ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
“คุณพูดอะไร” Vast Lushness รู้สึกเวียนหัวมากเมื่อเธออ่านข้อความสุดท้าย และคำตอบของเธอก็ให้ความรู้สึกเหมือนลิ้นพันกัน
“ฉันไม่ชนะการประมูลไม้เท้าวิเศษ” ในตอนแรกชายผู้นี้พยายามที่จะยอมรับความจริง แต่หลังจากทำถั่วหก ข้อความที่บุคคลนั้นส่งมาก็รวดเร็วและไม่หวือหวาอีกต่อไป
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ความเขียวชอุ่มอันกว้างใหญ่ถาม
“ฉันอ่านเวลาอย่างดีในการเสนอราคา แต่เมื่อฉันวางการประมูล ระบบแจ้งฉันว่ารายการประมูลไม่พร้อมสำหรับการประมูลอีกต่อไป ฉันเชื่อว่าฉันอาจสายเกินไปที่จะส่งการประมูลของฉันผ่าน” ผู้เชี่ยวชาญด้านการประมูลอธิบาย
“ทำไมไม่บอกเราให้เร็วกว่านี้”
“ฉันคิดว่ายังมีเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์…” บุคคลนั้นตอบอย่างสุภาพ
Vast Lushness คุ้นเคยกับชายคนนี้เป็นอย่างดี ซึ่งเป็นเหตุผลที่เธอรู้สึกมั่นใจที่จะมอบหมายงานนี้ให้เขา ทันทีที่เธอได้ยินคำตอบของเขา เธอก็รู้ว่าเขาตั้งใจจะทำอะไร สิ่งนี้คล้ายกับเจ้านายมอบหมายงานให้ผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ แต่มีบางสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นทำให้งานเสร็จไม่ทันเวลา ถึงกระนั้น เนื่องจากผู้บังคับบัญชาจะตรวจงานภายในเวลาหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น นั่นหมายความว่าผู้ใต้บังคับบัญชามีเวลาทั้งสัปดาห์ในการแก้ปัญหา แม้ว่าเหตุการณ์แบบนี้มักจะเกิดขึ้นในชีวิตจริง แต่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะเจออะไรที่คล้ายกันในขณะที่เล่นเกมออนไลน์
“หมายความว่ายังไง…” จู่ๆ Vast Lushness ก็พบว่ามันยากเกินไปที่จะพูดต่อไป เพราะเห็นได้ชัดว่าเขามีความคิดเช่นนั้นเพียงเพราะให้ความสำคัญกับพนักงานคนนั้น
"ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนแล้ว?"
“โรงประมูล…”
เธอได้รับทันที คนนี้ก็คิดจะรอให้ผู้ซื้อตัวจริงมาแสดงตัวด้วยความหวังที่จะแก้ไขปัญหาด้วยการซื้อไม้เท้าคืนในราคาสูง การทำธุรกรรมนี้ย่อมเป็นสถานการณ์ที่พิเศษอย่างยิ่ง ซึ่งราคาของไม้เท้าเวทมนตร์นั้นอาจถูกมองข้าม เนื่องจากจำนวนเงินที่ใช้ไปในกรณีนี้จะเป็นไปเพื่อการแบกรับความรับผิดชอบ Vast Lushness คิดว่าเขาจะพาผู้ซื้อไปที่ Trade Exchange ทันที ทำตามขั้นตอนนั้นเพื่อเป็นนักรบที่จ่ายเพื่อชัยชนะ...
“ลืมไปเลย; ปล่อยให้มันขายต่อไป!” เธอไม่สามารถตำหนิการกระทำของเขาได้ในตัวเธอ เมื่อจบบทสนทนานี้ เธอส่งข้อความถึง Young Master Han “เป็นไปตามที่คุณต้องการ”
“จัดของเสร็จแล้วเหรอ” นายน้อยหานถาม
"เลขที่. ฉันหมายความว่าไม้เท้าวิเศษถูกขายไปแล้วจริงๆ” Vast Lushness กล่าว
"อะไร?!" นายน้อยฮันรู้สึกประหลาดใจ
“ไม้เท้าเวทมนตร์ถูกขายตามที่คุณต้องการ” เธอถอนหายใจขณะที่เธอส่งข้อความนี้ เหตุการณ์ทั้งหมดนี้มีจุดพลิกผันมากมายจนแม้แต่เธอเองก็พูดไม่ออก
“ไอ้บ้า!” Young Master Han ถ่มน้ำลายคำเดียวนี้ออกมาเองเมื่อเขาได้รับข้อความ ทำให้ Brother Assist ค่อนข้างตกใจ
"เกิดอะไรขึ้น?" พี่แอสรีบถาม
“ฉันบอกอะไรคุณไป… มีตัวแปรเกิดขึ้น” นายน้อยฮันรู้สึกรำคาญอย่างเห็นได้ชัด “ไม้เท้าเวทมนตร์แห่งยูโทเปียถูกขายไปแล้ว ผู้ซื้อโกหกเรา”
“ทำไมเขาถึง—” บราเดอร์แอสซิสเริ่มถาม
“เขามักจะคิดว่าตัวเองฉลาดและต้องการใช้เงินของเขาเพื่อซื้อมันคืนจากเจ้าของคนใหม่ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงโกหกสีขาว” นายน้อยฮันขัดจังหวะ
บราเดอร์แอสซิสเกาหัวและครุ่นคิดก่อนที่จะพูด “แต่สิ่งนี้ดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบต่อเรามากเกินไป โดยพื้นฐานแล้ว ตอนนี้เรากลับมาที่แผนดั้งเดิมของคุณที่ซึ่งปริศนากลายเป็นความจริง ทุกอย่างจะไม่เป็นไรถ้าเราไปตามแผน?”
“ทำไมมันง่ายขนาดนั้น!” นายน้อยฮันกล่าวว่า “ผมขอยกตัวอย่าง มีแผนสองแผนที่นี่: A และ B A เป็นม่านควันและตั้งใจให้ศัตรูเห็นเพื่อให้พวกเขาคิดว่าเรากำลังดำเนินการ A ทั้งที่จริง ๆ แล้วเรากำลังดำเนินการ B – นี่คือปมของทั้งหมดของเรา วางแผน. แต่เนื่องจากเราปล่อยให้ A กลายเป็นม่านควันสำเร็จตามที่เราต้องการ เราจึงไม่สามารถออกแผน B ได้ คุณคิดว่าเราจะใช้ม่านควัน A เป็นแผนจริงได้อีกไหม?”
“เอ่อ… ทำไมไม่ล่ะ?”
“ได้โปรดมนุษย์ เราได้แจ้งแผนทั้งหมดให้กับทีมของ Southern Lone Blade อย่างชัดเจนแล้ว แน่นอนว่าเขาจะคิดกลยุทธ์ที่จะตอบโต้สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ หากเราดำเนินการตามแผน A ต่อไป เราเกือบจะเดินเข้าสู่กับดักโดยไม่รู้ตัว” นายน้อยฮันกล่าว
“หลังจากฟังคำอธิบายของคุณ ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น…” บราเดอร์แอสซิสพยักหน้า ในขณะที่ตัวอย่างของ Young Master Han กับแผน A และ B ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ตรรกะที่แสดงออกมานั้นชัดเจน นอกจากนี้ เขาคาดหวังเช่นเดียวกันว่าแผนครั้งแรกของ Young Master Han จะต้องมีความเป็นคู่ของแผน A และ B โดยทำงานร่วมกันเหมือนกับที่เขาอธิบาย: A ยืนหยัดในการขายไม้เท้าเวทมนตร์ ในขณะที่ B จะประสบความสำเร็จ ขายมัน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการประมูลจริงล้มเหลว นายน้อยฮันจึงปรับแผนทันที เพื่อให้ม่านควันของแผน A ประสบความสำเร็จในการขาย และกลอุบายในการขายไม้เท้าเวทมนตร์กลายเป็นความจริง
"ดังนั้นสิ่งที่เราจะทำในขณะนี้?" พี่แอสถาม
“ถ้า Utopian Magic Staff ถูกประมูลไปจริง ๆ ผู้ซื้อก็แปลกมาก เหตุใดผู้ซื้อจึงไม่กังวลที่จะได้อุปกรณ์ชั้นยอดเช่นนี้มาไว้ในมือ” นายน้อยฮันสงสัย
“คุณสงสัยว่ามันเป็นเรื่องหลอกลวงหรือไม่” ด้วยความที่ Brother Assist ไม่เชื่อคนอื่น เขาจึงสงสัยคนที่ได้รับมอบหมายให้ซื้อไม้เท้าเวทมนตร์เพื่อซ่อนมันไว้สำหรับตัวเขาเองในขณะที่อ้างว่าเขาล้มเหลวในการชนะการประมูล
“เนื่องจากชายผู้นั้นโกหกครั้งหนึ่ง แน่นอนว่าข้าค่อนข้างจะสงสัยเขาเล็กน้อย” นายน้อยฮันกล่าว
“ถึงกระนั้น ความจริงที่ว่า Vast Lushness มอบหมายงานนี้ให้เขาน่าจะหมายความว่าเขาเป็นคนที่เธอไว้ใจได้!” พี่แอสให้เหตุผล
“ฮึ่ม.. นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอตัดสินนิสัยคนผิด” นายน้อยฮันเย้ยหยัน
Brother Assist รู้โดยธรรมชาติว่า Young Master Han กำลังพูดถึง Silver Moon Vast Lushness ได้ทำผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงโดยการไว้วางใจคนเลวที่น่ารังเกียจมาก่อน
“พระจันทร์สีเงิน…” นายน้อยฮันขมวดคิ้วเมื่อเขาเอ่ยชื่อนั้น
“คุณคิดอะไรอยู่หรือเปล่า” พี่อัศรีบถามขึ้น
"มากมาย."
“ให้ฉันได้ยินพวกเขา”
“เวอร์ชัน 1: ผู้ชายคนนั้นทำงานร่วมกับทีมของ Southern Lone Blade ทุกอย่างดำเนินไปตามแผนที่พวกเขาวางแผนไว้ และพวกเขากำลังใช้วิธีนี้เพื่อปล้นไม้เท้าเวทมนตร์ของ Vast Lushness หากเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ฉันคงต้องมองพวกเขาในมุมมองใหม่ เพราะพวกเขาเป็นแก๊งโจรกรรมที่น่าจับตามองจริงๆ โชคไม่ดีที่เมื่อเห็นว่าอันธพาลสองคนจากทีม Southern Lone Blade ยังคงจับจองบ้านประมูลเหมือนเหยี่ยวคู่หนึ่ง ฉันคิดว่าพวกเขากำลังซบเซาในระดับอาชญากรที่ทำธุรกิจต่อสู้และฆ่าเพื่อปล้นสะดม ไม่มีทางที่พวกเขาจะคิดวิธีที่ชาญฉลาดเช่นนี้เพื่อกำจัดด้วยไม้เท้าเวทมนตร์ได้”
ฉันคิดว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่ไม่แสดงสัญญาโดยไม่ทำการลักขโมย! พี่แอสต์ร้องบอกตัวเอง
“เวอร์ชัน 2: ซิลเวอร์มูนเคยเป็นส่วนหนึ่งของการกระทำในอดีตที่ถูกยกเลิก ดังนั้นผู้ซื้อของเราอาจถูกพิจารณาว่าเป็นผู้รู้จักซิลเวอร์มูน หมายความว่า มีความเป็นไปได้ที่สถานการณ์ทั้งหมดนี้เป็นการประสานของซิลเวอร์มูน อย่างแรก เขาจ้างกลุ่มของ Southern Lone Blade เพื่อตามล่า Vast Lushness สำหรับไม้เท้าเวทมนตร์ของเธอ สร้างสถานการณ์ที่ส่งผลให้เธอปล่อยไม้เท้าเวทมนตร์เช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ลงเอยกับพนักงาน แต่เขาก็ยังจัดการเพื่อโกงเงินก้อนที่เป็นระเบียบเรียบร้อย สิ่งที่น่าทึ่งยิ่งกว่าคือแก๊งของ Southern Lone Blade อาจทำภารกิจนี้ล้มเหลวได้อย่างไร นักขโมยของเหล่านั้นจะต้องถูกบังคับให้จ่ายค่าตอบแทนหากพวกเขาไม่สามารถส่งงานตามที่มอบหมายได้ ใช่หรือไม่? เฮ้… การได้รับไม้เท้าเวทมนตร์และได้รับการชดเชย – นั่นคือนกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว ช่างยอดเยี่ยม ถึงกระนั้น มันจะไม่เป็นการอยุติธรรมจากสวรรค์ที่ใหญ่เกินไปหรือ ถ้าคนเลวอย่างซิลเวอร์มูนคิดอุบายวิเศษเช่นนี้ขึ้นมาได้?”
คุณกำลังสูญเสียพรสวรรค์ที่สวรรค์ประทานให้โดยเปล่าประโยชน์อย่างแท้จริง! Brother Assist ตะโกนบอกตัวเองอีกครั้ง
“สำหรับเวอร์ชั่น 3: มันเป็นความโลภที่กระตุ้นทันที จู่ๆ ชายคนนั้นก็ต้องการไม้เท้าวิเศษนั่น เขาจึงสร้างคำโกหกขึ้นมาเพื่อเอามันออกไป นั่นอาจเป็นสิ่งที่ผู้เล่นทั่วไปจะทำ” นายน้อยฮันกล่าว
“แล้วมันอันไหนล่ะ? Vast Lushness ทำอะไรกับสิ่งนี้” พี่แอสถาม
"ของเธอ? ฉันคิดว่าเธอตัดสินใจแล้วว่าจะเชื่อใจผู้ชายคนนั้นอย่างเต็มที่”
“นั่นอาจเป็นเรื่องจริง ไม่มีทางที่เธอจะมอบหมายงานนี้ให้กับผู้ชายคนนั้น ถ้าเธอไม่มีความไว้วางใจในตัวเขาในระดับนั้นตั้งแต่แรก”
“เรื่องราวชีวิตของเธอช่างโศกนาฏกรรมเสียเหลือเกินที่เธอจะถูกหักหลังโดยคนที่เธอไว้ใจทุกครั้ง? ไปที่ร้านประมูลกันเถอะ” นายน้อยฮันแนะนำ
“บ้านประมูล?” Brother Assist รู้สึกงุนงง
“ผู้ชายคนนั้นอยู่ที่การประมูล” นายน้อยฮันอธิบาย
“ถ้าเขาอยู่ที่นั่น… เขากำลังมองหาโอกาสที่จะนำไม้เท้าเวทมนตร์กลับมาอย่างลับๆ หรือไม่” พี่แอสถาม
“Vast Lushness อ้างว่าเขาอยู่ที่นั่นเพื่อชดเชยความผิดพลาดของเขาโดยการหาผู้ซื้อและโน้มน้าวให้คนนั้นขายสินค้าให้เขาเพื่อแลกกับจำนวนเงินที่สูงเกินไป” Young Master Han กล่าว
“Wounds ได้ค้นพบจุดสิ้นสุดของเขาหรือไม่” จู่ๆ พี่แอสก็ถามขึ้น
“พวกเขารู้จักกัน?” นายน้อยฮันเบี่ยงเบนคำถามด้วยตัวเขาเอง
“เราก็จำเขาไม่ได้เหมือนกัน” บราเดอร์แอสซิสกล่าว
“ความเขียวชอุ่มอันกว้างใหญ่” ก็เข้ามาแทนที่เช่นกัน”
————————————————–
ตอนนี้โรงประมูลค่อนข้างแออัด นี่คือเวลาที่ผู้เล่นอย่าง Gu Fei ซึ่งปฏิบัติตามตารางการเล่นเกมที่สมเหตุสมผลจะเรียกมันว่าวัน ผู้เล่นเหล่านี้ไม่มีเวลาที่จะไปที่ Peddler's Street หรือตลาดที่ผู้เล่นอื่นสร้างขึ้นเพื่อตั้งร้านค้าหรือสินค้าหาบเร่ ดังนั้นพวกเขาเพียงแค่เก็บผลผลิตของพวกเขาสำหรับวันนั้นๆ และนำไปขายในการประมูล เฮาส์ คอยดูว่ามีอะไรขายอีกบ้าง
ในช่วงเวลาหนึ่ง มีผู้คนสัญจรไปมามากมายที่ Auction House โดยหลายคนยุ่งอยู่กับตัวเองก่อนที่แผงประมูลต่างๆ ข้างใน NPC ที่แจกจ่ายก็ยินดีต้อนรับการมาถึงของช่วงเวลาที่วุ่นวายที่สุดช่วงหนึ่งของวัน เนื่องจากผู้เล่นเข้าคิวก่อนหน้าช่วงเวลานี้ อย่างไรก็ตาม ระบบจะส่งต่อรายการไปยังผู้ซื้อเองเท่านั้น เส้นดำเนินไปอย่างราบรื่นโดยธรรมชาติเนื่องจากจะไม่เกิดข้อผิดพลาดใดๆ ในกระบวนการ คนเดียวที่มีช่วงเวลาที่ยากลำบากคือเสื้อผ้ากาวและเปลวไฟ ในตอนนี้พวกเขากำลังลำบากในขณะที่เฝ้าดู NPC ที่กระจายอยู่ สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่สิ่งของที่ NPC ส่งไปยังมือของผู้เล่นด้วยความเร็วดุจสายฟ้า พวกเขาจะตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาเห็นอุปกรณ์ที่มีลักษณะคล้ายไม้เท้า แต่จะยุบลงอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่าไม่ใช่สิ่งของที่พวกเขากำลังรอการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด
เนื่องจากนี่คือ VRMMO รูปลักษณ์ภายนอกจึงสำคัญมาก ดังนั้น ทุกรายการใน Auction House จะแสดงให้ทุกคนได้เห็น สองคนนี้มุ่งมั่นที่จะจดจำรูปลักษณ์ของ Utopian Magic Staff แต่น่าเสียดายที่ทั้งคู่ยังไม่เคยเห็นไอเท็มนี้ปรากฏต่อหน้าต่อตา
ทั้งสองมีช่วงเวลาที่ยากลำบากกับงานที่ทำอยู่ แต่สงครามที่ปราศจากบาดแผลต่างหากที่ทำให้พวกเขารู้สึกโกรธเคืองอย่างแท้จริง ด้วยจำนวนผู้คนที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ที่เข้ามาและไปในโรงประมูล พื้นที่ล่าสัตว์ของเขาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน และสิ่งนี้ช่วยเสริมกำลังให้เขา ปัจจุบัน เขาไม่ได้แสดงความกังวลแม้แต่น้อยอีกต่อไปว่า NPC แจกจ่ายกำลังทำอะไรอยู่ ทำเพียงเหลือบมองเป็นครั้งคราว แสดงท่าทางดุร้ายทุกครั้งที่เห็นชายสองคนมองมาที่เขา
“ทำไมเขาถึงไม่จดบันทึก NPC ที่แจกจ่าย?” Flame Singed Clothes พบว่าสิ่งนี้แปลก แม้ว่าเขาจะตั้งใจทำเช่นนี้ แต่เขาก็ควรมุ่งเน้นไปที่งานจริงในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนั้น แต่พวกเขาเห็นเพียงเขายังคงทำอย่างขาดความกระตือรือร้นโดยไม่สนใจอุปกรณ์ที่กำลังดึงมาทั้งหมด
“ฮึ่ม.. บิ๊กเซาท์พูดถูก ผู้ชายคนนั้นมาที่นี่เพื่อทำให้เราผิดหวังด้วยการแสดงตลกของเขา” กาวเย้ยหยัน
“แต่ในช่วงเวลาดังกล่าว—” Flame Singed Clothes กำลังพูด แม้ว่าเขาจะจับตาดูการแลกเปลี่ยนสินค้ามากมายอย่างใกล้ชิด
“ดูนั่นสิ” กาวสะกิดเสื้อผ้า Flame Singed
Flame Singed Clothes เดินตามทิศทางที่ Glue แสดงท่าทางและเห็น Priest ที่มึนงง ซึ่งดวงตาของเขากำลังเฝ้าดูการแลกเปลี่ยนระหว่าง NPC ที่แจกจ่ายและผู้เล่น
“คุณเห็นนั่นไหม? คนๆ นั้นคือตัวจริงที่ได้รับมอบหมายให้ดูแล NPC แทนพวกเขา หืม พวกเขาคิดว่าเราจะไม่สังเกตเห็นเพียงเพราะพวกเขาพบใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยในการทำงาน? นั่นไร้เดียงสาเกินไป” กาวหัวเราะอย่างสนุกสนาน
ทันทีที่เขาพูดจบ พวกเขาเห็นผู้เล่นหลายคนเดินออกมาจากพุ่มไม้และยืนอยู่ตรงหน้าคนนั้น
ชายสองคนตกใจเมื่อพบว่าผู้เล่นเหล่านี้คือ Vast Lushness, Young Master Han และ Brother Assist
ทำไมผู้เล่นเหล่านี้ถึงก้าวออกไปในตอนนี้? สถานการณ์จะเปลี่ยนไปหรือไม่ ชายทั้งสองรู้สึกงงงวย