แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
“เสี่ยวเกอ ฉันดูเอกสารที่หลุยส์ส่งมาให้แล้ว ฉันคิดว่าการร่วมมือกับ Grier Group เป็นเรื่องดี แต่ก็ยังมีรายละเอียดบางอย่างที่ต้องใช้…”
หิมะตกเบา ๆ นอกหน้าต่าง Yang Jie เทชาร้อนที่ชงแล้วลงในถ้วยสีแดงขนาดเล็กก่อนที่จะค่อยๆ ดันไปที่ Xiao Yuanmu เมื่อสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ขยับ เขาจึงเงยหน้าขึ้น เขาเห็นอีกฝ่ายชำเลืองมองภูมิทัศน์ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะด้านนอกด้วยสีหน้าครุ่นคิด
มือของ Yang Jie หยุดชั่วคราวในอากาศ จากนั้นเขาก็ลดสายตาลงและพูดว่า “เสี่ยวเกอ วันนี้เป็นวันเกิดของเฒ่าซ่ง ซ่งเอ๋อร์เชาอาจจะกลับบ้านทันทีหลังเลิกงาน เขาคงไม่มาหาคุณ คุณไม่ต้องกังวล”
ใบหน้าเย็นชาของเซียว หยวนมู่หันมาเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาของเขาเย็นยะเยือกยิ่งกว่าน้ำแข็งที่โปรยปรายเหนือต้นไม้ด้านนอก ตรงกันข้าม น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนกว่ามาก “มันไม่เกี่ยวกับธุรกิจของคุณ วังดง”
ลูกศิษย์ของ Yang Jie สั่น ในเวลาต่อมา เขากล่าวต่อว่า “ซ่งเอ๋อร์คนนั้นไม่ชอบคุณหรือสนใจคุณ ถ้าเขาสนใจคุณ อย่างน้อยเขาก็คงจะบอกคุณเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดในวันนี้ แต่เขา…."
“วังด้ง”
เสียงของเซียว หยวนมู่ฟังดูไม่แยแส แต่มีคำเตือนอยู่ข้างใน
Yang Jie เม้มริมฝีปาก ชื่อเกิดของเขาคือ Yang Jie แต่เขาเกลียดพ่อที่มีแอลกอฮอล์และชอบใช้ความรุนแรง เมื่อคราวที่แล้วเกิดขึ้นกับแม่ของเขา เขาจึงได้เปลี่ยนชื่อใหม่ แต่เพราะผู้คนเคยเรียกเขาด้วยชื่อเกิด—และเพราะเซียว หยวนมู่เคยบอกว่าจะเหมาะสมกว่าที่จะเรียกเขาด้วยชื่อนี้ในตอนนี้และเปลี่ยนชื่อในภายหลังหลังจากที่พวกเขาจากไปแล้ว—เซียว หยวนมู่จึงเรียกเขาว่าหยาง เจนี่ตลอดเวลา
เฉพาะเมื่อเขาโกรธเขาจะเรียกเขาว่าวังดง
ก่อนหน้านี้ เพียงครั้งเดียวที่เซียว หยวนมู่เคยเรียกเขาว่าวังดงก็เป็นเพราะซ่งซวนเหอเช่นกัน
ครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อวันพุธเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เมื่อคืนก่อนมีฝนตกอย่างหนัก รถของเซียว หยวนมู่จอดอยู่ที่ประตูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและจบลงด้วยการถูกทับอยู่ใต้ต้นไม้ ดังนั้น Yang Jie จึงไปรับเขา ในเวลานั้น ซ่งซวนเหอก็อยู่ที่นั่นด้วย บรรยากาศระหว่างพวกเขาแปลกไป Yang Jie ไม่ชอบ Song Xuanhe ดังนั้นเขาจึงไม่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่เย็นชาของซ่งซวนเหอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่มีความสุข
ดังนั้น หลังจากส่งซ่งซวนเหอกลับไปที่ห้องทำงานแล้ว เขาก็ไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้พูดว่า “เสี่ยวเกอ เจ้ากำลังจะจากไปในไม่ช้า เมื่อไหร่จะเลิกกับเขา”
Xiao Yuanmu เฝ้าดู Song Xuanhe เดินเข้าไปในอาคารของ Song Group จากนั้นเขาก็มองไปทางอื่นและตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “การจากไปของฉันไม่เกี่ยวข้องกับการเลิกกับเขาหรือไม่?”
Yang Jie ตกตะลึง เมื่อเขาเข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด ในที่สุดเขาก็ตกใจ เขาไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้โพล่งความคิดออกไปได้ “เสี่ยวเกอ! คุณกำลังบอกว่าคุณยังต้องการอยู่กับซ่งซวนเหอแม้จะออกจากประเทศไปแล้ว?! เขาเป็นเพลย์บอยที่โลเล! เขาอาจจะนอกใจคุณ ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่นอกใจ ฉันสงสัยว่าเขาคงยินดีที่จะรักษาความสัมพันธ์ทางไกลกับคุณ!”
เดิมที ใบหน้าของเซียว หยวนมู่ยังคงมีรอยยิ้มอยู่เล็กน้อย ในขณะนั้นมันถูกแทนที่ด้วยน้ำแข็งอย่างสมบูรณ์ แต่ Yang Jie เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ภักดีซึ่งติดตามเขามาตลอดสองชั่วอายุคน ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงยังคงสงบมาก “ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่ชอบเขา แต่ฉันไม่อยากได้ยินคุณพูดไม่ดีเกี่ยวกับเขาลับหลังเขาอีก ฉันจะมองข้ามมันในครั้งนี้ คราวหน้าอย่ามีอีกดีกว่า”
หากเป็น Yang Jie จากชาติที่แล้วของ Xiao Yuanmu ผู้ซึ่งเข้าใจ Xiao Yuanmu เป็นอย่างดี เขาคงหุบปากเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบัน Yang Jie ไม่มีความเข้าใจโดยปริยายแบบนั้นกับ Xiao Yuanmu ยิ่งกว่านั้น นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่าซ่งซวนเหอและเซียวหยวนมู่คบกันได้อย่างไร เขาก็เกลียดซ่งซวนเหอ ลูกคนรวยคนนี้ที่ชอบใช้อำนาจรังแกผู้คน มันทำให้เขาไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของพวกเขามากยิ่งขึ้น
“เซียวเกอ เขาไม่เคยแสดงท่าทียินดีกับคุณเลยสักครั้งที่ฉันเห็นเขา เมื่อก่อนเขาใช้พื้นฐานครอบครัวบังคับให้คุณคบกับเขา แต่ตอนนี้ ด้วยตัวตนปัจจุบันของคุณ คุณไม่ต้องถูกเขารั้งไว้ นอกจากนี้ ถึงคุณจะชอบเขา แต่เขาก็ไม่ชอบคุณ อา แค่ดูสีหน้าของเขาตอนที่อยู่กับคุณเมื่อเช้านี้ก็พอจะบอกได้!”
ท่าทางเย็นชาของ Xiao Yuanmu ผ่อนคลายลงเมื่อเขาได้ยิน Yang Jie พูดถึงการแสดงออกของ Song Xuanhe ในเช้าวันนั้น ริมฝีปากของเขายังม้วนเป็นรอยยิ้ม พวกเขาเพียงแค่ "ช่วยเหลือ" ซึ่งกันและกันในปัญหาทั่วไปที่ผู้ชายเผชิญในตอนเช้า เขาไม่ได้คาดหวังว่าซ่งซวนเหอจะโกรธขนาดนี้ เมื่อเขานึกถึงสีหน้าซีดเซียวบนใบหน้าของซ่งซวนเหอเมื่ออีกฝ่ายลุกจากเตียงเพื่อล้างมือ รอยยิ้มในดวงตาของเขาก็ลึกขึ้น
“มันไม่ใช่ที่ของคุณที่จะพูดถึงความสัมพันธ์ของเรา”
อารมณ์ของเซียว หยวนมู่ดีขึ้นหลังจากคิดเรื่องนี้ และน้ำเสียงของเขาก็ผ่อนคลายลงเช่นกัน ดังนั้น Yang Jie จึงคิดผิดว่า Xiao Yuanmu ไม่สนใจจริงๆ ดังนั้นเขาจึงพูดต่อไปว่า “เสี่ยวเกอ ฉันคิดว่าซ่งซวนเหอไม่คู่ควรกับคุณ เขาเป็นเพียงคนรุ่นที่สองที่ร่ำรวยไร้ค่าซึ่งอาศัยอยู่ภายใต้ร่มเงาของบรรพบุรุษของเขา เขาไม่สามารถเทียบกับคุณได้เลย เขาไม่คู่ควรกับคุณในทุกด้าน นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ทางไกลก็ยากที่จะรักษาไว้ได้ ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบคุณเลยด้วยซ้ำ เมื่อถึงเวลา….”
“วังด้ง”
เซียว หยวนมู่เงยหน้าขึ้นมอง มีความเยือกเย็นที่อดกลั้นในดวงตาของเขา แม้จะมองผ่านกระจกมองหลัง Yang Jie ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็น “ฉันจะไม่เตือนคุณเป็นครั้งที่สาม อย่ามายุ่งเรื่องของเรา”
น้ำเสียงของชายที่เบาะหลังนั้นอ่อนโยนมากและฟังดูดีด้วยซ้ำ แต่มันทำให้หลังของ Yang Jie เย็นชา เขาจับพวงมาลัยแน่นและตอบด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “เข้าใจแล้ว”
ในเวลานั้น Yang Jie ได้ตัดสินใจว่าเขาจะไม่เข้าไปยุ่งอีกต่อไป แต่ซ่งซวนเหอมากเกินไปจริงๆ เขาและเซียว หยวนมู่เป็นคู่รักกันอย่างชัดเจน เป็นเรื่องหนึ่งสำหรับเขาที่จะไม่เชิญเซียว หยวนมู่ไปที่ Old Mr. Song ซึ่งเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของซ่ง หยานซง แต่เขาจะไม่บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้อย่างไร
เห็นได้ชัดว่า Song Xuanhe ไม่ได้ให้ความสำคัญกับ Xiao ge อย่างจริงจัง Yang Jie ไม่เข้าใจ มีคนในโลกนี้ที่ดูอ่อนโยน สูงส่ง เข้ากับคนง่าย แต่จริงๆ แล้วมีจิตใจที่เย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง ในขณะเดียวกันก็มีคนที่ดูห่างเหินและเข้าถึงยาก แต่จริงๆ แล้วเป็นคนใจอ่อนมากกว่าใครๆ Song Xuanhe เป็นอดีตในขณะที่ Xiao Yuanmu เป็นคนหลัง
ในความสัมพันธ์นี้ คนเดียวที่จะเจ็บปวดคือเซียว หยวนมู่
ไม่เพียงแต่เป็นผู้ช่วยชีวิตของ Xiao Yuanmu Yang Jie เท่านั้น แต่เขายังเป็นคนที่เขาชื่นชมและวางแผนที่จะติดตามไปตลอดชีวิต เขาไม่ต้องการที่จะเห็นเขาตกหลุมรักคนอย่างซ่งซวนเหอ ซึ่งเป็นเพียงลูกคนรวยที่ไร้ค่าและเย็นชา
Yang Jie ดื่มชาร้อนของเขาเสร็จแล้วจึงหันไปหา Xiao Yuanmu “เสี่ยวเกอ ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบเมื่อฉันพูดถึงซ่งเอ้อเชา แต่ก็เป็นเช่นนี้ ฉันไม่อยากพูดให้ร้ายเขา แต่ลองนึกถึงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา คุณยุ่งมากจนไม่มีเวลาแม้แต่จะกินข้าวเที่ยง แต่คุณก็ยังเบียดเวลาทำอาหารเย็นและกินกับเขา แต่แล้วเขาล่ะ? เขารู้สึกขอบคุณไหม? นอกจากจะไม่มาแล้วยังไปเที่ยวกับเพื่อนอีกด้วย เขามีคนมากมายอยู่เคียงข้างเขา เขาไม่ต้องการให้คุณสนใจเขา”
Xiao Yuanmu มองไปที่ถ้วย redware ในมือของเขา มีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงระหว่างสีเข้มของถ้วยกับนิ้วของเขา บนโต๊ะนี้ภายในศาลาสไตล์โบราณ รูปนิ้วมือของเขารอบถ้วยทำให้เป็นภาพที่สวยงามจนน่าตกใจ
เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เขาดูไม่โกรธด้วย เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “และ?”
เมื่อรู้สึกมีกำลังใจ Yang Jie ก็ยังคงโน้มน้าวเขาต่อไป “เซียวเกอ เขาไม่เต็มใจที่จะให้ตำแหน่งทางการใดๆ แก่คุณด้วยซ้ำ ทำไมคุณต้องชอบเขา? ด้วยคุณสมบัติของคุณ คุณจะเลือกใครก็ได้ ทำไมคุณต้องยืนกรานที่จะตกหลุมรักคนที่ใจร้ายอย่างซ่งซวนเหอ”
"คุณจะทำ?"
Xiao Yuanmu เงยหน้าขึ้น ตาของเขาสงบ Yang Jie ไม่รู้ว่าทำไม แต่การจ้องมองของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในอันตราย
“ถ้าเสร็จแล้วไปกันเถอะ” Xiao Yuanmu วางถ้วยของเขาลงและยืนขึ้น เมื่อเขาสังเกตเห็นว่า Yang Jie ยังคงนั่งอยู่บนที่นั่งของเขาโดยไม่ขยับเขยื้อน เขามองลงไปที่อีกฝ่าย “ไม่ควรพยายามทำสิ่งใดเกินสามครั้ง ฉันได้เตือนคุณไปแล้วสองครั้งก่อนหน้านี้ว่าอย่ายุ่งกับความสัมพันธ์ของเรา ฉันไม่ต้องการให้เตือนคุณเป็นครั้งที่สี่”
Yang Jie ตกตะลึง ความตื่นตระหนกบีบหัวใจของเขา เขาแยกริมฝีปากออก ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เซียว หยวนมู่ออกจากศาลาไปแล้วและเดินเข้าไปในหิมะ เสียงของเขาเย็นชาราวกับว่ามันถูกย้อมด้วยน้ำแข็งและหิมะ “ฉันจะให้คุณห้าล้าน เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณและแม่ได้อยู่อย่างสุขสบายนับจากนี้ไป อย่ามาหาเรื่องฉันอีก”
ขาของเซียว หยวนมู่ยาว และย่างก้าวของเขาก็รวดเร็ว ในไม่ช้า เงาของเขากำลังจะหายไปหลังสวนหินขณะที่เขาเลี้ยวเข้ามุม Yang Jie จ้องมองที่ด้านหลังของเขาด้วยความงุนงง สายลมเย็นพัดปะทะเขา และเขาก็กลับมาหาตัวเองทันที เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะสวมเสื้อโค้ทในขณะที่เขารีบตามเสี่ยวหยวนมู่ไป
“เสี่ยวเกอ!”
Yang Jie ไม่เคยบูชาใครมากเท่ากับ Xiao Yuanmu เขายังรู้ว่าจะไม่มีคนที่สอง เขาตัดสินใจที่จะเป็นมือขวาของเซียว หยวนมู่ไปตลอดชีวิต เขาไม่ต้องการหยุดตอนนี้
“เสี่ยวเกอ ฉันผิดไปแล้ว! ฉันสัญญาว่าจะไม่มีครั้งต่อไป!” Yang Jie รีบวิ่ง เขาเพิ่มความเร็วเมื่อเขามองเห็นร่างของเซียว หยวนมู่ เมื่อเขาชนเข้ากับใครบางคนโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาทำได้เพียงแค่ขอโทษอย่างรวดเร็วเท่านั้น "ฉันเสียใจ."
เขาไล่ตามเซียว หยวนมู่และยืนอยู่ข้างหน้าเขา ตัดเส้นทางของอีกฝ่าย มีความเสียใจและวิงวอนอยู่ในน้ำเสียงของเขา “ฉันรู้ว่าฉันผิดจริงๆ เสี่ยวเกอ ฉันสัญญาว่าจะไม่พูดถึงความสัมพันธ์ของคุณกับซ่งซวนเหออีก ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไป”
Yang Jie รู้สึกเสียใจจริงๆ เขาไม่ควรพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับซ่งซวนเหอ ไม่ว่าซ่งซวนเหอจะเป็นเช่นไร เขาก็เป็นคนที่เสี่ยวเกอชอบ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาระหว่างความรู้สึกของพวกเขา คาดว่าเสี่ยวเกอจะโกรธ ถ้ามีคนโทรหาคนที่เขาชอบในคำถาม เขาก็จะโกรธเช่นกัน
เซียวหยวนหมู่ไม่พูด แต่เขาก็ไม่ได้เดินไปรอบๆ เขาเช่นกัน เขามองเขาอย่างเย็นชาเท่านั้น
Yang Jie ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นสิ่งนี้ “สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคุณสองคนคือธุรกิจของคุณเอง คุณเป็นแฟนกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันขึ้นอยู่กับคุณสองคนที่จะแก้ไขมันด้วยตัวคุณเอง ฉันจะไม่พูดถึงสิ่งที่ฉันไม่ควรอีก จากนี้ไปเมื่อฉันเห็นเขา….”
“โย่!” ก่อนที่ Yang Jie จะพูดจบ เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงที่ดูเหมือนมีรอยยิ้ม “ฉันสงสัยว่าทำไมคุณถึงดูคุ้นเคยจัง กลายเป็นแฟนตัวน้อยของลูกพี่ลูกน้องของฉัน อะไร เขาไม่พาคุณไปงานวันเกิดของคุณชายชรา เพราะเขาละอายใจเกินกว่าจะอวดคุณในที่สาธารณะ?”
ซ่งเจียเป่าเดินไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขาเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อมีคนชนเขา เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าคนๆ นั้นจะเป็นแฟนของซ่งซวนเหอ นอกจากนี้ ซ่งซวนเหอไม่ได้อยู่ใกล้ๆ นี่เป็นโอกาสที่สวรรค์มอบให้เขา!
เมื่อเขาเห็นว่าเซียว หยวนมู่จะไม่ตอบสนอง เขาก็ผลักหยางเจี่ยออกไปและเดินไปเผชิญหน้ากับเขา เมื่อเขาเห็นใบหน้าของเซียว หยวนมู่ที่ดูสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าหิมะ ท่ามกลางทิวทัศน์ฤดูหนาว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าลมหายใจของเขาถูกพรากไปชั่วขณะ เมื่อเขาพูดอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไป “ตอนนี้ฉันดูคุณดีแล้ว ฉันต้องบอกว่าคุณมีใบหน้าที่ดี มิฉะนั้น คุณจะไม่มีทางทำให้ลูกพี่ลูกน้องของฉันหลงใหลได้ คุณเคยล่อลวง Boss Sun บนเรือและทำให้เขาไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเมื่อขอให้ Song Er ให้คุณ คุณจะทิ้งซงเอ๋อแล้วมาคบกับฉันไหม ฉันสัญญาว่าจะพาคุณไปที่งานเลี้ยงของท่านชายชราและปล่อยให้คุณเดินเข้าไปพร้อมเสียงประโคม เป็นไงบ้าง”
กำปั้นของ Yang Jie กำแน่นเมื่อเขาได้ยินประโยคแรกของ Song Jiabao แต่เขาฝืนตัวเองให้อดทนเมื่อเห็นการแสดงออกของเซียว หยวนมู่ เมื่อเขาได้ยินคำพูดต่อมาของซ่งเจียเป่า เขาก็ทนไม่ได้อีกต่อไป เขาเตะไปที่ท้องของอีกฝ่าย ทำให้อีกฝ่ายล้มลงกองกับพื้นหิมะก่อน จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงกล้าพูดกับเสี่ยวเกอแบบนั้น”
ซ่งเจียเป่าไม่เคยคาดหวังว่าคนของเซียวหยวนมู่จะยื่นมือมาจับเขา เมื่อเขาคลานกลับขึ้นไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวและเขากัดฟัน “คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันจะไปงานเลี้ยงของ Old Mr. Song และบอกทุกคนว่าเกิดอะไรขึ้น! ลืมเดินผ่านประตูตระกูลซ่ง คุณจะไม่สามารถอยู่ในเมืองหลวงได้อีก!”
“ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะแน่ใจว่าคุณไม่สามารถไปงานเลี้ยงตระกูลซ่งได้!”
Yang Jie ก้าวหน้าอีกครั้ง ครั้งนี้ Song Jiabao เตรียมพร้อม แต่เขาไม่สามารถเทียบได้กับ Yang Jie ผู้ซึ่งได้รับการฝึกฝนพิเศษ เมื่อเขาถูกเตะลงกับพื้นอีกครั้ง เขาก็ขู่พวกเขาอีกครั้ง เขาบอกว่าเขาจะมาตามเอาชีวิตพวกเขาในวันพรุ่งนี้เพราะกล้าทำสิ่งนี้กับเขาในวันนี้ แต่ภายใต้การเตะที่ไร้ความปรานีของ Yang Jie ในที่สุดเขาก็ได้แต่ขดตัวอยู่บนพื้นและร้องขอความเมตตา
Xiao Yuanmu เฝ้าดูอยู่ข้างสนามตลอดเวลา เมื่อเขาเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาหยุดแล้ว เขายกมือขึ้นเพื่อยุติเรื่องนี้ ภายใต้การจ้องมองที่สับสนของ Yang Jie เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผู้คนอาจเดินผ่านไปในภายหลัง พาเขาไปที่ลานจอดรถ จำไว้ว่าอย่าฆ่าเขา”
ซ่งเจียเป่าเงยหน้าขึ้นอย่างเหลือเชื่อ เมื่อเขาพบกับสายตาเย็นชาไร้อารมณ์ของเซียว หยวนมู่ เขารู้สึกว่าหลังของเขาเย็นชา ไม่ทันไร เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในอก
ผู้เขียนมีอะไรจะบอก:
ฉันไม่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลง POV นี้จะทำให้คุณระวังตัวหรือไม่ แต่เราไม่สามารถปล่อยให้เซียว หยวนมู่หายไปนานหลังจากที่พวกเขาเลิกกัน ดังนั้นเราจึงได้รับ POV สองครั้งในบางครั้ง ฉันเขียนบทนี้ใน POV ของเซียว หยวนมู่ เพื่อช่วยให้พวกคุณคุ้นชินกับมัน
โรงภาพยนตร์:
ซ่งซวนเหอ: ต่อให้คุณทุบตีฉันจนตาย ฉันก็จะไม่นอนเตียงเดียวกับเซียวหยวนมู่อีกแล้ว! โชคดีที่ฉันสามารถจับมันไว้ได้ เขาเลยไม่รู้ว่าฉันโกหกเรื่องหย่อนสมรรถภาพทางเพศ!
ในเวลาต่อมา:
Xiao Yuanmu: ดังนั้น คุณไม่ได้โกหกฉัน
ซ่งซวนเหอ: !!! ครั้งแรกของผู้ชายไม่นับ!!!
อีฟ: โอ้พระเจ้า 'ปัญหา' ยามเช้าที่ผู้ชายมี... 'ช่วยเหลือกัน' ….มูมูเคลื่อนไหวเร็วมาก *หน้าแดง* อีกอย่าง ความรุนแรงไม่ใช่คำตอบนะเพื่อน ยกเว้นเมื่อคุณต้องรับมือกับตัวละครแบบนี้ที่ไม่สมควรได้รับความสงสาร
คาร่า: อ๊ากกก! ฉันกลับมาแล้ว! ชีวิตจริงเตะหน้าฉัน ฉันเลยหายไปเป็นอาทิตย์ แต่ฉันกลับมาคิดถึงลูก!!! และ ว้าว ฉันตื่นเต้นมากที่ได้กลับมาที่ POV ของมูมู่! ความคิดและการกระทำของเขามักจะเข้าใจได้ยากขึ้นเสมอ เนื่องจากเรามักจะมองเขาผ่านสายตาของ SXH ดังนั้นนี่จึงเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจมาก! o(≧∇≦o)