แปลโดยอีฟ
เรียบเรียงโดย คาร่า
ขอบคุณผู้สนับสนุน Kofi และ uhimgood สำหรับโคฟี!
“ถูกครึ่งเดียว”
Xiao Yuanmu ทำเสียงตอบรับอย่างเงียบ ๆ น้ำเสียงของเขาดังขึ้นในตอนท้ายขณะที่เขาพูดเป็นนัยให้ Song Xuanhe ดำเนินการต่อ
“เหตุผลที่ฉันไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับงานเลี้ยงไม่ได้เกี่ยวข้องกับการที่เราเลิกกัน ฉันแค่คิดว่าไม่มีเหตุผลที่คุณจะมา คุณรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง Song Guochao และฉัน คุณต้องจบลงด้วยสถานการณ์ที่ยากลำบากหากฉันพาคุณมา”
“แล้วเราจะเลิกกันไหม”
มีเสียงเงียบอยู่ข้างนอก ประตูห้องรับรองเปิดออก ซ่งซวนเหอยิ้มให้กับผู้ที่มาถึงก่อนจะมองออกไป เขายังคงยืนพิงโซฟาด้วยท่าทางอิดโรยและกล่าวคำกำกวม “พูดไม่ได้ แม้แต่ในการแต่งงานก็มีความเป็นไปได้ที่จะหย่าร้าง”
ซ่งซวนหลินหยุดชั่วคราวขณะเดินไปที่หน้าต่าง เขามองไปที่ซ่งซวนเหอ
ซ่งซวนเหอไม่ได้สังเกตเห็นการจ้องมองของซ่งซวนหลิน เขาเปลี่ยนบทสนทนาเป็นคำถามเดิม “ดังนั้น สิ่งที่เขาพูดจึงถูกเพียงครึ่งเดียว สำหรับอีกครึ่งหนึ่ง ฉันคิดว่าขึ้นอยู่กับฉันที่จะตัดสินใจว่าอยากจะอยู่กับใคร ฉันไม่ต้องการการยอมรับจากตระกูลซ่ง”
Xiao Yuanmu หัวเราะเบา ๆ ครู่ต่อมา เขาพูดว่า “เข้าใจแล้ว”
ซ่งซวนเหอไม่ได้ถามว่าเขาได้ "อะไร" จากสิ่งนั้น เขากลับพูดว่า “ช่วงนี้คุณยุ่งจริงๆ คุณดูเหมือนผอมลงเมื่อคราวที่แล้วที่ฉันเห็นคุณ ถ้าคุณยุ่งมาก ฉันจะไม่ไปกินข้าวที่บ้านคุณแล้ว เราจะพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้งเมื่อคุณยุ่งน้อยลง”
คำพูดแผ่วเบามาจากปลายสาย "ตกลง."
เมื่อเห็นว่าซ่งซวนลินกำลังมา ซงซวนเหอก็พูดว่า “ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องดูแล ฉันจะวางสายแล้ว”
“เกอ คุณยังไม่กลับอีกหรือ” วางโทรศัพท์ลง ซ่งซวนเหอยังคงเอนกายบนโซฟาภายใต้สายตาที่ไม่เห็นด้วยของซ่งซวนหลิน เขาเอามือรองศีรษะแล้วยิ้มให้ซ่งซวนหลินด้วยท่าทางไร้กังวล “หรือว่าตามหาฉันอยู่?”
“Xiao Yuanmu อยู่เบื้องหลังสิ่งที่เกิดขึ้นกับ Song Jiabao หรือไม่” Song Xuanlin เดินไปที่ด้านข้างของ Song Xuanhe เขาขมวดคิ้วกับท่าทีของน้องชายก่อนจะมองไปทางอื่น “ถ้าเป็นเขาจริงๆ ซ่งเจียเป่าจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป เป็นการดีที่สุดสำหรับเขาที่จะออกจากเมืองหลวงและพักผ่อนที่อื่นในตอนนี้”
ซ่งซวนเหอหัวเราะ “เพื่อหลีกเลี่ยงซ่งเจียเป่า?”
“คุณปู่ไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของคุณกับเซียว หยวนมู่ตั้งแต่ต้น จะไม่มีอะไรดีสำหรับคุณหรือแฟนของคุณหากเรื่องนี้ต้องระเบิด การวางตัวต่ำเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในขณะนี้ อย่าทำให้คุณปู่เกลียดเขาเพื่อแลกกับความภาคภูมิใจ มันจะยากที่จะแก้ไขสิ่งต่าง ๆ ในภายหลัง”
ซ่งซวนเหอยืดตัวขึ้นตกใจ เขาถามว่า “เกอ คุณเป็นห่วงฉันไหม”
ซ่งซวนหลินขมวดคิ้ว เขามองไปที่ซ่งซวนเหอและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “คุณเป็นน้องชายของฉัน”
...
หลังจากที่เขาวางสายแล้ว เซียว หยวนมู่ก็วางมือลงบนราวบันได เขาจ้องเข้าไปในอพาร์ตเมนต์มืดตรงข้ามเขา ลมหนาวพัดมาทำให้ขนตาของเขากระพือ จากนั้นเขาก็ทอดสายตาลง ซ่อนอารมณ์ไว้ในดวงตาของเขา
Yang Jie ออกมาจากการศึกษาและยืดเส้นยืดสาย เมื่อเขาเห็นเซียว หยวนมู่ยืนอยู่ที่ระเบียง เขาก็เดินไปหาเขาพร้อมกับพูดว่า “เสี่ยวเกอ หลุยส์บอกให้ฉันบอกคุณให้ไปพบเขา เขาพบบางอย่างจากการสืบสวนของเขา ดูเหมือนว่าเจ้านายที่แท้จริงของ Srpele จะมีอิทธิพลอย่างมาก นอกจากนี้ เกี่ยวกับแฮ็กเกอร์ที่เราไม่สามารถติดต่อได้เป็นเวลานาน…”
“เสี่ยวเกอ?”
ขั้นตอนของ Yang Jie หยุดกะทันหัน เขายืนห่างจากเซียวหยวนมู่สองเมตร
เซียว หยวนมู่ดับบุหรี่ในมือ จ้องมองอย่างเย็นชา เมื่อเขาเห็น Yang Jie ขมวดคิ้ว เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ว่า “คุณพูดถูก”
“แล้วเรื่องอะไร…?” Yang Jie รู้สึกสับสน หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ยิ่งงงงวยมากขึ้น “เจ้านายที่แท้จริงของ Srpele? คุณไม่ใช่คนที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเหรอ?”
เซียว หยวนมู่ มองไปทางอื่น เขาไม่ได้อธิบายตัวเองและเดินผ่าน Yang Jie ไป
*
แปดโมงครึ่ง Yang Jie เคาะประตูอพาร์ตเมนต์ของ Xiao Yuanmu พร้อมอาหารเช้าในมือ หลังจากเคาะสองครั้ง ประตูก็เปิดออก
เมื่อเขาเห็นชายที่แต่งตัวเรียบร้อยต่อหน้าเขา ซึ่งผมของเขายังคงเปียกอยู่ Yang Jie ก็ขมวดคิ้ว “เสี่ยวเกอ คุณไม่ได้นอนทั้งคืนอีกแล้วเหรอ?”
เซียว หยวนมู่เช็ดผมด้วยผ้าขนหนู ขณะที่เขาหันกลับมาและส่งเสียงตอบรับเบาๆ
“คุณจะยุ่งน้อยลงถ้าคุณไปอเมริกา” Yang Jie สวมรองเท้าแตะในบ้านและวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ เขามองไปที่ประตูกระจกที่เปิดออกกว้างซึ่งนำไปสู่ระเบียง เขาหยุดเดินและเม้มริมฝีปาก เมื่อคิดถึงเป้าหมายของเขาในวันนี้ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกในตอนท้าย
“ฉันเอาโจ๊กกับบะหมี่มาให้ แน่นอนว่ามันไม่ดีเท่าที่คุณทำ แต่อย่างน้อยคุณก็ควรกินสักหน่อย” Yang Jie ดึงอาหารออกจากถุงด้วยสายตาเศร้าหมอง ขณะที่เขาพูดอย่างไม่เป็นทางการว่า “ฉันเห็นรถของ Er Shao ออกไปเมื่อฉันเข้าไปในอาคาร เขาคงกินไปแล้ว”
เซียว หยวนมู่โยนผ้าเช็ดตัวลงบนโซฟาและนั่งบนเก้าอี้ในห้องอาหาร เสียงของเขาเย็นชา “กินข้าวกันเถอะ”
Yang Jie ไม่ได้พูดอะไรอีก เขานั่งลงตรงข้ามกับเซียว หยวนมู่และกินอาหารเช้าอย่างเงียบๆ
หลังอาหารเช้า Yang Jie ไปคว้าสมุดบันทึกที่เขาทิ้งไว้เมื่อคืนนี้ เขามุ่งหน้าไปยังการศึกษาในขณะที่พลิกดู “เสี่ยวเกอ ฉันติดต่อแฮ็กเกอร์คนนั้นได้แล้ว คุณพูดถูก เขาไม่เต็มใจที่จะทำงานให้กับบริษัท เขาวางสายทันทีหลังจากรับสาย แต่ฉันส่งซอฟต์แวร์ที่คุณให้มาให้เขาแล้ว ฉันจะติดตามต่อไป”
พวกเขาสองคนคุ้นเคยกับการเปลี่ยนเข้าสู่โหมดทำงานทันทีหลังจากรับประทานอาหาร Xiao Yuanmu นั่งที่โต๊ะทำงานของเขาและเริ่มอ่านเอกสารในมือของเขาในขณะที่ฟัง Yang Jie จากนั้นเขาก็พูดว่า “ไม่ต้องรีบร้อน”
“หลุยส์น่าจะกำลังพักผ่อนอยู่ตอนนี้” Yang Jie มองไปที่นาฬิกาของเขา “ตามเขตเวลาของเขา เขาควรจะออกจากบริษัทและทานอาหารเย็นได้แล้วในตอนนี้ เราสามารถประชุมทางไกลกับเขาได้ในไม่ช้าและหารือกัน….”
"ไม่จำเป็น." Xiao Yuanmu ขัดจังหวะ Yang Jie “เขาเพิ่งลาออกจากบริษัท ให้เขาพักผ่อนในวันนี้”
“แต่การเจรจากับ Srpele จะเริ่มในวันรุ่งขึ้น เวลาคับขัน เราไม่รู้ว่า Srpele ในมือมีไพ่อะไร ถ้าหลุยส์พักผ่อน….”
Yang Jie เงียบลง เขารู้ดีว่าช่วงนี้ยุ่งแค่ไหน ในบรรดาสามคนนี้ หลุยส์ซึ่งทำงานในเวลาต่างกัน 13 ชั่วโมง จริงๆ แล้วเป็นคนที่ยุ่งที่สุดในสามคนนี้ เนื่องจากกลางวันและกลางคืนตรงกันข้ามกัน หลุยส์จึงต้องนำผู้บริหารของบริษัทในระหว่างวัน ขณะที่ประชุมทางไกลกับหยางเจี๋ยและเซียวหยวนมู่ในตอนกลางคืน เขาพักผ่อนได้ไม่นาน
เพื่อรองรับความแตกต่างของเวลาและโครงการความร่วมมือเร่งด่วนของพวกเขา เซียว หยวนมู่ได้นอนเพียงหนึ่งหรือสองชั่วโมงต่อวันเป็นเวลาหลายคืนติดต่อกัน เนื่องจาก Yang Jie ต้องกลับบ้านและดูแลแม่ของเขา อย่างน้อยเขาจึงสามารถพักผ่อนได้สองสามชั่วโมงทุกคืน เขาอาจเป็นคนที่ทำได้ง่ายที่สุดในตอนนี้
“ถ้าอย่างนั้นเราจะปล่อยให้เขาพักผ่อน” แม้ว่า Yang Jie จะยังกังวลเกี่ยวกับการเจรจา แต่เขาก็ยังหัวเราะ “ไม่กี่วันก่อน เขาบ่นว่าไม่มีเวลาออกเดท เขาอาจจะมีความสุขในวันนี้”
“เนื่องจากหลุยส์จะไม่อยู่ ฉันจะรวบรวมเอกสารประกอบการประชุมและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อส่งให้หลุยส์ก่อนที่เขาจะไปทำงาน หลังจากที่เขาตรวจสอบแล้ว เราจะหารือกัน และเกี่ยวกับการซื้อขายในวันนี้ หุ้นที่คุณซื้อก่อนหน้านี้….”
จากนั้น Yang Jie ก็รายงานกำหนดการของวันและรวมบทสรุปของเขาเองตามปกติ จากนั้นเขาก็วางสมุดบันทึกลงและมองไปที่เซียว หยวนมู่
เวลาผ่านไป แต่เขาไม่ได้ยินเสียงของเซียว หยวนมู่ Yang Jie เห็นว่า Xiao Yuanmu ยังคงมองเอกสารในมือของเขา ขนตาที่ยาวและตรงของเขาซ่อนอารมณ์ไว้ในดวงตาของเขา แต่กรามที่ตึงของเขาดูเหมือนจะให้ความรู้สึกเหงาและเย็นชา
“เสี่ยวเกอ?”
เซียว หยวนมู่เงยหน้าขึ้นมอง ตอนนี้ดวงตาของเขาสงบและชัดเจน ทำให้ดูเหมือนว่าสิ่งที่ Yang Jie เห็นเมื่อกี้เป็นเพียงภาพลวงตา เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณไม่จำเป็นต้องจัดเรียงเนื้อหา ฉันจะเข้าร่วมการเจรจากับ Srpele เป็นการส่วนตัว”
Yang Jie ตกตะลึงในตอนแรก หลังจากนั้น เขาก็เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่สามารถซ่อนความสุขบนใบหน้าของเขาได้ "จริงหรือ? คุณจะไปส่วนตัว? แล้วตอนนี้เราจะไปอเมริกาหรือยัง? เราควรไปวันนี้หรือพรุ่งนี้?”
“คืนนี้หลังเที่ยงคืน” Xiao Yuanmu มองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่เก่าแก่ของเขา “จัดเที่ยวบินหลังเที่ยงคืน ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำหลังหกโมงเย็น ฉันจะไปพบคุณที่สนามบิน”
“มันไม่รีบไปหน่อยเหรอ?” Yang Jie เริ่มยกเลิกสิ่งที่เขาวางแผนไว้สำหรับคืนนี้และกล่าวว่า "การเจรจายังไม่ถึงวันมะรืนนี้ เราจะไปสนามบินพรุ่งนี้เช้าก็ยังไปได้”
“จองเที่ยวบินแรกหลังเที่ยงคืน”
เสียงของเซียว หยวนมู่แผ่วเบา แต่ไม่มีที่ว่างสำหรับการโต้เถียง
Yang Jie เพียงแค่พยักหน้า เขาเริ่มค้นหาเที่ยวบิน เมื่อพบอันแรกสุด เขากล่าวว่า “มีอันแรกตอน 01:50 น. เป็นเที่ยวบินแรกสุดจาก Y City เหลือสามที่นั่งในชั้นธุรกิจ”
มือของเซียว หยวนมู่กำแน่นรอบปากกาของเขา เขามองลงมาและพูดว่า "มาทำอันนั้นกันเถอะ"
Yang Jie ซื้อตั๋วทันที พอเห็นผ่านไปก็หัวเราะโล่งใจ เขาเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “โชคดีที่เราทำพาสปอร์ตเรียบร้อยแล้ว มิฉะนั้น…."
ในระหว่างประโยคของเขา Yang Jie ก็คิดถึง Song Xuanhe ริมฝีปากของเขาเปิดและปิดในขณะที่เขาลังเล ในตอนท้าย เขายังคงถามว่า “เสี่ยวเกอ คุณบอกซงชาวหรือยัง”
Xiao Yuanmu วางปากกาหมึกซึมลง เขาหันไปหา Yang Jie ราวกับจะขอคำแนะนำ “ฉันจะบอกเขาได้อย่างไร”
เขาจึงยังไม่บอกเขา
Yang Jie แตะจมูกของเขา เขาลังเล “แม้ว่าฉันจะไม่เคยออกเดทมาก่อน แต่นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของฉัน ฉันคิดว่าถ้าแฟนของฉันบอกฉันว่าเขากำลังจะจากไปหลังเที่ยงคืนในวันเดียวกัน ฉันคงโกรธมาก”
Xiao Yuanmu มองไปทางอื่น มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย เสียงของเขาแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน “หวังว่าเขาจะหายโกรธ”
Yang Jie ไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขาเอียงศีรษะแล้วถามว่า “คุณพูดอะไร”
Xiao Yuanmu ไม่ตอบสนอง สายตาของเขากลับมองไปที่เอกสาร เมื่อ Yang Jie เห็นสิ่งนี้ เขาไม่ได้ถามอะไรอีก จู่ๆ เขาก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจเล็กน้อยต่อซ่งซวนเหอ ไม่ว่าเขาจะมีอคติต่อเขาอย่างไร คงไม่มีใครรู้สึกดีที่พบว่าคู่รักของพวกเขาจะจากไปอย่างกระทันหัน
แต่พวกเขาไม่สามารถเลื่อนการย้ายไปอเมริกาได้อีกต่อไป ยิ่งไปกว่านั้น จะเป็นการดีที่เสี่ยวเกอและซ่งซวนเหอจะแยกกันอยู่ระยะหนึ่ง หลังจากที่เสี่ยวเกอได้พบกับคนอื่นๆ และพวกเขาใช้เวลาห่างกันมากขึ้น บางทีความรู้สึกที่เสี่ยวเกอมีต่อซ่งซวนเหอจะค่อยๆ จืดจางลง อย่างไรก็ตาม ซ่งซวนเหอไม่ชอบเสี่ยวเกอ เมื่อถึงเวลาก็ย่อมเลิกกันได้
เมื่อเขานึกถึงเรื่องนี้ เขากล่าวเสริมว่า “ในเมื่อเรื่องต่างๆ ได้รับการตัดสินเรียบร้อยแล้ว บางทีคุณควรอธิบายให้เขาฟัง บางทีเขาอาจจะเข้าใจ?”
สายตาของเซียว หยวนมู่จับจ้องไปที่จุดใดจุดหนึ่งบนโต๊ะทำงานของเขา มีรอยยิ้มอยู่ในน้ำเสียงของเขา แต่ดวงตาของเขามืดและอ่านไม่ออก “แทนที่จะโกรธ เขาอาจจะดีใจด้วยซ้ำที่ได้ยินเรื่องนี้”
ผู้เขียนมีอะไรจะบอก:
ซ่งซวนเหอ: ที่รัก คุณเข้าใจฉันจริงๆ
อีฟ: ในที่สุดมูมูก็จากไป อย่าหงุดหงิด ผิดปกติพอฉันพบว่ามันหวานขึ้นหลังจากนี้
Kara: สองคนนี้ทำให้ฉันหงุดหงิดไม่รู้จบ แต่ความหงุดหงิดทั้งหมดนั้นก็คุ้มค่า เพราะจากที่ฉันแอบอ่านข้างหน้า พวกเขาน่ารักมากจริงๆ หลังจากนี้ (*´艸`*) ดังนั้น ตั้งหน้าตั้งตารออาหารสุนัขในอนาคตกันได้เลยเพื่อนนักอ่าน!!