่อนข้างโกรธ นายสองอาจใช้เรื่องนี้เพื่อยึดคืนหุ้นเหล่านั้น คงจะดีที่สุดถ้าคุณไม่ปะทะกับเขา”
“หุ้นราคาถูกเท่ากะหล่ำปลีหรือเปล่า” ซ่งซวนเหอหัวเราะอย่างไม่สนใจ “พวกมันเป็นสิ่งที่สามารถถ่ายโอนได้ง่ายอย่างนั้นหรือ? สิ่งที่ควรเปลี่ยนมือทุกๆสองสามเดือน?”
ผู้ช่วยยังรู้ว่าความน่าจะเป็นของเหตุการณ์นั้นจะไม่สูง อย่างไรก็ตาม ผลกระทบที่หุ้นจะมีในมือของ Song Xiao Shaoye ซึ่งไม่ได้ตั้งใจจะสืบทอดบริษัท เทียบกับผลกระทบที่หุ้นจะมีในมือของ Song Guochao นั้นแตกต่างกันอย่างมาก เขาอยู่ฝ่ายของซ่งซวนหลิน ดังนั้นเขาย่อมพิจารณาเรื่องนี้อย่างรอบคอบมากขึ้น
เห็นได้ชัดว่าซ่งซวนเหอรู้ว่าผู้ช่วยกำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เปิดเผยอีกฝ่าย บังเอิญ ประตูลิฟต์เปิดในวินาทีนี้เอง เขาทำท่าทางเชิดคางขึ้นและพูดว่า “นำทางไป”
ผู้ช่วยพยักหน้าและก้าวออกไป หลังจากยืนยันว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เขาเตือนซ่งซวนเหออีกครั้งว่า “ฉันจะเป็นผู้นำทาง ฉันจะพาคุณแวะเวียนไปรอบๆ แผนกต่างๆ ก่อนไปที่ห้องทำงานของประธานาธิบดี อย่างไรก็ตาม Mr. Song กำลังรออยู่ที่ชั้นนี้ด้วยความตั้งใจที่จะจับคุณ ดังนั้นหากคุณเห็นคุณซ้ง ให้ออกไปก่อน ไม่ต้องห่วงฉัน”
ซ่งซวนเหอหัวเราะ “คุณเป็นสมาชิกหน่วยสืบราชการลับ?”
เมื่อผู้ช่วยได้ยินเช่นนี้ เขาก็หันศีรษะไปบอกซ่งซวนเหอว่าเรื่องนี้ร้ายแรงมาก อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้พูด เขาก็เห็นซ่งซวนเหอยืดตัวตรงขึ้น ซ่งซวนเหอเลิกคิ้วและพูดว่า “คุณไม่ต้องเป็นผู้นำอีกต่อไป คุณซ่งได้พบหนทางของเขาแล้ว”